Over rijden door mul zand en een ontmoeting met de koning van het dierenrijk. Maar ook heel veel vogels.
18 oktober 2023 De Caprivistrip
We vertrekken op tijd want we hebben weer een lange rijdag voor de boeg. We rijden over de B8 de Caprivistrip in. Het is allemaal asfaltweg dus dat rijdt prima. In het begin wat wegwerkzaamheden waardoor we even moeten wachten. Er is maar 1 rijbaan beschikbaar voor al het verkeer (heen- en terug). Maar dit zorgt er wel voor dat er verder overal mooi asfalt ligt. Er staan vaak borden langs de weg die ons waarschuwen voor Potholes (gaten in de weg) maar ze lijken allemaal al te zijn dicht gestopt.
Langs de weg zijn er allemaal kleine dorpjes. Er lopen dan ook heel veel mensen langs de weg. Verder is het stuk waar we nu rijden een aaneenschakeling van Nationale Parken. Echter weinig dieren te bekennen maar het zal er wel voor zorgen dat de natuur beschermd is.
Het is hier wel een stuk groener dan het deel van Namibië wat we de eerste twee weken hebben doorkruist. De bomen zijn groen maar de grond is nog steeds kurkdroog en het gras/riet is geel. Bij Kongola slaan we rechtsaf de C49 op. Hier moeten we ook even bellen met de lodge zodat zij ons kunnen oppikken voor het laatste gedeelte wat je alleen met een 4x4 zou kunnen rijden.
We hebben geen zin om de laatste week nog vast te komen zitten of een lekke band op te lopen dus we regelen een pickup. We rijden door tot het einde van de weg in het dorpje Sangwali. Daar zou een gids ons op staan te wachten. Echter deze is er nog niet dus maar weer contact met de lodge opgenomen. Blijkt ie pech te hebben met zijn jeep dus terug naar de lodge.
We vertellen dat we een 4x4 hebben. Nou dan kunnen jullie ook zelf rijden. Mocht je vast komen te zitten dan komen we jullie redden. Dus wij het park in. Het is inderdaad een echt 4x4 pad met soms hele diepe kuilen en vaak heel mul zand. Maar we komen er doorheen. Eigenlijk viel het wel mee. Maar we kunnen ons voorstellen dat het in de regentijd geen doen is.
Nkasa Rupara (of Nkasa Rupala) is een Nationaal Park wat voorheen het Mamili N.P. heette. Het is gecentreerd op de Nkasa- en Rupara-eilanden aan de Kwando/Linyanti-rivier in de Zuidwestelijke hoek van Oost Caprivi en heeft een oppervlakte van 320 km2. Nu is het er vrij droog maar over een paar weken (als de regen komt) zal er hier heel veel water staan.
Onderweg komen we nog een aantal olifanten tegen tussen de struiken. Gelukkig blijven ze daar, waardoor we kunnen doorrijden in het mulle zand.
In de boom zien we nog een Striped Kingfisher zitten. Geen idee waar die zijn eten gaat vissen want in geen velden of wegen water te bekennen.
Dan vliegt er ineens een kleine zwart witte vogel langs met een gigantische lange zwarte staart, de Pin-tailed Whydah (in het Nederlands de Dominicanerwida).
We zitten in Nkasa Rupala Tented Camp. We blijken vandaag naast een Duits stel de enige gasten te zijn. Morgen zit het wel vol, wat inhoudt zo'n 20 gasten. Na een welkomstdrankje op het grote terras worden we naar onze tent gebracht. Oeps dit is even wennen. De tent is klein en het is er echt bloedheet. Hopelijk koelt het 's nachts wel af er staat nl. alleen een kleine ventilator. We gaan terug naar de hoofd lodge waar we even gaan zitten. Soms is er een zuchtje wind waardoor er iets verkoeling is maar het blijft erg heet.
Voor de lodge kijken we uit over de savanne. Hoog gras met hier en daar een boom en vlak voor de lodge een aantal plassen water. In de regentijd staat er een stuk meer water, maar nu is het bijna opgedroogd. Een prachtig uitzicht.
Er is echter weinig activiteit van dieren. Alleen een paar Wrattenzwijnen die iets komen drinken en even een bad nemen om af te koelen.
En een Yellow Billed Kite (Geelsnavelwouw) die een paar slokken water komt nemen.
De Lilac Breasted Roller (Vorkstaartscharrelaar) zit hier ook veel. Deze vogel is de nationale vogel van Botswana en is - als hij vliegt - een fel blauwe flits en als het zit prachtig met zijn vele kleuren geel, rood, groen, geel, blauw. Hij maakt het geluid van een roofvogel wat erg apart is.
's Avonds wel lekker gegeten. Na het eten kwam er nog een grote uil aangevlogen die in de boom voor de lodge ging zitten. En in de verte zagen we in het licht van de schijnwerper nog de ogen van een katachtige maar helaas deze kwam niet naar de waterplas.
19 oktober 2023 Game drive / boottocht
Helaas echt afkoelen deed het vannacht pas tegen vier uur en dat terwijl de wekker alweer ging om half zes. Om zes uur even snel ontbijten want we vertrekken voor de Combi tour. Eerst een jeepsafari en daarna een boottochtje.
We hebben een privé safari want we zijn de enige gasten. Al snel zien we een Witkopgier boven in een boom zitten. Dit is de eerste gier die we zien deze vakantie. We kunnen ons van vorige vakanties in Afrika herinneren dat we er toen honderden hebben gezien dus dat is best vreemd.
We rijden rond op zoek naar andere beesten en bijzondere vogels. Wrattenzwijnen lopen hier rond in overvloed en ook een reeën soort waarvan de naam me is ontschoten.
En dan plots twee leeuwen. Twee grote mannen met prachtige manen komen aangelopen door het hoge gras.
We kunnen ze mooi vastleggen op de foto en zien dat ze naar een waterhole even verderop gaan.
Ze gaan liggen drinken.
Eerst zien we ze alleen van achteren maar gelukkig rijdt de chauffeur ook even naar de andere kant van de waterplas zodat we ze van voren kunnen ziet.
Echt fantastisch wat een pracht gezicht. Soms kijken ze op en dan lijken ze echt dwars door je heen te kijken. Jammer genoeg zijn ze dan ook uitgedronken en vervolgen hun pad.
Als ze het hoge gras weer ingaan zien we ze al snel helemaal niet meer.
We komen nog een grote Secretarisvogel tegen. Dit is een roofvogel die op lange hoge poten door het gras loopt op zoek naar slangen en hagedissen. Hij kan ook vliegen.
We zien ook nog een juveniele (jong) Visarend. Hoog in een boom zit hij om zich heen te kijken.
Hier loopt weer een andere soort antilopen rond, de Red Lechwe (Litschiewaterbok).
Bavianen kom je altijd tegen.
Dan is het tijd voor koffie en thee. We stoppen bij een plek waar zich heel veel pelikanen hebben verzameld. In twee grote groepen staan de Pelikanen bij elkaar.
Af en toe vliegen er weer een aantal op.
Ook staan er Maribu Stork (Mariboe) dit is een hele grote vogel en behoort tot de reigersoorten. Hij behoort ook wel tot de Ugly 5 van Namibië. Hiertoe behoren ook de Hyena, Gier, Gnoe en het Wrattenzwijn.
We stoppen bij het water. Hier ligt een boot klaar. We varen over de laag staande Linyanti rivier. We zijn nog niet onderweg of we zien een drietal olifanten bij het water staan die lekker staan te drinken.
Zo vanaf het water ziet dat er echt prachtig uit.
Als ze uitgedronken zijn nemen ze nog even een zandbad. Door met hun slurf allemaal zand over zichzelf heen te gooien. Dit beschermt de olifanten tegen de zon. Ze zijn nl. al een beetje nat van het drinken en als ja dan zand over jezelf heen gooit blijft dit plakken waardoor je huid beschermt is voor de zon.
Als het water wat breder is zien we een viertal Nijlpaarden hun ogen en oren net boven het water uitsteken. Als we dichterbij komen duiken ze snel weer onder.
Dan varen we een smal slootje in waar allemaal White-fronted Bee-Eaters (Merops Bullicoides of Roodkeelbijeneter) zitten. Wat een prachtige vogeltjes.
Ze hebben een oranje kleurige kop met een zwarte streep van snavel tot voorbij het oog. Daaronder een witte streep en dan een rode keel. De veren zijn groen en de staart is blauw. Ze zitten hier echt met tientallen. Ze zitten op een rietstengel of een tak maar al snel vliegen ze op om terug te keren met voedsel in hun bek. En dat kan zijn een vlieg, kever, libelle en zelfs een vlinder zien we in de snavel zitten.
De vogeltjes zijn gemiddeld 22 cm lang en wegen tussen de 21 en 28 gram. Ze kunnen dan ook op de dunste rietstengels zitten. Maar als er drie op gaan zitten buigt deze wel erg door en vliegen ze allen weer weg.
Oh hier kunnen we wel uren blijven zitten en gelukkig vindt de gids het prima en zijn we de enige gasten dus wij mogen het zeggen. Nou uren blijven we niet maar wel lang genoeg om honderden foto's te maken. En dan maar hopen dat er een paar prachtige plaatjes bij zitten.
We zeggen wel tegen de gids dat die waarschijnlijk vanochtend heel erg in zijn vuistje zat te lachen toen wij vroegen de jeep te stoppen om een bijeneter op 25 meter afstand te fotograferen. Nu kan Sonja soms niet eens een foto maken omdat de 60-600 mm lens niet kan scherp stellen binnen drie meter afstand.
Op de terugweg varen we door een ander slootje waar we langs de broedwand varen. Want net zoals de IJsvogel in Nederland broedt de bijeneter hier in een wand. Ze broeden ook in kolonies van 5 tot 50 paren wat ook verklaart dat er zoveel bij elkaar zitten.
We zien nu ook waarom al dat voedsel niet direct werd opgegeten. Dit wordt allemaal naar de jongen gebracht die in de nestgang zitten.
Dan zijn we weer terug bij de jeep en rijden we terug naar de lodge. We bestellen een bord spaghetti want het ontbijt was al vroeg vanmorgen.
Daarna lekker op het terras de middag doorgebracht beetje fotograferen, lummelen, foto's uitzoeken. Wel in de schaduw want het is wederom erg warm. Nu is er wel activiteit van dieren te zien. Zo zit er verderop in een boom een grote Visarend (de nationale vogel van Namibië). Hij wordt steeds gepest door de Wouw. Soms duikt hij naar beneden om even wat te drinken in de waterplas.
De Wrattenzwijntjes nemen even een modderbad.
Er komen Baboons (Bavianen) langs om te drinken.
Ze zijn met een grote groep waarin zich ook hele kleintjes bevinden. De eerste drie weken na de geboorte hangen de kleintjes onder de buik van de moeder en na drie weken verhuizen ze naar de rug van de moeder.
De Lilac Breasted Roller, showt even zijn prachtige felblauwe vleugels.
Hoog in de boom zitten een aantal papagaaien, de Meyer's Parrot (Meyer papagaai).
Ze zijn lastig te fotograferen omdat ze zo hoog zitten en je dus behoorlijk tegenlicht hebt.
Het is grappig om te zien hoe ze de zaden opeten die aan de boom hangen.
Vlakbij onze tent zit nog een andere mooie vogel die we helaas niet kunnen identificeren. Maar hij heeft prachtige rode ogen.
Het avondeten is gezellig met alle gasten aan een grote lange tafel. Alles opgegeten en lekker gekletst.
20 oktober 2023 verder de Caprivistrip in
Vandaag weer een reisdag, gelukkig niet zo ver dus Sonja kan nog even op vogeltjes jacht met de camera. Niet voor niets want vlakbij onze tent zit een prachtig vogeltje met een licht blauwe buik, de Blue Waxbill (Angolees Blauwfazantje). Het was alleen jammer dat ie zo snel weer weg vloog.
Verderop nog een prachtig vogeltje met een felrode kop.
Dan moeten we toch echt weer vertrekken. Alles in de auto en weer terug over het mulle zandpad. Onderweg zien we nog een prachtige Carmine Bijeneter.
Het lijkt of hij ons de weg wijst naar zijn vrienden die we later deze vakantie nog allemaal gaan ontmoeten.
Sonja prachtig mooi dankjewel ik geniet er zo van .