17 oktober 2017
Van Antsirabe naar Ambalavoa
Vandaag een lange reisdag voor de boeg. Helaas nog steeds geen water. Nou dan maar een paar flessen water over je heen en we zijn weer opgefrist. Na het ontbijt nemen we afscheid van de familie van Sao Guesthouse en stappen we weer in de auto.
We nemen eerst nog een kijkje bij een edelstenen verkoopplek. Wat een rijkdom zit er hier allemaal in de grond zeg. De mooiste edelstenen zijn er hier te vinden en hier tentoongesteld. We krijgen een mooie geslepen steen van Celestite een edelsteen die je alleen op Madagaskar kan vinden. Verder mogen we nog een tweetal stenen uitzoeken van een mooie berg. Ik krijg er één in mijn handen met daarin sporen van amatist en een graniet of zo. Vervolgens komen uiteraard in de winkel. Toch maar wat meegenomen. Ach het ziet er wel mooi uit.
Als we de stad uit zijn komen we door een prachtig landschap heel veel rijstvelden waar mensen druk bezig zijn. Er zijn velden waar het nog jonge gewas staat dat is groen, bijna onecht. Dit wordt als het groot genoeg is uitgeplant op een ander veld.
De dames, ja het werk op de rijstvelden gebeurt door de vrouwen, staan op een rijtje de plantjes weer in de grond onder water te duwen.
Als de rijst hoog genoeg is kan het geoogst worden. De stengels worden dan op een grote steen geslagen en de nog ruwe rijstkorrels vallen zo uit de aren. Dit wordt in de zon te drogen gelegd zo op straat of op een zeiltje. Vervolgens wordt dit gestampt waarbij de laatste velletjes worden verwijderd.
Op het veld kan het proces dan weer opnieuw beginnen want ze kunnen hier twee a drie keer per jaar oogsten. Daarbij komen de mannen met hun Zebu's in actie. De Zebu's trekken met zijn tweeën een grote ploeg door de modder waarbij de ploeg door de mannen de prut ingeduwd wordt.
We slingeren verder over een best wel redelijke weg door de bergen. Met in de dalen gecultiveerde veldjes waar van alles groeit. En vooral, echt overal, mensen onderweg langs de weg. Veelal lopend maar ook op de fiets.
Zo staan we ook weer eens stil langs de kant van de weg om een Betsileo dorpje te fotograferen. De Betsileo is één van de zeventien verschillende bevolkingsgroepen hier op Madagaskar en allemaal hebben ze hun eigen dialect.
Terwijl we in de berm staan komt er een oude man langslopen. Op ons Salama! blijft hij even verbaasd staan kijken waarop ik vraag of ik een foto van hem mag maken. Ja natuurlijk, hij vind dat zelfs een hele eer. En wij, wij vinden het een prachtig portret. Zo leidt een toevallige ontmoeting zomaar tot iets moois.
In een bocht stoppen we want er staat een soort destilleerderij met daarbij een achttal meisjes die flesjes verkopen. Van een lekker geurend plantje wordt een soort parfum gedestilleerd. We kopen een flesje dus de meisjes ook weer blij. Verder willen ze heel graag op de foto en daarna met een hoop gegiechel natuurlijk kijken hoe ze erop staan. Als voleerde modellen nemen ze poses aan en vooral veel lachen. Ze vragen nog om zeep maar dat hebben we niet voor ze. Wel een snoepje. Geen idee hoezo maar het snoepje verdwijnt met papier en al in de mond. Uhh?!?
Onderweg hebben we nog behoorlijk onweersbuien en ook flinke regen. Grote regendruppels vallen gestaag naar beneden. De mensen vluchten van de velden op zoek naar een droog plekje en weg van het open veld i.v.m. het onweer.
Als we stoppen op een plek waar je een mooi zicht hebt op een grote vallei zitten daar meestal ook heel wat kinderen. De meesten hebben iets bij zich om te verkopen maar er zijn er ook veel die daar gewoon lekker zitten. En dat is voor ons natuurlijk weer leuk om te fotograferen. En natuurlijk moet het resultaat ook even worden bekeken.
En dan rijden we het plaatsje Ambalavoa in en ook hier niet veel anders. Allemaal mensen bij kraampjes langs de kant van de weg. Er wordt echt van alles verkocht. Eten, maar ook lege flessen, schoenen, hoeden, onderdelen van wat dan ook, bruidsjurken, autobanden, sponzen, houtskool. Je kan het zo gek niet bedenken of het wordt aangeboden.
Met vele verschillende soorten handkarren die vaak blootvoets worden aangeduwd komen de mensen naar de stad om hun waar aan te kunnen bieden.
De zon gaat al onder als we om 18:15 uur aankomen bij La Varangue de Betsileo. Een prachtig gelegen B&B in de 'Middle of Nowhere'. We krijgen een mooi huisje en hebben weer een beetje de ruimte. Alles weer op de lader want om half negen gaat de aggregaat uit en is er geen stroom meer op de stopcontacten. Lampen blijven het wel doen, door op zonnecollectoren die op het dak liggen. En een lekkere douche waar hier gelukkig wel water uitkomt.
Om zeven uur gaan we naar het hoofdgebouw waar we gaan eten. Daar zitten een viertal Nederlanders gezellig aan een wijntje. Het blijken de nieuwe eigenaren te zijn van dit stulpje en dat moet gevierd worden. Toch grappig. Twee weken voor vertrek was er een programma op TV Brabant over Brabanders over de wereld en toen hadden ze de zoon gevolgd van het dit echtpaar die toen net bezig was met de overname van Varangue de Betsileo. En nu ontmoeten we zijn ouders die de B&B gaan runnen.
Het diner bestaat uit een dikke groente soep en Zebu met rijst. Ah een vast recept hier inmiddels op Madagaskar. Na het eten gaan we om negen uur slapen. De hele dag geschommeld in de auto dus we zijn aan rust toe.
{flike}