Slapen onder de sterren in Namib Desert

Wat gaat vandaag ons brengen? Hopelijk een mooie lodge en een heldere lucht want komende nacht gaan we slapen onder de sterren.

06-10-2023 Slapen onder de sterren 

Voordat we op pad gaan laten we eerst de bandenspanning controleren want vandaag gaan we behoorlijk gravel rijden. We slaan nog een grote fles water in zodat we niet zonder komen te zitten.

Echt haast hebben we niet vandaag want we hoeven maar 75 km te rijden vandaag. We ontbijten dan ook rustig bij de Sossusvlei Lodge en daarna stoppen we alle bagage weer in de auto. Inmiddels heeft alles een vaste plek. De grote tassen in de achterbak waarbij we deze eerst even inpakken in een grote vuilniszak en een overtas. Dit is echt nodig want er komt toch een hoop stof naar binnen in die achterbak. 

En zo gaan we om tien uur op pad. Het eerste stukje is nog een asfaltweg en zien we nog een aantal Oryxen in de verte lopen. Dan slaan we linksaf de C19 dit is een hele lange gravelroad. Het is een hele brede weg, soms wel 30 meter breed. We volgen de sporen van de auto's die ons zijn voorgegaan. Soms een giga kuil en dan even behoorlijk afremmen. Het is windstil wat inhoudt dat het stof behoorlijk op de weg blijft hangen als er een tegenligger aan komt. Soms is het zicht even helemaal weg zoveel stof hangt er dan. De meeste automobilisten houden hier wel rekening mee door iets langzamer te gaan rijden maar evengoed veel stof. 

Dan komen we aan bij de ingang van Gondwana Namib Desert Lodge. Dit is weer een omheind gebied en er staan heel veel Oryxen.

Hoe dichter bij de lodge we komen hoe meer Oryxen er rondlopen. Bij de lodge worden we ontvangen met een heerlijke vruchtensap. We melden ons bij de receptie en worden direct rondgeleid over deze prachtige lodge. We blijven hier niet slapen want aan het einde van de middag zullen we naar ons overnachtingsplek gebracht worden. We kunnen gebruik maken van alles op deze mooie lodge.

We installeren ons eerst achteraan op het terrein daar is nl. een soort weide waar veel Oryxen rondlopen.

We kunnen dus mooie portretjes schieten.

Verder vliegen hier heel veel verschillende vogeltjes rond. Zoals de Masked Weaver, een zangvogel die veel voorkomt in Zuidelijk Afrika. Een prachtig vogeltje in een felgele kleur. Dit vogeltje maakt zijn nestje als een rond balletje wat dan aan een tak hangt. Het mannetje bouwt het nestje en hoopt dat het vrouwtje het goedkeurt om haar eitjes te gaan leggen. Als dit niet zo is bouwt hij weer een nieuw nestje.

Het is hier dan ook erg groen met mooie bomen en groen gras.

In de verder dorre omgeving trekt dat natuurlijk veel vogels aan. Waaronder ook een vogel die heel veel weg heeft van onze Merel, hij zingt nl. net zo mooi. Het is de Pale-Winged Starling in het Nederlands de Vaalvleugelspreeuw. Helemaal zwart maar als hij wegvliegt zie je dat hij halverwege zijn vleugels witte veertjes heeft.

Er zitten hele mooie vogels tussen met prachtige kuiven en lange staarten. Het zijn de White-Backed Mousebird (Witstuitmuisvogels). Deze komt vooral voor op de droge Savannes. Nou dan is hij hier op de juiste plek. 

Maar ook mooie duifjes. Onderstaand de Speckled Pigeon of in het Nederlands: de Gespikkelde Duif.

Het is echter heel erg warm dus we nemen maar even een duik in het zwembad om af te koelen. Heerlijk.

Dan vertrekken we met een open jeep samen met nog 14 andere gasten naar de Namib Dune Star Lodge welke 5 kilometer verderop ligt. Het is een prachtig gebied waar we doorheen rijden. Mooie vlaktes en langs een wand van versteende zandduinen. Nog steeds donkerrood.

Onderweg zien we ook veel Oryxen staan. De gids zegt nog met een lach dat we op zoek moeten naar een jong mannetje. Dan hebben we wat te eten vanavond. Een mannetje want we willen nl. zo veel mogelijk vrouwtjes hebben om de kuddes maar uit te laten breiden. Soms staat er een Oryx midden op het open veld. Dit is dan een solitair mannetje die daar staat om zijn territorium te overzien en te kijken of er geen ander mannetje in de buurt komt.

Dan zien we in de verte op een hoge heuvel de lodge en de bijbehorende huisjes. Het is prachtig gelegen met een weids uitzicht.

Bovenop de 'versteende' duinen kijken we naar het glooiende landschap wat voor ons uit rolt. Woorden schieten te kort dit is zo prachtig.

We zien ook nog een moeder Oryx met jong.

We worden welkom geheten met een lekker vruchtensapje waarna we een kijkje nemen in ons huisje. Het is echt heel leuk aangekleed met prachtig beddengoed met de bekende Oryxen erop geborduurd. Het bed staat op grote wielen en kan zo door de openslaande deuren het terras op worden geduwd. 

Maar eerst een korte wandeling met de gids over de duinen hier. Dan kunnen we onder het genot van een drankje en wat snacks op het grote terras genieten van een prachtige zonsondergang.

Het diner is overheerlijk en met persoonlijke uitleg van de kok geniet je er nog eens extra van. Aan tafel de verhalen van andere reizigers. 

Na het eten is het pikdonker buiten en kunnen we genieten van de prachtige sterrenhemel. We hebben eerst nog een avondwandeling en gaan we op zoek naar de kleine nachtdieren. Met UV licht speuren we naar oogjes op de grond. Zo komen we een aantal Schorpioenen tegen en een bijna glazige gekko.

Het is de Namib Sand Gekko (Woestijngekko), deze kleine hagedis heeft een doorschijnende huid en iriserende pasteltinten, roze, blauw, oranje, geel waardoor hij er spookachtig uitziet. De grote poten (zwemvliezen) zijn prima om te graven en over het zand te rennen zonder erin weg te zinken. 

Het is niet makkelijk te fotograferen maar de Schorpioen in UV licht ziet er wel science fiction uit.

De Melkweg is prima te zien dus we gaan terug naar ons huisje waar we het statief hebben liggen. Op het terras proberen we een knappe foto te maken.

Op de LCD schermpjes ziet het er best goed uit. Nog een panorama foto proberen te maken want de Melkweg is zelfs met de 10 mm lens niet in één foto te vangen.

Na een lekkere douche rollen we het bed naar buiten en kunnen we gaan slapen onder de sterrenhemel. Met een lekker koel windje om ons hoofd vallen lekker in slaap. Gelukkig worden we 's nachts nog een paar keer wakker om nog even te genieten van de sterren. 

07-10-2023 wakker worden in de buitenlucht

Na een heerlijke nacht buiten geslapen te hebben staan we weer vroeg op voor de zonsopgang en de ochtendwandeling. De gids staat al te wachten en we zijn de enige die mee gaat. Hij vertelt het een en ander over het ontstaan van de versteende duinen en over de Acacia bomen welke hier groeien. De Acacias hebben het hele jaar blaadjes. De giraffes vinden deze erg lekker maar daar heeft de Acacia iets op gevonden. Als deze merkt dat er een giraffe van de blaadjes staat te eten maakt hij een bitter goedje aan waardoor de blaadjes bitter gaan smaken. De giraffes vinden dat niet lekker en vertrekken naar een andere boom. De Acacia heeft echter een heel lang wortel gestel en kan de komst van de giraffes doorgeven aan een volgende boom die ook direct zijn bittere smaak aan neemt. De dieren moeten het dan maar een paar 100 meter verderop proberen. 

De zonsopkomst is ook weer erg mooi en met het gele wuivende gras op de rode duinen een fraai gezicht.

Naast de Schorpioenen en Gekkos lopen hier in de duinen ook kevers rond. De Toktokkies, deze rennen echt over het hete zand. De Toktokkies zijn de bekendste kevers (200 soorten in Namibië) waarvan er 20 soorten voorkomen in de Namib woestijn. 

De naam ‘toktokkie’ verwijst naar de gewoonte van deze kever om zijn buik tegen de grond te slaan als een manier om zijn wenselijkheid aan een partner over te brengen, en elke soort toktokkie heeft zijn eigen unieke tiktaal om verwarring te voorkomen. De officiële wetenschappelijke naam voor deze wezens is Tenebrionidae, en ze staan ​​ook bekend als duistere kevers, wat verwijst naar hun voorkeur voor sombere habitats.

Deze kevers hebben slimme aanpassingen ontwikkeld om hun leven in deze barre omgeving een stuk comfortabeler te maken. Dankzij hun extra lange poten behoren de toktokkiekevers tot de snelste ter wereld en bereiken ze snelheden tot 90 cm per seconde, wat helpt voorkomen dat ze worden verschroeid door het woestijnzand. Deze hoge snelheden genereren ook een verkoelende bries terwijl de insectenkevers voortbewegen.

Hun dikke chitineschillen dragen ook bij aan het laag houden van de lichaamstemperatuur en ze hebben hun vermogen om te vliegen ingeruild voor een koel- en hydratatiesysteem op de vleugels. Ze ademen door een gat onder hun vleugels, dat niet kan worden uitgespreid om te vliegen. In plaats daarvan wordt het vocht van hun uitgeademde adem opgesloten onder de vleugels en teruggehaald in hun lichaam wanneer ze weer ‘inademen’.

Het vinden van water is in de woestijn natuurlijk ook een groot probleem. Maar daar hebben de toktokkies van de Namib een oplossing voor gevonden. Bij zonsopkomt klimmen ze naar de top van een duin en gaan dan op hun kop staan. Ze steken hun kop in het zand waarna de ochtendmist (die zeker aan de Westkust van Namibië altijd aanwezig is) zich langs hun lange achterpoten (die in de lucht steken) en via hun rug kan verzamelen, condenseren en naar hun mond kan druppelen. 

Voedsel is geen probleem voor deze kevers, omdat ze vrij gelukkig overleven op wat de wind ook maar hun kant op waait in de vorm van door de wind geblazen planten die bekend staan ​​als afval of kevermuesli.

Na het ontbijt worden we terug gebracht naar de Namib Desert Lodge waar we de spullen weer in de auto stoppen om te vertrekken naar de kust.