9 juni 2016
Laatste ontbijt bij B&B Springwood in Seahouses. Rustig aan gedaan alle spullen weer in de auto want vandaag rijden we verder naar het Noorden. De zon is alweer te zien en van zeemist is vandaag geen sprake. Het is gewoon warm.
We rijden eerst naar Kelso Abbey. Het is nog even zoeken want we hebben niet het exacte adres bij ons maar als we het stadscentrum in rijden komen we er eigenlijk vanzelf. De Abdij staat (nu) midden in de stad. Het was vroeger de meest rijke abdij van Schotland, dit kan je zien aan de versieringen uitgehakt in de stenen. King David besloot de abdij vlak op de grens te laten bouwen om de Engelsen de ogen uit te steken en te laten zien hoe goed ze ontwikkeld waren. Maar daardoor lag het ook in de frontlinie tijdens de ruzies tussen beide landen. Als grootste van de grensabdijen heeft Kelso erg geleden tijdens de oorlogen. In 1545 heeft het Engelse leger onder leiding van de Earl of Hertford de abdij systematisch gesloopt. Toen de Earl twee jaar later terug kwam vond het 15 dapperen monnikken die de West toren nog steeds verdedigden. Dit is ook het gedeelte wat nog duidelijk herkenbaar te zien is.
Hemelsbreed een vijftal kilometer verderop ligt Dryburgh Abbey ook aan de Tweed River (nu de grensrivier tussen Engeland en Schotland). Deze abdij (of wat er van over is) ligt midden tussen de weilanden en is omgeven door een prachtig park met mooie oude bomen, de oudste boom is een 'yew tree' geplant in 1100 dus nog ouder dan de abdij. Er staat nog best veel van overeind.
De eerste gegevens over deze abdij stammen uit 1150. Eerst was het een houten gebouw wat tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog in 1322 door Edward II's Engelse leger in brand is gestoken. In 1786 worden de overblijfselen opgekocht door de Earl of Buchan die er abdij weer veranderd in een plaats van romantiek en praal. Martin vermaakt zich prima met zijn nieuwe groothoeklens (10-24mm). Sonja heeft het al gauw gezien met al die oude stenen. Maar het piepen van een klein vogeltje wat een jong vinkje blijkt te zijn lokt toch weer om het fototoestel te pakken en te kijken of we het beestje kunnen vastleggen. Het blijft mooi zitten op een grafsteen dus hebbes. Daarnaast staat een prachtig oud beeld en als er dan een mooie goude regen in bloei staat moet die ook vastgelegd worden.
Onderweg stoppen we nog even bij een standbeeld van William Wallace. Er staat hier bovenop de berg een zes meter hoog standbeeld. William Wallace was een Schotse strijder.
In een half uurtje rijden we naar Melrose Abbey in het plaatsje Melrose. Als we het dorp inrijden zien we al dat het erg druk is met auto's die langs de weg geparkeerd staan. He daar is een plekje, blijkt dat we letterlijk op de stop staan bij de abdij. Zo dit is een grote abdij. Er staat best nog wel veel overeind.
De kerk is gebouwd in de 12e eeuw en is in 1385 vernietigd door het Engelse leger, hiervan staat nog één muur overeind. Datgene wat we nu nog zien is gebouwd in 1400 en is gewijdt aan de maagd Maria. Er zijn nog mooie gewelven te zien en open gewerkte ramen (zonder glas uiteraard). Je kan ook nog helemaal naar boven klimmen via een smalle wenteltrap vanaf het dak heb je een prachtig uitzicht op het inmiddels zonovergoten Schotse landschap.
Om half zes rijden we Edinburgh in. Het is wel druk maar vooral met verkeer wat de stad uit rijdt. De tomtom op de telefoon brengt ons keurig naar ons nieuwe B&B Mayfield 23. We worden hartelijk ontvangen in een mooi statig huis. De kamer is op zich wel ruim alleen niet echt een kast waar we spullen of tassen in kunnen zetten dus alles staat verspreidt over de grond.
We gaan eten bij de Old Bell Pub hier 10 minuten lopen vandaan. Heerlijk gegeten Martin had zalm en gamba's met risotto en Sonja had een overheerlijke pie met stoofvlees. 's Avonds de tekst voor op de website weer een beetje bijgetypt. Helaas kunnen we niet uploaden want het internet ligt er hier in deze wijk uit. Dat was weer een zonovergoten dag in Engeland/Schotland.
{flike}