31 december 2015


Om even na zessen de wekker na weer een korte maar goede nacht. Snel een douche en alles inpakken. We zijn op tijd klaar en zien dan dat het ontbijt pas om 7 uur open is. Op de kamer zetten we een kopje thee wat we meenemen naar de ontbijtzaal dan hebben we wel wat te drinken. In de ontbijtzaal zitten Coen en Egbert al aan een kopje koffie. En dat schijnt heerlijk te zijn. Het is echt een heel uitgebreidt buffet met van allerlei warme, duistere zaken waar ik snel aan voorbij loop. Met een toast en heerlijke zoete broodjes een beetje fruit en yoghurt genieten we volop. Gelukkig zijn we lekker op tijd en kunnen rustig langs het buffet lopen om onze keuzes te maken. Dat is 20 minuten later als iedereen is gearriveerd wel wat anders met een wachttijd van 10 minuten bij het koffiezetapparaat.

Om half acht in de bus op weg naar Nianjing. Na een klein uur staan we plots stil op de snelweg. Wat is dat nou? File, tolpoort, ongeluk. Nee, de weg is afgesloten door de politie vanwege de dichte mist. We moeten wachten tot de mist is opgetrokken dus zonnetje zet hem op! Na drie kwartier is het zover de weg is weer vrij gegeven. Gelukkig anders zou zomaar het schema op deze belangrijke dag helemaal in de soep lopen.

We maken een sanitaire stop bij een wegrestaurant en rijden dan weer verder. Na een uurtje stoppen we voor de lunch. Bij de ingang van het hotel staat een cameraman die ons al filmt. Jeetje wat is dit allemaal. Met onze Prodent-smile lopen we naar binnen. Daar krijgen we een toespraak van de grote sponsor en organisator van het geheel. De hoogste baas op gebied van de logistiek in deze provincie. Het eten smaakt prima.

 

Nu is het niet ver meer en al snel komen we weer tussen de hoge bebouwing van Nanjing. Nanjing is de voormalige hoofdstad van China en dat is goed te zien aan de drukte. Ook leuk zijn de mensen die met hun waar op een kar langs de kant van de weg staan. Als we voor een stoplicht stil staan, kijken de mensen vol verbazing de bus binnen. Wij kijken net zo ongegeneerd naar buiten en maken wat foto's.

 

  


We checken in bij Fuenyang hotel waar we een kamer hebben op de 8-ste verdieping. Het is telkens weer een uitdaging om je kamernummer te onthouden want op die electrische sleutels staat het niet echt genoteerd. Nadat we de spullen op de kamer hebben gelegd nemen we de lift naar de hoogste verdieping even kijken of we het dak op kunnen. Helaas kunnen we niet het dak op een verroest deurtje houdt ons tegen. Jammer, dan maar weer terug naar de kamer waar we nu iets meer tijd hebben om ons klaar te maken voor het oudejaarsconcert vanavond.

Om kwart over drie zit (bijna) iedereen weer in de bus. Het is een klein stukje rijden naar People's Great Hall. Via de achteringang lopen we het theater binnen. Dit is echt een groot theater 3400 stoelen in de zaal. Helaas is het hier net zo koud als in alle theaters tot nu toe. Dat wordt weer jas aanhouden of warm vest aan. Inmiddels zijn we er al helemaal aan gewend. De televisie ploeg is al druk bezig met het juist positioneren van de zes camera's waar het concert mee opgenomen gaat worden. In het orkest staan ook verschillende microfoons die nog ingeregeld moeten worden. Nadat we de spullen in de kleedkamer hebben geplaatst die overigens wel lekker warm is. Heet zelfs als je net onder de inblaasopening staat. Daarna terug naar het podium voor de repetitie. Het concert zal gepresenteerd worden door een presentatrice die elk nummer apart zal aankondigen. Achter het orkest hangt een megascherm van wel 15 bij 10 meter waarop een geheel andere visuele presentatie zal draaien tijdens het concert. Ook zullen er live beelden op verschijnen van onszelf. Tijdens de repetitie wordt er dan ook regelmatig het scherm gekeken. Het blijft raar als je zelf zo'n 7 meter hoog in beeld ziet verschijnen. Het Chineze management maakt zich wel een beetje zorgen dat we tijdens het concert ook te veel naar het scherm gaan zitten kijken. Maar gelukkig weet Gerben ze van onze profesionaliteit te overtuigen dat we dat niet zullen doen. Het hele programma is ook door elkaar gegooid alles om het perfect voor elkaar te hebben voor de uitzending. Het is voor de provinciale televisie dat houdt hier overigens in dat het evengoed bij miljoenen huiskamers naar binnen komt.

 

   

We doen weer een Italiaantje, wat inhoudt dat we van alle nummers een kort gedeelte spelen. Bij alle nummers zijn er nieuwe beelden en we vragen ons dan ook af wat er vertoond zal worden tijdens de Hollandse hit 'Aan de Amsterdamse Grachten' en ja hoor als eerste foto komt daar de branding van Egmond aan Zee voorbij vervolgd door de molens uit Rustenburg. Onze eigen gemaakte foto's vertoond op het megagrootte scherm en dan te zien in miljoenen huishoudens. Hoe gaaf is dat? Er is een opname gemaakt door Vocal Dating die hier te zien is. Er was al eerder een opmerking vanuit de zaal gekomen of de lucht in Nederland altijd zo strak blauw is. Op veel foto's is dat natuurlijk het geval. Strak blauw of van die heerlijke Hollandse luchten met mooie bloemkoolwolken. Toch wel trots hoor. Van de tulpenvelden uit de Schermer, de Mijzenplolder(schaats)tocht tot de molens van de Zaanse Schans naar ons dagje (speciaal hiervoor) naar Volendam was niet voor niets.

Na aandringen van ons is de Latin Medley toch nog toegevoegd aan het programma dus we spelen alle muziek. Dit is voor het orkest niet echt een probleem, voor de zang gaf het toch wel wat hoofdbrekens. De kleding is namelijk per orgineel blok anders en in de programmering is oorspronkelijk ook rekening gehouden met omkleden, welke solistische optredens was komen. Nu alles door elkaar kwam stonden ze een choreografie te doen in andere kleding en kon het gebeuren dan bijvoorbeeld het jas van Arjan toch wel erg strak zat. Prima als je gewoon rustig staat te zingen maar als je het nu aan hebt tijdens een nummer waarbij je je armen steeds de lucht in moet doen blijkt dat niet echt makkelijk te gaan. De Jorien, Carolien en Ewa moesten nu met hun lange jurken de trap af de zaal in en daar komt toch iets meer bij kijken. De meest belangrijke opdracht is nog de prodentsmile die we gedurende het concert voortdurend op moeten houden. En je moet je continu er van bewust zijn dat de camera je zomaar geheel ingezoomd in beeld kan nemen.

De dames hebben allemaal een mooie grote bloem gekregen voor in het haar. En er zijn ook nog allemaal rokken ingevlogen in allerlei zalmkleurtjes. De bedoeling is deze aan te trekken over onze eigen jurk maar als iemand er één aantrekt en de rok tot ongeveer tot aan de nek wordt opgehezen wordt er al snel besloten dit niet te doen. We hebben allemaal een prachtige jurk in zwart en rood dat is al mooi genoeg. Dan hebben we nog ruim een uur om ons om te kleden en een klein hapje te eten. Ik heb gelukkig mijn eigen thee meegenomen en geniet van een lekkere sterremuntthee.

 

   

Om 19:20 uur staan we klaar in de coullissen en bij de tweede bel kunnen we op. Ons oudejaarsfeest gaat beginnen met een Nieuwjaarsconcert. Heel gaaf. De zaal zit voor zo'n 80% vol wat nog altijd zo'n 2800 bezoekers zijn. Bijna iedereen zie je met een telefoon voor zijn neus zitten of een camera. Ik snap wel dat ze in de Nederlandse theaters altijd vriendelijk verzoeken om je mobiel uit te zetten dit is nl. zo raar. Al die rechthoekige witte vlakken voor de gezichten van de mensen. We starten met een Chinees nummer en direct is er reactie vanuit de zaal heerlijk. Het loopt lekker soepel allemaal behalve dat de zangers soms een heel eind om het podium heen moeten rennen omdat ze weer op moeten komen van een andere kant. Het gekke hier is dat de zangers zodra ze een stuk alleen of met z'n tweeën hebben gezongen een gigantische bos bloemen krijgen. De bos is overigens lekker zwaar want het is een giga bos lelies met een grote zak met water eronder. Erg slim natuurlijk maar erg zwaar. De bloemen konden direct weer ingeleverd worden want werden bij een volgend nummer net zo hard weer uitgedeeld. De act in de 'Champagne Polka' door Hilde en Jo-Anne wordt met veel gelach door het publiek ontvangen. Tijdens 'What's up at the Symphonie' loopt het filmpje van de avonturen van Bugs Bunny ook mee en als er verschillende orkestleden konijnenoren opzetten wordt er wel gelachen in de zaal.

Halverwege het programma is er een kleine pauze snel even relaxen achter het podium en dan gaan we voor het tweede deel. Het is al een groot feest maar bij de 'Latin Medley' wordt het zeker op het podium een waar feest. Heerlijk nummer voor de blazerssecties saxen, trompetten en laag koper. We gaan helemaal los. Het 'Da Be' gezongen door de heren Arjan en Jelle en op het voorpodium muzikaal bijgestaan door de trompetisten Egbert en Arjen is een groot succes. Vooral als we gaan tellen I, A, San, Su (1, 2, 3, 4). Tijdens onze toegift de 'Radetzky Marsch' dansen de kinderen in de gangpaden. Na de bloemen parade waarbij de al eerder uitgedeelde bloemen gewoon nogmaals worden gegeven spelen we 'Radetsky' nogmaals. Nu gaan er een paar muzikanten de zaal in. Het publiek gaat helemaal uit zijn dak. Wat een succesvol concert is dit.

We zijn uitgenodigd om te komen eten hier vlakbij. Het verzoek is om de concertkleding aan te houden zodat we daar op sjiek een grote zaal in komen. Er zitten al veel genodigden van het concert aan grote tafels te eten. We worden met een hartelijk applaus ontvangen. Na een aantal toespraken en bedankjes over en weer kunnen we eten. Het is een mega groot buffet.

 

   

 

  

 

Er komt nog een modeshow langs van een paar Chineze schonen in lange, gekleurde, slanke jurken. Daarna een muzikaal optreden van een tweetal dames op snaarinstrumenten. Van ons orkest speelt Symone op viool nog een stuk samen met Gerben op piano en Pieter op klarinet laat ook nog een stuk horen. Leuk hoor. Er zitten ook een aantal kunstschilders die op grote dunne papieren mooie Chineze karakters aan het schilderen zijn. Dit blijken een soort van gedichten te zijn. Carolien en Arjan van de organisatie Vocal Dating krijgen ook zo'n mooi exemplaar. Helaas vergeten te vragen wat het betekent.

 

   


Om kwart over elf is het geheel klaar en worden we (na het maken van een groepsfoto) verzocht om de bus weer in te gaan naar het hotel.

 

 

Er wordt nog even bedacht waar er Nieuwjaar gevierd gaat worden. Het schijnt dat op de 3e iets is. Als we daar aankomen is er nog verwaring of het niet een of andere duistere club is. Wij besluiten om te kijken of we het nieuwe jaar op het dak van het hotel kunnen inluiden. Helaas de glazen lift naar boven is gesloten. Nou ja, dan maar naar de kamer. Op televisie is er wel aandacht voor het oude jaar maar meer in een soort journaal vorm. Het Nieuwe jaar begint hier natuurlijk pas op 8 februari.

 

Even voor 12 gaan we toch nog maar even op zoek naar de groep en exact op 12 uur sluiten we ons aan en dan Happy New Year. Toch wel bijzonder om met 56 mensen in een karaoke hokje van 6 vierkante meter te staan. Toch wel erg moe nokken we snel af en gaan slapen. Morgenochtend begint het nieuwe jaar weer vroeg met om 7 uur ontbijt.

 

 

 

{flike}