Vrijdag 22 februari 2013
En dan gaat het toch weer snel is het zomaar weer 22 februari en we gaan lekker met vakantie. Even een weekje ertussenuit naar het hopelijk zonnige en warme La Palma, het meest westelijke eiland van de Canarische Eilanden. Alle deadlines op het werk gehaald dus nu loslaten en relaxen.
Het vliegtuig vertrekt pas vanmiddag dus we kunnen ontspannen opstaan. Gisterenavond de koffer en tas al grotendeels ingepakt dus nu nog even de laatste zaken bij elkaar zoeken. Om half twaalf rijden we naar Schiphol. We rijden zelf en parkeren de auto op P3 want de vertrektijd is wel schappelijk maar een geplande thuiskomst middernacht wil je anderen niet aandoen.
Gisteren hebben we al ingecheckt dus we hoeven alleen maar de bagage af te geven dus dat gaat lekker snel. Bij de douane weer het gebruikelijke ritueel, vloeistoffen hebben we al niet mee dus geen last. Maar nu moet je zelfs de laptop uit zijn hoesje halen en ook willen ze de camera uit de tas. Ja daar beginnen we niet aan want dan moeten alle lensen ook los rollend in een bakkie door de scan. Dan moet de tas onderzocht worden, geen probleem uiteraard. Het duurt nog even want een douanier staat de hele tijd met een handtasje in zijn hand van iemand die al is vertrokken toch wonderlijk hoe mensen door kunnen lopen en hun spullen vergeten. En dan moet je vakantie nog beginnen. De enige lens die hij zo ongeveer uit die tas scheurt (grrrrr) is de 70-200 mm lens kapjes er af etc. dit is toch wel een beetje raar met de spullen waar je zelf zo zuinig op bent. Nou ja, maar geen stennis schoppen want dat kan je beter niet doen.
We halen bij de Starbucks een koffie en warme chocolademelk en een overheerlijke chocolade muffin, de vakantie is immers begonnen. Op zoek naar een 3G verbinding voor de laatste spelletjes en chats ziet Sonja van die lekkere ligstoelen staan bij het raam dus snel terug en even lekker gaan liggen. De beentjes gestrekt is altijd lekker als je weet dat je straks ruim vier uur moet zitten. Dan gaat de tijd ook weer snel en lopen we naar de gate. Uiteraard weer de verste maar dat geeft niet, lekker een stukje lopen. Bij gate D85 staat de boeing 737-800 van Transavia voor ons klaar.
We kunnen vrijwel direct gaan boarden dus dat loopt soepel door. We zitten bijna achteraan op stoel 27A en B. Prima de spullen in de bovenbakken telefoon/tablet en zuurtjes bij de hand en wij zijn er klaar voor. Er wordt al snel opgeroepen dat iedereen moet opschieten want ze moeten hun slottijd halen. Ze hebben vanavond vanaf La Palma nog een vlucht naar huis en vanwege de stakingen bij Iberia kunnen ze anders niet terug. Gelukkig niet ons probleem maar voor de mensen die terug gaan wordt dat dan wel een probleem. En dat is niet fijn is onze ervaring van twee jaar terug op Cran Canaria toen het Spaanse luchtruim gesloten was vanwege stakingen.
Maar wij zitten, dus aan ons zal het niet liggen. We lezen de laatste 'pleziere vakantie'-opmerkingen op ons facebookberichtje en dan kan de telefoon ook op vliegtuigstand. Twee minuten later dan de geplande tijd van14:45 uur worden de motoren gestart en rijden we naar de startbaan. Gelukkig niet de verre polderbaan maar de baan tussen Schiphol en parking P3. We hebben maar een kort startbaantje nodig want we rijden via een aparte oprit de startbaan op. Aan het begin van de baan zien we nl. een drietal grote joekels van vliegtuigen wachten tot ze mogen vertrekken, nu maar hopen dat ze nog even wachten met het opdraaien op de startbaan totdat wij weg zijn. Dat gaat allemaal goed en al snel zitten we in de wolken. Je kunt trouwens prima zien dat het aan de kust en Noord-Holland prachtig zonnig weer was terwijl de rest van Nederland onder een dik wolkenpak verscholen ligt.
We lezen wat en doen een spelletje op de telefoon. Martin is de meneer naast hem wat leuke apps aan het laten zien, deze meneer heeft nl. net een tablet gekocht en nog niet echt een idee wat je er allemaal mee kan doen. Geen probleem zo kom je de tijd ook weer door. We kijken de volgende aflevering van Divorce die komende zondag pas uitgezonden wordt op televisie zodat we gewoon bij zijn als we thuis komen. We liggen nog wat te dommelen en staren wat voor ons uit.
En dan wordt de landing alweer ingezet zodat we precies vier uur later landen op het hele korte start en landingsbaantje van La Palma wat er overigens zonovergoten bij ligt. Het eerste wat er dan moet gebeuren is een bezoek aan het toilet want een toilet in het vliegtuig proberen we beide altijd zoveel mogelijk te vermijden en vier uur is dat ook wel uit te houden. We lopen verder waar Sonja de koffers gaat staan opwachten terwijl Martin alvast in de rij gaat staan bij de autoverhuur. Onze mooie gele koffer wordt nog door een ander van de band getrokken maar door goed opletten is dit voorkomen. Wat trouwens bij een ander stel niet het geval was. Zij wachten nog op hun mooie rode koffer bij een band waar alleen nog een andere rode koffer ronddraaid. Dat is toch ook balen iemand die denkt he mijn rode koffer en niet even verder kijkt naar labels en zo. Nou ja je weet in ieder geval dat je koffer wel op het eiland zal zijn, maar waar?
Ondertussen is Martin bij de autoverhuur aan de beurt en daar moet nog een heleboel geregeld worden. Er wordt van alles ingetikt waarvan je denkt; dat heb je toch gewoon doorgekregen van de reismaatschappij maar nee. We kunnen nog een grotere auto huren voor 6 EURO per dag meer, deze heeft ook meer PK maar we denken nou de Opel Corsa welke we geboekt hebben moet het ook reden (hadden we maar geluisterd...)
Dan kunnen we door naar de parkeergarage waar we op zoek gaan naar de auto, en ja hoor daar staat een mooie bordeauxrode Opel Corsa op ons te wachten, met ruim 19.000 kilometer op de teller nog een vrij nieuwe auto. Lichtjes controleren, gps uit de tas, routebeschijving bij de hand en we kunnen van start. Je ziet direct dat La Palma een heel ander eiland is dan Lazarote want er is hier veel meer begroeiing, we hopen dat de regen, die daar uiteraard voor zorgt, niet de komende week zal vallen. We rijden een keer fout maar via een tussenstop bij de supermarkt (je weet nooit van te voren wanneer die winkels sluiten) rijden we zo naar de bestemming en dankzij google earth weten we ook wat voor bord er bij de afslag staat. Toch wel heel handig dat internet.
We slapen bij Villas Los Pajeros waar we een van de vier villas tot onze beschikking hebben en ja hoor het is exact hetzelfde als op de website. Geen groothoekfoto's maar gewoon een knots van een huis. We parkeren de auto en lopen wat rond op zoek naar de eigenaar die zich niet laat zien dan spreken we een tweetal Nederlanders die ook net zijn gearriveerd en dan blijkt dat de sleutel in de deur hangt en dat er op een briefje bij de deur onze namen staan. Nou dan zal villa nummer twee wel voor ons zijn, haha. We gaan naar binnen en leggen onze spullen in de hal. Dat is niet overdreven een grote woonkamer met een goed gevulde fruitschaal en een flesje wijn van het eiland en in de goed uitgeruste keuken vinden we nog een megagrootte schaal met allemaal perssinaasappels zo uit de sinaasappelboomgaard waar we op uit kijken. En er hangen nog genoeg sinaasappels aan de bomen dus dat is een hoop vitamine C de komende week. Boven is de slaapkamer die ook weer enorm ruim is.
We drinken wat uitgeperstte sinaasappels natuurlijk en kijken wat in de infomap om te kijken of er een restaurant hier in de buurt zit. Onderweg hebben we dat niet echt gezien en we moeten toch wat eten. Inmiddels is het ook al donker dus het zoeken zal ook lastig worden. We vinden een restaurant een paar kilometer verderop en op de GPS kunnen we dit restaurant ook vinden. Dus we gaan erop af. Al snel komen we erachter dat een auto met wat meer PK's geen overbodig luxe was geweest; wat is het hier steil. Helemaal terugschakelen naar zijn een en dan komen ook wij boven. Nou ja, geduld is een schone zaak. Uiteindelijk vinden we het restaurant en ja wat denk je, dicht. We besluiten naar Santa Cruz te rijden maar dat is toch nog een behoorlijk stukje verderop en als we dan een grote supermarkt passeren besluiten we maar wat fruit te halen en een bakje yoghurt het is inmiddels al acht uur geweest en we hebben wel trek. De terugweg ging nog met een omweg vanwege een verkeerde afslag maar de GPS bracht ons uiteindelijk toch weer terug. Thuis eten we ons bakkie gezond en dan kijkt Martin nog wat televisie en gaat Sonja de koffers uitpakken. Alles kan mooi in de kast zodat het lekker overzichtelijk is. Om even na tienen gaan we ons bedje in want moe zijn we wel.