27 december 2013
Vanochtend wakker geworden en het is gewoon droog. Geen regen dit keer. We doen het rustig aan vandaag want er hoeft maar een kleine 100 kilometer gereden te worden. Het doel voor vandaag is Dunedin. Om half tien rijden we weg van de camping. Onderweg scoren we een kop koffie en een warme chocolademelk want de temperatuur komt nog niet boven de 15 graden uit.
Om half twaalf rijden we Dunedin binnen en besluiten direct door te rijden naar de Top 10 camping. We checken in en laten haar bellen voor een excursie aan het eind van de dag. Om 18:15 uur gaan we mee met een gids van Penguin Place. De camping valt wat tegen. De plekjes zijn wel mooi aangelegd maar het sanitair ziet er wat oud uit. Maar ja, we hebben een slaapplaats. Overigens is het hier nog lang niet zo druk als waar ze ons een dag of tien terug al bang voor maakten. Dat alle campings stampvol zouden staan met vakantie vierende Kiwis.
We rijden direct weer weg en gaan naar Otago Peninsula. Het schiereiland voor Dunedin. Het is een mooie weg alleen stuurt 'Truus' ons door het binnenland terwijl wij over de kustweg willen rijden. Al gauw zien we een afslag richting kust dus die nemen we. 'Truus' probeert ons nog een 'u-turn' te laten maken maar daar trappen we niet in.
We zijn van plan om helemaal naar het uiterste puntje te rijden. Daar zit een Albatros kolonie die je kan bezoeken. Als we daar aankomen stikt het van de meeuwen en Martin is nog niet uitgestapt op flats dikke drit op zijn been. Bah, stinken!! We lopen naar het Albatros centre. Ze kan ons vertellen dat er 60 nesten zijn op de kaap en dat drie daarvan zijn te zien. Weliswaar vanuit een schuilhut. De albatrossen zitten nog op hun eieren want de jongen zijn nog niet uitgekomen. Alleen het dichtstbijzijnde nest is op 60 meter afstand. Hmmmm dat is wel erg ver. Dan kan het net zo goed een meeuw zijn. Een beetje jammer, we hadden er iets meer van verwacht dus we besluiten geen bezoek te brengen aan het Albatros center.
We lopen een beetje rond op de kaap en vinden nog een geocache verder heel veel meeuwen. Beneden aan het strandje zit een kolonie zeehonden dus dan daar maar even heen. De beestje liggen lui op de rotsen of spelen in de branding altijd weer een leuk gezicht.
Omdat we vanmiddag laat naar de pinguïns gaan besluiten we ergens onze uitgebreide lunch te gaan klaarmaken. Van local krijgen we te horen dat we dan naar Hoopers Inlet moeten gaan. Dus dat doen we. We gaan dwars over het eiland en uiteindelijk nog een heel eind over een gravelroad. Maar ja aan het eind moet het mooi zijn dus we rijden door. Uiteindelijk staan we op een terreintje onder de bomen. Sonja gaat nasi koken en helaas geen mooi uitzicht voor haar. Martin loopt naar het strand 300 meter verderop. Het strand is wel mooi maar een mooie lunchplek met goed uitzicht is het niet geworden. De nasi is wel heerlijk want in de supermarkt hebben we onze eigen nasi kruiden gevonden. In de New World supermarkten die hier in het hele land verspreidt liggen hebben ze nl. een internationale afdeling (de grotere winkels) en daar kan je bijvoorbeeld drop, hagelslag en nu dus ook nasikruiden vinden.
Dan rijden we naar Penguin Place. Onze tour begint pas om 18:15 uur dus we gaan nog even rustig zitten. We kletsen wat met een buschauffeur die wacht op zijn groep gasten die daar rondloopt. Hij kan ons alvast een tip geven voor morgen waar we de 'Blue Penguins' zelf kunnen vinden (zonder grote tribunes er omheen).
Om 18:15 uur begint de excursie. We krijgen eerst een informatief praatje over het ontstaan van Penguin Palace. In de jaren 60 was er een familie die hier een boerenbedrijf begon. Het viel ze op dat er op hun landgoed penguin leefden. Ze besloten ze te gaan beschermen en aan toeristen te laten zien. Hiervoor hadden ze loopgraven gemaakt zodat je op ooghoogte was met de pinguïns. Dit is uitgegroeid tot een mooi bedrijf waar je de pinguïns van heel dichtbij kan bekijken. Door het hele gebied liggen loopgraven en staan schuilhutten. De pinguïns zijn erg schuw en bang maar als je op ooghoogte met ze staat zien ze je wel maar denken ze dat je net zo klein bent dus dan schrikken ze niet van je. En ook hebben ze allemaal hokjes gemaakt voor de pinguïns waarin ze hun nesten hebben. De Yellow-Eyed-Penguins komen trouwens het hele jaar door 's avonds aan land. Ze trekken dus niet naar een ander deel van de wereld. Ze doen dit waarschijnlijk om hun nestplaats te behouden. De Yellow-Eyed-Penguins zijn ongeveer 45 centimeter groot.
Na de intro rijden we naar de plek waar de beestjes zijn. We zijn met een groep van 12 mensen en lopen achter de gids aan. We hebben nog geen 50 meter gelopen of er staat een pinguin midden in het gras. Stil staan en op je hurken en fotograferen maar. We staan trouwens boven op een klif dus het beestje is helemaal omhoog geklommen. Sommige lopen wel een kilometer het land in naar hun nest. We lopen verder en dan zien we twee pinguïns in het hoge gras staan ze lopen langzaam naar boven en komen steeds dichterbij. Dit is gaaf! We gaan naar een schuilhut en zien ze tot op drie meter afstand. Oef dat worden weer heel veel foto's.
Dan lopen we weer verder en worden we gesommeerd om tegen de berg op te gaan zitten want er loopt een pinguïn vlak langs het pad. Soms staat ie even stil en begint met zijn kop in de lucht te piepen/schreeuwen. Dit doet hij om zijn territorium af te bakenen. Tien meter verderop staan namelijk ook nog twee pinguïns en die zijn volgens hem veel te dichtbij. Dat wij op vier meter afstand zitten lijkt hem niet te deren;-) De twee pinguïns staan gezellig met elkaar te piepen en schreeuwen. Het blijkt een stelletje te zijn wat elkaar begroet. Het heeft heel wat weg van de Jan van Genten van twee weken terug (het lijkt al veel langer geleden).
We lopen verder naar beneden want er is ook nog een jonge pinguïn te zien. Deze is nu vier weken oud en is inmiddels al behoorlijk gegroeid. Als pinguïns worden geboren wegen ze 120 gram en zijn een kaal kuikentje van 10 cm. Dit jong is inmiddels al 2,2 kilo en 25 centimeter lang. De ouders hebben het er dan ook maar druk mee want zo'n jong vreet echt heel veel. Als we er aankomen zien we het jong liggen (één meter bij ons vandaag) vlak ernaast ligt één van de ouders. Beide liggen voor pampus het jong omdat ie net te eten heeft gekregen en de ouder omdat ie zo moe is van het vele vis vangen. De ouders lossen elkaar trouwens (in deze tijd van de broed) dag voor dag af dus het kan ook zijn dat deze ouder wacht op de andere zodat ie zelf weer kan eten. Dan is het tijd om weer terug te gaan. Erg jammer, wij kunnen hier wel de hele dag rondkijken. Maar oh oh oh wat was het fantastisch. Dus voor iedereen die ooit nog in Nieuw Zeeland komt, ga naar Penguin Place. Deze plaats mag je niet missen. En overigens de hele entrance fee (die niet hoog is) komt ten goede van het beschermen van de pinguïns.
We rijden terug naar de camping waar we een douche nemen en gaan slapen.
{flike}