12 december 2014
De wekker al vroeg gezet zodat we op tijd klaar zijn. De telefoon houden we angstvallig in de gaten en we hopen dat ie niet afgaat natuurlijk. We eten een broodje en drinken een kopje melk. Niet te veel eten want er staat ons nog heel wat te wachten vandaag.
Om half elf lopen we door de stromende regen naar het kleine veerbootje. Het kantoortje is open en ja hoor het bootje vaart uit. Niet voor mensen die bij de zeehonden willen kijken maar alleen voor mensen die gaan vliegen. En ondanks dat het hoost van de regen komen er nog regelmatig mensen met fotocamera in de aanslag vragen of ze mee kunnen. Nee dus. Wij zijn nog steeds erg blij met onze fantastische dag die we afgelopen dinsdag hebben gehad. Wat een mazzel. Het is de enige mogelijkheid die we gehad hebben en die was dat ook schitterend. Er zijn die dag nog mensen aangekomen op het eiland die waarschijnlijk nog steeds niet bij de zeehonden zijn geweest en die nu wachten op een boot terug. Ja dan is het één grote teleurstelling. Wij hadden ook graag wat vaker bij de zeehonden willen zijn wat helaas niet gelukt is. Maar we hebben ze in ieder geval gezien.
Om 11 uur stappen we op het bootje dat zodra het de haven uit vaart te maken krijgt met hoge golfslag en rare deining. We schommelen alle kanten op. Het lijkt wel een achtbaan. Gelukkig duurt de overtocht maar een minuut of vijf dus al snel staan we in de striemende regen aan wal. Met een klein busje worden we naar het vliegveld gebracht. Je zou makkelijk kunnen lopen maar met die heftige regen en harde wind is een busje wel fijn. In het gebouwtje bij het vliegveld melden we ons en ja we staan op de passagierslijst. Mooi zo. Als onze bagage mag op de weegschaal en in totaal is het 50 kilo. Tien kilo per persoon mag en voor de rest betalen we een euro per kilo bij. Nou ja, als we maar mee kunnen en dat kan want we hadden het van te voren aangegeven. Vijftig kilo voor een paar dagen is wel erg veel maar Martin z'n fototas weegt alleen al ruim 15 kilo en dan heeft Sonja nog een fototas en een heel zwaar statief tussen de kleding wat voor deze omstandigheden ook erg veel en vooral warm was. De tassen kunnen op een karretje buiten en daar staat het vliegtuigje ook al. Volgens de meneer van de tickets zijn we er heel snel want we hebben windje mee. Windje? Zeg maar storm want het is windkracht 10. Normaal duurt de vlucht 25 minuten maar nu zal hij er in 20 minuten zijn. Nou dat is alleen maar hoop gevend. Hoe sneller, hoe plezieriger.
Het vliegtuigje, een Britten-Norman BN-2B-26 Islander toestel, staat al klaar. De piloot, lijkt een oude pensionado maar blijkt later heel vakbekwaam te zijn, pakt de kar met tassen en wij mogen meelopen. Even kijken of alles er in gaat en ook wij stappen in. We zijn met zes passagiers in totaal en de piloot. We zitten vlak op elkaar en direct achter de piloot. Niks geen afgesloten cabine. Sonja zit bij de deur die met een zacht duwtje wordt dicht gedaan. Sonja blijft de hele vlucht angstvallig rechtop zitten met het idee dat het deurtje zo open kan vliegen. Een auto deur is 15x dik en zwaarder. Oeps. De motoren worden gestart daarbij kijken de zeehonden die hier ook gewoon langs de landingsbaan liggen even op om vervolgens weer lekker verder te slapen. Dan rijden we de baan op en gas. Al snel zijn we los en draaien we naar het Zuiden. Wat een herrie maakt dat ding zeg. De gekregen herriestoppers zijn niet voor niets maar lijken wel niks geen geluid tegen te houden.
Zo'n 100 meter onder ons zien we de hoge golven op zee. Toch blij dat we niet met een boot hoeven over een paar dagen. Maar het reisje met het vliegtuig was ook niet helemaal plezierig. Toch wel eng. Na 3 minuten staat bij Sonja het angstzweet op haar voorhoofd en de sjaal gaat maar af en de jas een stuk losser. Het vliegtuigje schudt behoorlijk en af en toe een heftige windstoot die er voor zorgt dat we een stukje naar beneden schieten of een andere kant op. De vlieger heeft een soort tomtom ingesteld en daarop kunnen we zien of we al in de buurt van land komen. Ook heeft hij een timer aangezet waarop hij de 'flighttime' kan zien. Na 12 minuten denkt Sonja; 'ha we zijn al over de helft'. Maar dat viel wat tegen exact 30 minuten heeft hij er over gedaan vanwege de heftige zijwind. Wat waren we blij toen we in Bremerhaven weer met beide benen op de grond van het vaste land stonden. Op de luchthaven een taxi gebeld want we moesten nog terug naar Cuxhaven. Die kwam na een half uurtje waarna we om één uur terug in Cuxhaven waren. Nog even wat gegeten waarna we afscheid namen van Erwin.
Om half drie reden we weg uit Cuxhaven en om exact zeven uur waren we weer thuis. Moe maar voldaan na zo'n enerverend dagje de avond doorgebracht voor de tv met een verreisd schommelhoofd. Maar terug kijkend op een zeer geslaagde trip want wat een mooie dag hebben we dinsdag gehad.
{jcomments on}
{flike}