vrijdag 7 september 2012
Vannacht goed geslapen, de eerste nacht is het altijd even wennen maar nu hebben we beiden gedroomd van dieren en nog eens dieren. Het Jambo wordt weer opgewekt geroepen met een SourSour (wat OKE betekent) geven we te kennen wakker te zijn. Alle spullen pakken en een glaasje jus met wat fruit en we gaan op pad. Het heeft geregend, dus de paden zijn nat en slipperig. Met een mooie zonsopkomst ontwaakt de Masai Mara we gaan proberen een prachtfoto te maken en dat lijkt te gaan lukken. We manouvreren de jeep zo dat we precies een impala aan de horizon zien met daarachter de prachtige oranje gloed van de opkomende zon.
Langs de weg zit een hyena aan zijn ontbijt, hij doet zich te goed aan een gnoe. Ja zo gaat dat, je moet toch eten als je groter wilt worden. Aan de horizon zien we twee baltsende struisvogels en dat is een prachtgezicht. Tegen de tijd dat we er zijn, heeft het mannetje zijn veren weer ingeklapt maar het vrouwtje heeft ze n
og steeds uitgespreid. We gaan op zoek naar een luipaard met een tweetal jongen wat hier in de buurt is gesignaleerd. Ondanks goed zoeken kunnen we ze niet vinden, jammer.
We gaan op zoek naar een mooie boom voor ontbijt. Het vinden van een boom is hier niet zo lastig want de Masai Mara is een hele grote vlakte met glooiende heuvels en vaak kan je kilometers ver weg kijken. Her en der staan er bomen verspreid over de vlakte dus die zie je wel staan. Het is alleen even oppassen want we zijn net een viertal slapende leeuwen gepasseerd dus we rijden een kilometer verder naar een volgende boom. Als we zijn uitgestapt zien we iets in de boom hangen. Het blijkt een prooi van een luipaard te zijn. Een kleine Thomson gazelle hangt met glazige ogen bovenin de boom.
Na het ontbijt gaan we naar de Mara Rivier om te kijken of de gnoes (ook wel wildebeast) en zebras vandaag zin hebben om over te steken. Het is er al erg druk als we aankomen. Maar niet iedereen heeft veel geduld (of tijd) dus af en toe rijdt er een jeep weg waardoor we na een uur of twee weer op een pracht plek staan. De gnoes laten zich tot drie keer toe zien en elke keer een stapje dichter bij de rivier. Maar bij het minste en geringste schrikken ze en lopen ze weer weg. De ene keer schrikken ze van een brullend nijlpaard en dan weer van een vastzittende jeep die met veel geraas uit een greppel probeert te komen. Ja, dan kan je de andere toeristen wel schieten maar zij weten ook niet dat de gnoes al bijna bij het water staan. Ondertussen is het al een uur of een en om ons heen wordt er naar hartelust gegeten. Het oorspronkelijke plan was om terug naar het kamp te gaan voor de lunch maar dan gaan we de crossing waarschijnlijk missen en ja, dat willen we niet. Via de walkie talkie laten we weten of het mogelijk is dat de lunch naar ons komt. En ja hoor, dat is mogelijk. We kunnen dus rustig blijven staan. Ondertussen zijn er al steeds meer auto's verdwenen (de dieren ook al een tijdje, maar 
ze kwamen steeds weer terug dus waarom nu niet) tot we uiteindelijk nog maar met onze eigen drie jeeps keurig vooraan staan te wachten. Dan zullen de gnoes wel echt zijn vertrokken en als we weer terug rijden naar de vlakte via het pad waarlangs de dieren komen voelen we ons wel een beetje voor gek staan. Zover als we kunnen kijken geen gnoe te bekennen. Nou ja, het zal wel ergens goed voor zijn. Het is in ieder geval duidelijk dat er binnen de groep genoeg geduld aanwezig is, dus het moet een keer goed komen.
Inmiddels is de lunch in het veld gebracht en aan de chauffeurs doorgegeven waar. Als we aankomen staan er midden in de Masai Mara (langs de bosrand) stoeltjes en een gedekte tafel met overheerlijk eten. Ongelooflijk, we weten het nog niet, hoe het kan. Maar hoe weten deze mensen dat er nou juist hier geen 'wilde' dieren zitten. Het eten smaakt voortreffelijk en het koude drinken erbij gaat er prima in.
's Middags rijden we nog even langs het plekje waar we vanochtend de slapende leeuwen hebben zien liggen. Nu zijn ze wakker en wat blijkt er zijn ook twee welpjes van 10 a 12 weken bij. Het zijn echt twee maatjes ze spelen en kroelen met elkaar en af en toe voor een knuffel naar mama. Ze vinden een stok en als een prooi proberen ze het van elkaar af te pakken. Ze rennen en buitelen over elkaar heen. Dan vliegt de stok in de lucht en is die snel vergeten. Dan wordt de staart van mama het speel object alleen daarmee kan je niet aan de wandel natuurlijk maar wel lekker in bijten. Dan verdwijnen ze in de bosjes en horen we een grom.
Ze hebben pa wakker gemaakt en die stapt de bosjes uit. Werkelijk een fantastische leeuw met prachtige manen. Vader heeft alleen geen zin om met zijn kroost te spelen terwijl ze dat wel graag willen. Met een woeste blik en een bijbehorende grom stuurt hij zijn kroost weer weg. Dan gaat hij erbij liggen en met een flinke dreun belandt hij op de grond. De kids blijven aandringen dus hij besluit maar weg te lopen. Ja de welpen rennen net zo hard mee dus hij schiet er niets mee op. Maar na nog een drietal grommen en klappen met een poot laten ze pa met rust en keren weer terug naar ma. Waar ze tevreden gaan liggen drinken. Al met al een fantastisch tafereel dit familie gebeuren.
We keren weer terug naar het kamp en 'en passant' trekken we nog even een vastzittende jeep uit de modder. We rijden het laatste stuk door het donker en zijn dan ook pas laat weer thuis. Snel de geheugenkaartjes op de laptop en douchen. Lekker eten en dan om een uur of tien naar bed want morgen is het weer vroeg dag.
{jcomments on}