18 december 2013
De wekker gaat om 6:00 uur een ontbijt met twee sneden brood en een kopje thee. En de pillen tegen 'moving sickness' genomen. Geen jus d'orange want dat is een tweede keer altijd zooooo vies. Spullen ingepakt en we kunnen lopend naar het Whale Watch Station waar we dan ook keurig om 7 uur aanwezig zijn.
Tijden zeggen ze hier altijd wel stipt, we moesten om 7:15 uur er zijn, maar dan kan je nog wel wachten tot er iets gaat gebeuren. Om 7:45 uur begint een instructie film over de veiligheid aan boord. Ondertussen informeren we hier nog even of onze zeeziekte pillen op basis van gember wel goed genoeg zijn. Ze hebben zelf nog pillen die 12 uur lang werken. Dus die ook maar gekocht en genomen. We gaan vandaag immers twee keer de zee op en je wilt dat niet laten verknallen door zeeziekte.
Om acht uur stappen we in de bus richting de haven. Daar ligt een grote catamaran-speedboot op ons te wachten. We nemen plaats in comfortabele stoelen. Op de achterste rij daar ligt de boot het meest stabiel omdat de voorkant door de hoge snelheid omhoog komt en dus ook weer terug knalt na een grote golf. En het is ook handig want we zitten dan vlakbij de achterdeur. We racen over het water naar het Zuiden. De zee is best wel ruig maar als je de horizon maar in de gaten blijft houden is het goed te doen.
Dan minderen we vaart want er is een 'spermwhale' of te wel potvis gesignaleerd. De deuren gaan open en we kunnen naar buiten. En ja hoor, het is een eind weg maar we zien er toch één. Helaas was deze al even boven want hij duikt vrijwel meteen naar de diepte. Deze walvissen en overigens meerdere soorten komen hier voor omdat er vlak voor de kust een canyon in zee ligt van 1600 meter diep. Hierdoor mengt het warmere met het koude zeewater en dat zorgt er weer voor dat er veel plakton is. En laat dat nou het favourite voedsel zijn van de walvissen.
We kunnen allemaal weer naar binnen want via de geluidsgolven horen ze dat er een paar kilometer verderop een walvis rondzwemt. De walvis die we net hebben gezien houden we ook in de gaten want de walvissen blijven gemiddeld 30-40 minuten onder water om weer opnieuw adem te halen en naar de diepte te zwemmen. De andere walvis blijkt alweer weg te zijn dus we blijven hier wat rondhangen (drijven ;-)) Ondertussen zien we een paar albatrossen langs vliegen. Wat een mooie vogels met een spanwijdte van drie meter, echt enorm.
De walvis wordt nog steeds gelokaliseerd maar heeft nog geen zin om naar de oppervlakte te komen. Maar ons geduld wordt beloond na 45 minuten komt ie met een grote spuit, waarmee hij uitademt boven water. We varen er rustig heen en op een afstand van vijftig meter blijven we liggen. Het is echt een enorm beest. Twintig meter lang. Hij blijft lekker liggen en steeds weer die fontein van water om dan weer een diepe hap lucht te nemen. Na vijf minuten zakt hij een beetje naar beneden waarna hij weer naar de diepte duikt. Met een mooie staart neemt ie afscheid van ons en wij van hem. Wat fantastisch zo'n groot levend wezen te kunnen aanschouwen.
We zetten koers richting de kust want daar zitten dolfijnen. Er leven hier grote groepen Dusky Dolphins. Als we aankomen liggen te midden van een groep van wel 50 dolfijnen. En deze beesten zijn echt gek. Ze duiken, springen, maken salto's en wat nog meer. En dat alles zonder dompteur langs de kant met een lekker harinkje. Het is een fantastisch gezicht en dan te weten dat wij daar vanmiddag tussen mogen zwemmen. Na een kwartiertje nemen we afscheid van de dolfijnen en racen we weer terug naar de kust.
We worden met de bus weer afgeleverd bij het Whale Station en wandelen weer naar de camping.
Zo en dat was deel één van deze dag. We hebben een half uurtje om even bij te komen en ons om te kleden voor de middag trip. We zetten de gemaakte foto's op de laptop want stel je voor dat er vanmiddag iets met de camera gebeurd dan heb je niets meer. Eten een boterham met een glas water erbij.
Dan is het alweer zover. We rijden naar Dolphin Encounters hier in het plaatsje Kaikoura. Ook hier zijn we weer ruim op tijd zodat we even rustig kunnen zitten. Dan worden we opgeroepen voor de omkleedsectie. Het badgoed hebben we al aan en dan krijgen we nog zwemvliezen, een snorkel, een wetsuit en een bijpassende hoed (hoofdbedekking van het wetsuit). Dit kunnen we allemaal gaan passen en als het goed zit aanhouden. Het is nog een heel gewurm en lopen met zwemvliezen is ook niet gemakkelijk maar alles past en zit oke. Ook hier krijgen we weer een instructie film over de veiligheid aan boord en hoe het gaat als we te water mogen. Een bus brengt ons ook dit (in wetsuit dus) naar de haven.
We stappen op een bootje en varen richting de dolfijnen. Ze zijn al gezien vandaag, ja dat weten wij natuurlijk wij hebben ze ook al gezien haha, dus dat wordt zoeken. Na een half uurtje varen zijn we er en wordt het zijn gegeven dat we de zee in kunnen.
Je gaat zitten op de achterkant van de boot en stapje voor stapje ga je wat lager totdat je met je benen in het water zit. Oef dat is best wel koud maar omdat je nog even zo zit kan je er aanwennen. Dan gaat de toeter en mogen we de zee in. De dolfijnen zwemmen om ons heen. Sonja heeft alleen de schrik een beetje te pakken is het het koude water, de immensheid van de oceaan. Geen idee maar de adem zit te hoog en rustig met het hoofd in het water en ademen door de snorkel is nog erg lastig. Even goed komen de dolfijnen zwemmend vlak langs je heen dus een mooie ervaring. Na een minuut of twee toch bijgekomen en kan ook Sonja gewoon zwemmen. Je moet wat geluid maken om een dolfijn te lokken en dan komen ze zo op je af zwemmen. Als ze om je heen draaien kun je mee gaan draaien en dan gaan ze rondjes om je heen zwemmen echt heel leuk. En dan zijn ze maar een halve meter bij je vandaan.
Na een minuut of vijf gaat de toeter weer en zwemmen we allemaal terug naar de boot. De dolfijnen groep is wat verder gezwommen en dan gaan ze met de boot er achteraan.
De boot maakt flink vaart en de dolfijnen komen daar weer op af. Surfend op de hekgolf en springend uit het water volgen ze ons. Als er weer een flinke groep in de buurt is stopt de boot en mogen we na de toeter het water weer in.
En het spel van liedjes zingen in je snorkel en kukelekuu-geluiden maken levert op dat de dolfijnen nieuwsgierig komen kijken. Sonja krijgt één dolfijn zelfs zover dat deze omhoog springt en dan nog een aantal maal herhaald na het omhoog steken van de armen.
Ook even naar beneden duiken met snorkel is voor de dolfijnen een leuk vermaak. Want dat is ons duidelijk gemaakt: de dolfijnen zijn er niet voor ons, wij zijn er om de dolfijnen te vermaken!
En dat naar beneden duiken op de volle oceaan in golfslag met een wetsuit is niet makkelijk maar zo gaaf, als die dolfijnen dan vlak voor je neus langs scheren!
De touroperator heeft een licentie om 5 keer een duik te mogen maken, maar na 3 keer zijn er al mensen die het voor gezien houden. Het is erg vermoeiend in de golfslag en steeds rondjes draaien is ook niet goed voor je zeeziekte...
Martin gaat nog een vierde rondje en Sonja maakt daar foto's van. Hierna is Martin toch ook wel moe en komt de zeeziekte voorzichtig kijken, maar na een paar gemberkoekjes en frisse wind komt het allemaal net goed.
De tour is afgelopen en we varen terug heel blij terug naar de haven.
Omdat het nu mooi weer is en we de zeehonden ook wel eens bij mooi weer willen zien, besluiten we meteen maar door te rijden naar de plek waar we gisteren met regen stonden.
We kunnen heel dicht bij een aantal seals komen en maken daar een half uurtje mooie foto's. We lopen ook nog even een klein wandelingetje naar een watervalletje, waar in het juiste jaargetijde (tot november) jonge seals spelen.
We zijn niet in het juiste jaargetijde dus geen jonge seals hier nu, maar het is wel een heel mooi plekje en waterval.
Het is inmiddels al 19 uur geworden en we hebben de gedachte om nog even zonsondergang te fotograferen rond 20:45 uur, dus meteen maar even iets eten in het dorp en dan doorrijden naar een mooi plekje aan de kust.
We eten een pizza in het dorp en internetten meteen wat in het restaurant via de gratis WiFi. We rijden daarna naar de haven waar we vandaag 2 keer vertrokken zijn en kijken hoe vissers langs de vloedlijn staan en snel beet hebben.
De zonsondergang is wel leuk, maar niet heel spannend. De zon gaat achter de bergen onder en we hoopten op een gouden randje, maar dat blijft uit.
Terug naar de camping, eindelijk douchen en slapen! Het was een lange maar prachtige dag vandaag!
{flike}