Donderdag 28 januari 2010 Op zoek naar de Quetzals en terug naar San Jose
Na een wat brakke nacht gaat de wekker om kwart voor zes. Douchen hoeft niet echt want er komt toch geen water uit de douche dus snel de kleren weer aan. Deze zijn ook ijskoud geworden maar ook dat gaat weer. We zoeken de camera en verdere equipment bij elkaar want we gaan op zoek naar quetzals. Om half zeven nog snel een hete bak koffie en thee en dan gaan we op pad. De thermometer wijst vijf graden aan en dat is niet erg veel. Maar van wandelen en de spanning van het zoeken wordt je vanzelf weer warm.
We lopen de bossen in tegenover het restaurant (dus niet de kant van de uitgezette wandelingen, maar achter de finca die daar ligt). Hier is een klein gebied waar de quetzals zitten. Er staan hier veel avocado bomen en daar zijn die vogels gek op. Ze zitten hier trouwens alleen van november tot en met juni. In mei is het broedseizoen en daarna vertrekken ze weer naar elders. Al gauw zien we een vrouwelijke quetzal op een kale tak zitten. Deze zijn lang niet zo mooi als de mannetjes maar het verenkleed is toch ook heel mooi, ze hebben een donkere voorkant en dan felgroene veertjes die daar overheen naar voren staan. En dan, ja hoor een mannetjes quetzal. Deze zijn echt fantastisch, ik zal proberen het te omschrijven. Een grasgroene kop, een klein geel snaveltje, een rode borst, op de rug felgroene veertjes die mooi naar voren zitten zoals een jacket jasje, onder de rode borst begin
nen de staartveren die weer wit zijn met zwarte dunne streepjes en achter hebben ze hele lange sierstaartveren, deze zijn blauwgroen en wapperen in de wind (vergelijk het met pauweveren). De mannetjes zitten heel trots met de borst vooruit om zich heen te kijken. Ze zitten lekker lang op een tak dus we kunnen ze mooi bekijken. Via de telescoop maken we weer een aantal mooie close-ups maar ook uit de hand met de Nikon heb ik een aantal prachtige platen kunnen schieten. Als ze opvliegen wapperen de sierstaartveren achter hun aan echt prachtig. Dan lopen we weer achter ze aan en bekijken ze weer van een andere kant. Uiteindelijk hebben we denk ik, zo'n 10 van die prachtige vogels kunnen aanschouwen. Er zaten er een keer zelfs drie in een boom, een vrouwtje en twee mannetje die aan het kibbelen waren om dat vrouwtje.
Deze vogels zijn heel bijzonder. In gevangeschap kunnen ze niet leven, na drie dagen gaan ze dood. Ook is het niet mogelijk om de eieren zelf uit te laten komen en ze dus in gevangeschap te kunnen laten opgroeien. Het broedproces is ook heel bijzonder. Ze maken een hol in de stam van een boom, vergelijk het maar met een specht. Alleen hakken ze het niet uit maar knabbelen ze een gat in de stam. Als het hol klaar is, legt het vrouwtje twee eieren. Dit moet een mannelijk en een vrouwlijk ei zijn. Als het twee mannelijke eieren zijn wordt er een ei uitgekieperd. Als het twee vrouwelijke eieren zijn worden ze beiden uit het nest gegooid en worden er twee nieuwe eieren gelegd. Hoe die vogels weten wat de sekse is van het ei, is ons niet helemaal duidelijk geworden. In mei komen de eieren uit en na een maand vliegen ze allemaal weer weg naar elders. De jonge quetzals worden gescheiden opgevoed m.a.w. een mannetjes- en vrouwtjesschool. De quetzals eten avocados. De vruchten slikken ze in waarna ze met een grote spier in de hals het vruchtvlees eraf halen en doorslikken, de pit wordt weer uitgespuigd. Dit proces is nodig, voor de quetzal om te eten en voor de avocados om weer een nieuwe boom te worden. En zo worden beiden in stand gehouden. Na anderhalf uur nemen we afscheid van deze prachtige vogels en gaan terug naar het restaurant waar we ontbijten met wat fruit en een typisch Costaricaans ontbijt met rijst en bonen (dit hebben we de hele vakantie 
weten te voorkomen, maar nu hadden we geen keus).
We pakken de spullen weer allemaal in en doen alles weer in de auto. We hebben de korte broeken maar weer aangedaan want we rijden straks weer naar warmer gebied. We dalen in 50 kilometer weer af van 2750 meter naar 1100 meter wat weer goed is voor een temperatuurverschil van 5 tot 26 graden.
In Cartago, de voormalige hoofdstad van Costa Rica, bezoeken we de Los Angeles Basiliek. Het is even zoeken want we moeten dwars door de stad, maar onze GPS weet zoals de hele reis al prima de weg. Het is een basiliek buiten met veel beelden en van binnen mooi houtwerk en vele glas-in-lood ramen. Om de beurt lopen we een rondje door de kerk, want de auto ligt vol met al onze spullen dus die laten we niet alleen.
Dan rijden we weer verder naar San Jose, gooien de auto weer vol benzine en om 12 uur zijn we weer bij ons hotel Rincon de San Jose. We halen de auto helemaal leeg, zodat deze weer opgehaald kan worden door de verhuurmaatschappij. We krijgen een mooie ruime kamer (een stuk groter dan de eerste nacht). We gaan lunchen bij een Costa Ricaanse subway, waar ze heerlijke broodjes hebben. Er staat een giga rij maar ze staan met ongeveer 10 man personeel de broodjes klaar te maken dus het gaat lekker snel. Ze zijn weer erg lekker. We lopen een beetje door de winkelstraten van San Jose, waar het ondanks dat het vandaag donderdag is toch weer erg druk is. Maar dat zal wel bij een hoofdstad horen. Ze hebben hier trouwens grote schoolvakantie (half dec – half feb), dus misschien zijn er wel veel mensen die vrij zijn. We gaan nog voor een lekker chocolade taartje met warme chocolademelk bij het theater. Dit hadden we onszelf al beloofd ruim twee weken terug dus dat moet je niet vergeten. Terug op de kamer zetten we de fotos van vanmorgen op de laptop en typen weer een verhaal voor de blog. Martin kijkt weer een filmpje op tv want die hebben we hier ook weer. Sonja typt een verhaal en zoekt de fotos uit voor de laatste update op de reisblog in San Jose.
Oh ja, we kunnen ook nog vertellen dat het verkeer hier in de stad weer een gigachaos is. Het recht van de snelste, brutaalste en sterkste telt weer maar we (Martin!) hebben ons er goed doorheen gereden. Het is namelijk zo, dat je hier in Costa Rica niet echt op hoeft voor een rijbewijs. Iedereen van 18 jaar en ouder mag een auto kopen en er in gaan rijden als je voor circa 120 dollar een rijbewijs hebt gekocht. Nou dat verklaart een boel. Gelukkig zijn we weer heelhuids terug en hebben de auto zonder schrammetje ingeleverd.
Nu gaan we de reisblog en fotos nog even uploaden en vanavond eten we in het restaurant hier tegenover het hotel. We gaan vroeg slapen nadat de koffers allemaal weer zijn ingepakt want morgenochtend worden we om 4 uur naar het vliegveld gebracht. Dus een kort nachtje.