6 maart 2019
Vestrahorn, Stokksnes
Heerlijk rustig wakker geworden vanochtend, het was gisteren ook een lange vermoeiende en indrukwekkende dag dus daar waren we wel aan toe. De zonsopkomst is prachtig dus dat beloofd veel goeds voor vandaag.
Na het ontbijt gaan we op pad. De weersvoorspelling zegt dat het vanmiddag gaat sneeuwen dus we rijden eerst naar het Oosten naar Stokksnes. Dit is best nog wel een eindje rijden (zeg maar gewoon een tering eind). Maar de omgeving is prachtig. Zeker omdat het zonnetje nog lekker schijnt. We zien de vele verschillende gletsjes/uitlopers van de Vatnajoküll.
Net voorbij Höfn en nog vlak voor de tunnel nemen we de afslag naar het schiereiland Stokksnes. Het is een gravelroad maar prima te doen, we hebben niet voor niets een 4WD wagen maar de 4WD hebben we hier niet echt voor nodig. Langs de kant van de weg staat een groepje IJslanders, dit zijn IJslandse paardjes. Dit zijn kleine gedrongen paardjes met een stokhoogte van gemiddeld 1,30-1,50 m hoog. Op IJsland zie je deze paardjes best wel veel. Ze staan lekker tegen elkaar aan te eten van het gedroogde gras wat net is gebracht. 
Bij het Viking Café kopen we een entree kaartje voor het laatste stukje naar het bekende strand van Stokksnes. Dit is overigens de enige keer op IJsland dat we ergens entree geld voor moesten betalen. Alle natuurverschijnselen zijn hier nog vrij toegankelijk. Dat is op andere plaatsen in de wereld heel anders dus best wel bijzonder. Het toerisme is behoorlijk toegenomen op IJsland de laatste vijf jaar dus wij hadden dit anders verwacht maar tot nu toe is dat dus nog niet zo.
We rijden de weg af tot de duintjes van lavazand. Het binnenmeer (een groot gedeelte waar altijd een heel klein laagje water staat en zorgt voor de prachtige spiegelingen van de bergrug Vestrahorn) is helaas bevroren dus geen 'mirror-lake' vandaag. Het uitzicht is onverminderd prachtig met het zwarte lavastrand en de bergrug Vestrahorn tot aan de zee. Deze bergen zijn zo'n 454 hoog en lopen door tot aan de branding.
Helaas wordt het vloed dus op het strand is het spelen met de branding om toch een spiegeleffect te krijgen. Zodra de golf terugtrekt richting zee om een foto te maken en dan snel weer terug het strand op als de volgende golf komt. 
We maken nog een saamfie en bedenken dan ja waarom doen we dat eigenlijk niet met de gewone camera. Die staat toch op statief en met de zelfontspanner gaat dat ook prima. Dus onderstaand een 'good-old-saampies-erop' foto, dik ingepakt tegen de koude wind.
De lage duintjes bestaan hier ook uit het zwarte lava zand en met de besneeuwde bergtoppen en ruisende branding op de achtergrond geeft dat weer een pracht plaat.
Na een uurtje hebben we het gehad en rijden weer terug richting ons hotel. De lucht begint nu wel dicht te trekken en de eerste tekenen van de komende sneeuwval zijn zichtbaar. Vlak voor Jökulsárlón zien we weer een aantal rendieren lopen. Verderop keren we om ze te kunnen fotograferen. Helaas staat er ook iemand met een drone en als die boven de rendieren gaat vliegen schrikken de beestjes. Dat is best wel zielig. Drones zijn hier gelukkig op veel plekken verboden maar ondanks een duidelijk verbodsbord zijn er nog heel veel eigenwijze mensen die die dingen de lucht in laten gaan. Het zorgt natuurlijk wel voor een uniek perspectief voor je foto's en/of films. Maar dieren moet je er zeker niet mee lastig vallen.
We kijken nog even bij het Jökulsárlón-meer maar doordat het opkomende vloed is worden de ijsschotsen weer tegen gehouden. Er ontstaat dus een soort cirkel werking van het water wat weg wil stromen en de opkomende vloed. Sonja heeft nog geprobeerd een snelle time lapse te maken om de bewegingen van het ijs te kunnen zien. Inmiddels is het ook helemaal bewolkt en begint het zelfs licht te sneeuwen.
Even verderop stoppen we nog bij een ander gletsjermeer, Fjallsárlón. Dit ligt aan het einde van de gletsjertong Fjallsjökull ook een onderdeel van IJslands grootste gletsjer, de Vatnajoküll. Dit is veel minder bekend dan Jökulsárlón maar stiekum vinden wij het veel mooier. Het is iets kleiner waardoor de gletsjer beter zichtbaar is.
Inmiddels is het al behoorlijk aan het sneeuwen dus we blijven niet te lang. Het is ook al behoorlijk koud geworden. We maken nog even een boevenselfie met onze balaclavas (bivakmuts met een mooi woord maar oh zo prettig met een snijdende koude wind ;-)).
Terug in het Fosshotel Glacier Lagoon heerlijk gedoucht en lekker gegeten. 's Avonds nog wat foto's op de laptop gezet en geprobeerd om wat te typen voor onze website. Maar dan beginnen de ogen toch echt wel dicht te vallen. Het sneeuwt overigens nog steeds en voor het hotel ligt al een opgewaaid sneeuwduin van drie meter hoog. Kijken of we morgen nog naar buiten kunnen.
{flike}