Onze laatste dag in Etosha N.P. zou er één worden waarin we vooral heel veel ontmoetingen hadden met olifanten. Wat zijn het ook een machtige dieren. En enorm, zeker als ze zo dichtbij staan dat je ze zou kunnen aanraken als je je hand uit het raam steekt. Toch een beetje spannend.
15 oktober 2023
Alles weer ingepakt, tanken we eerst de auto weer vol en dan gaan we naar het ontbijt. Vandaag gaan we Etosha helemaal door naar de Oostuitgang. En hopelijk zien we nog wat onderweg dus op tijd op pad. Na het ontbijt scoort Sonja eerst nog een geocache die hier keurig verstopt ligt op de lodge. Toch leuk.
Om acht uur rijden we de poort uit. We stoppen eerst bij de ons bekende waterholes hier in de buurt. Altijd even kijken of er wat bijzonders is. Het zijn de bekende dieren die hier in grote getalen voorkomen. Vooral Springbokken en Zebras maar dit keer ook een aantal Blue Wildebeast. Altijd mooi als er verschillende dieren bij zo'n waterpoel staan.
De Zebra's zijn erg schrikkerig bij het minste of geringste springen ze op en rennen een kant heen.
Wat wel opvalt is, dat de groepen dieren vaak afwisselend komen drinken. Een groep Blue Wildebeast staat in en om de poel en je ziet in de verte een groep Zebras langzaam dichterbij komen. De Blue Wildebeast zijn beesten die vaak samen optrekken met Zebra's. Ze zijn ongeveer net zo groot. Daarnaast hebben ze een plek veroverd in de 'Ugly five'. De top 5 van de meest lelijke beesten.
Die wachten dan vaak totdat de andere soort weer vertrekt voordat ze de waterpoel echt benaderen.
De kleine Springbokken staan er meestal al gewoon. Daar lopen er echt enorm veel van in de rondte.
Als we verder rijden zien we een aantal prachtige Kudu's. Dit is een eland soort waarbij het mannetje schitterende gedraaide hoorns heeft. Een grijze vacht met een aantal witte vertikale strepen op zijn flanken. Het vrouwtje is een stuk kleiner en heeft helemaal geen hoorns.
Dan komen we bij een andere waterplas waar we op het eerste gezicht niet veel zien. Gelukkig staat er een andere auto die ons wijst op een Spotted Hyena (Gespikkelde Hyena) die aan de waterkant ligt. Hey, dat is een soort die we nog niet hadden gezien dus hopen dat het beest ook nog tot wat actie komt want slapend is er weinig aan te herkennen. Dan komen er een aantal Zebras aangelopen en nieuwsgierig kijkt hij even op en om. Om direct daarna weer languit in de modder te gaan liggen.
We rijden weer verder en komen langs de Zwartkop Impala's. Mooie slanke hertachtige met ook weer gedraaide hoorns.
We rijden door naar een waterhole waar we nog niet eerder zijn geweest. Hier vinden we voornamelijk Zebra's. Het blijven prachtige fotogenieke beesten.
Gisteren hebben we langs een weggetje een aantal leeuwen gezien. In de hoop dat ze daar nog een beetje rondhangen rijden we er nogmaals langs. De plek waar er gisteren vier lagen is helemaal leeg. Ook bij de boom waar de andere twee lagen is niets te zien. Nog maar even kijken bij een andere waterhole (Salvadore) iets verderop. Op een paaltje zit daar zwart witte Schildraaf ons aan te kijken.
Daar staan heel veel Springbokken. Ook komen er Blue Wildebeast aangelopen. Verder weinig actie lijkt. Totdat Sonja met de verrekijker even goed kijkt onder de boom die 100 meter verderop staat. Ja hoor, daar liggen twee leeuwen lekker te slapen.
Dat wordt spannend. De leeuwen lijken een beetje wakker te worden. Af en toe steekt er eentje zijn kop omhoog. Toch blijven de Springbokken en ook de Blue Wildebeast gewoon langslopen.
Het lijkt wel een soort 'thuisbezorgd'. (Het eten wordt bij je thuis gebracht.) Maar helaas geen actie van de leeuwen.
Behalve het even opstaan van één van de leeuwen. Het blijken ook twee mannetjes leeuwen te zijn en meestal zijn het vrouwtjes die voor het eten zorgen. Zij jagen en vangen het eten waarna de mannen als eerste beginnen met eten. Jammer want een 'live kill' was natuurlijk wel leuk geweest.
Op onderstaande panorama foto kan je goed zien hoeveel hapklare dieren er gewoon in de buurt van de twee leeuwen lopen. Toch bijzonder.
Bij een andere waterhole vinden we een Olifant die heerlijk staat te drinken.
Vlak voor Halali zit er een mooi vogeltje in de boom. Hij lijkt op de Vorkstaartscharrelaar qua postuur dus even stoppen. Het blijkt zijn broer te zijn de Purple Roller. Hij is niet echt roze maar heeft een mooie Oranje kleur en wat blauw en groen op de vleugels.
In Halali is ook een lodge van NWR Namibia Wildlife Reserve. Daar gaan we lunchen. Het is een lunchbuffet. We eten pasta met beef. Heerlijk. Even bijkomen.
Bij deze lodge is ook een waterhole dus we besluiten daar ook even een kijkje te nemen. Nou, dat was niet voor niets. Het was een stukje lopen, wat met 39 graden niet echt fijn is. Het is echt bloedverschroeiend heet. Maar dat heeft wel tot gevolg dat er 21 olifanten lekker in en rond de waterhole staan. De kleintjes zijn lekker aan het donderjagen in het water.
Van al dat spelen krijg je dan weer honger en dan mag je even bij mama drinken.
En de grotere drinken en staan maar wat te staan. Achter de waterhole staan zo'n 50 Zebra's te wachten totdat ook zij wat kunnen drinken.
Soms gaat er een olifant maar bij liggen om wat af te koelen of je spuit geeft jezelf gewoon een douche met je slurf.
Een andere staat letterlijk te stampen in het water. Zo gaaf.
Maar we moeten verder. We hebben nog een eind te rijden.
Bij een volgende waterhole weer voornamelijk Zebras.
Ook een Zebra met jong wat even bij mama staat te drinken.
Zoals we al eerder vertelde de dieren komen vaak in grote groepen naar de waterplassen toe. Zo komen er plotseling heel veel Helmetet Guineafowl (van die grote grijze kalkoenen met een blauwe kop, de Helmparelhoen).
Dan rijden we over een smalle weg (niet de C38) en zien we in de bush rechts van ons een aantal Olifanten. Ook met kleintjes dus we stoppen om te fotograferen.
Ze komen langzaam onze kant op en lijken te willen oversteken. We blijven dus rustig staan.
Er blijken er steeds meer te komen. Sommige steken achter ons over maar ook voor ons, zodat we op een gegeven moment helemaal omringd zijn met Olifanten. Er is er zelfs één die vlak voor de auto langs loopt en besluit om een struikje direct naast het portier waar Sonja zit helemaal op te gaan eten. Nou daar zit je dan. Gelukkig op dat moment met een mobiel in de hand om het oversteken te filmen. En daarna dus de etende Olifant op twee meter naast je. Nou dat verhoogt de hartslag wel enigszins.
Maar tijdens de trekking op zoek naar de Woestijnolifanten hadden we van de gids al begrepen. Nooit gaan wegrijden als de Olifanten eraan komen. Ze zien jou als obstakel zolang je blijft stil staan. Als je gaat bewegen (wegrijden) dan gaan ze je achterna of benaderen. Dus we houden ons muisstil en bewegen amper. Wel even de mobiel langzaam naar de Olifant naast mij gedraaid natuurlijk. Dan komt de grote Matriarch aangelopen dit is de groepsoudste. Echt een enorme grote Olifant. Sonja vindt het toch wel spannend worden maar we blijven stilstaan en dan lopen de Olifanten ook weer door.
Wat een ervaring. Opgelucht halen we adem.
Bij één van de laatste waterholes van Etosha zien we een drietal Giraffes staan. Gelukkig staat er nog een andere auto die ons wijst op een slapende leeuw in de verte. Dat is fijn want zelf hadden we die nooit gezien. Ze ligt wat te slapen en af en toe steekt ze haar kop in de lucht. We zien met de verrekijker dat ze bloed rond de kop en hals heeft dus ze heeft net een verse kill gehad. We blijven staan kijken want af en toe kijkt ze op en is dus wakker.
Dan staat ze op en wandelt naar de waterhole en gaat liggen drinken. Helaas loopt het schuin af naar het water en kunnen we de leeuw zijn kop niet boven het water zien.
Dat is ze uitgedronken en begint weer te lopen. Eerst even helemaal uitrekken en dan aan de wandel. De Giraffe die ook in de buurt stond ze het op een lopen want deze leeuw is wel erg wakker.
Martin schat in dat ze naar de weg gaat lopen, dat is immers niet zover hier vandaan. Dus we nemen de gok. En ja hoor, daar komt ze weer uit de bosjes vandaan en we proberen haar nog vast te leggen.
Dat is niet gemakkelijk met alle takjes en struikjes ervoor. Maar er zal vast wel een foto zijn gelukt van alle honderden foto's die we gemaakt hebben.
Zomaar een Olifant vlak langs de weg daarvan moet je natuurlijk wel een portretje schieten.
Boven in een boom zit nog een prachtige Slangenarend. We hebben in Etosha niet veel roofvogels gezien maar dit is een mooie.
En zo rijden we Etosha N.P. weer uit.
Toen we Etosha drie dagen terug inreden en nu weer uitreden kwamen we van die mooie verkeersborden tegen met daarop. "Pas op voor de Wrattenzwijnen (Pumba uit de Lion King)". Dit zijn niet echt moeders mooiste dieren. Maar wel bijzonder. We zeiden nog tegen elkaar zullen we zien dat ze straks op de lodge gewoon rondlopen. Nou, dat was nog net niet het geval maar wel vlak langs de weg nadat we Etosha net uit zijn gereden.
Negen kilometer vanaf de Lindquist uitgang van Etosha ligt ons onderkomen voor vanavond. De Mushara Lodge. Langs de weg is de grote toegangspoort die we overigens zelf open moeten duwen. Dan rijden we door het gras en de struiken een stukje naar de lodge. Onderweg staat er langs de kant nog een Damara Dik-Dik (het allerkleinste hertensoort wat er is in Namibië) ons met hele grote ogen aan te kijken. Een prachtig klein beestje met een schitterend kopje.
Dan rijden we verder naar Mushara Lodge. Het blijkt een prachtige lodge te zijn waar allemaal losse huisjes rondom een zwembad liggen in een mooie groene omgeving met veel verschillende bomen. In die bomen zitten dan weer veel vogeltjes.
Het hoofdgebouw is erg ruim opgezet en we worden allervriendelijkst ontvangen. Wat is het hier mooi. Helaas zijn we hier maar voor één nacht maar we kunnen er wel even van genieten. We hebben een prachtige ruime kamer. Of eigenlijk is het gewoon een appartement zonder kookgelegenheid. Dit hoeft ook niet want we krijgen een overheerlijk driegangen diner met liefde voorgeschoteld bij het hoofdgebouw. Heerlijk buiten gegeten.
Wat een prachtige foto’s en het verslag spannend!👌👍