The Little Five of Namibië

Een lange saaie rit over een hobbel de bobbel gravelweg brengt ons naar de kust van 34 graden naar 13 graden op één dag is een grote overgang.

7 oktober 2023 door het grote niets

Na een uurtje komen we aan in Solitaire. Dit is een plaatsje van niets maar wel bekend van zijn appeltaart die hier wordt geserveerd. We stoppen dan ook voor koffie met appelgebak. Hier staat ook het enige tankstation wat er is op de weg naar de kust. Dus we tanken weer even helemaal vol. Verder staan hier allemaal oude auto's die helemaal zijn opgenomen door de woestijn. Leuk fotogeniek.

We rijden verder door het Namib-Naukluft N.P. over de C14. Het is een brede gravel weg met soms behoorlijk diepe kuilen dus dan behoorlijk in de remmen want we willen hier echt geen pech krijgen. Het zonnetje staat boven de auto behoorlijk te branden maar gelukkig werkt de airco prima. Af en toe een paar slokken water uit de fles die lekker koel in een kastje boven de airco ligt.

We passeren de Steenbokskeerkring. Dit is een ring om de aarde waar de zon nog net echt recht boven je staat. Vanaf hier tot aan de Kreeftskeerkring ten Noorden van de Evenaar is dat zo. 

De Gaub Pass geeft mooie plaatjes op het omringende landschap waarna het weer snel niets is. Dorre vlaktes zover je kan kijken.

Dan komen we bij de Kuiseb Pass. In de verte zie je dan eerst de bergen opdoemen waar je dan doorheen gaat. Mooie vergezichten in het verder dorre landschap. 

Na deze pas is het nog 150 kilometer over de gravel weg waar van je soms niet eens ziet waar de weg loopt en de berm is. Berm is hier niet eens je ziet de weg omdat er bandensporen zijn van auto's die je voor zijn gegaan. Zover als je kan kijken is het grauw grijs gravel wat je ziet. 

We stoppen even op een parkeerplaats en als we uitstappen merk je direct dat je dichter bij de kust komt. Het is nog steeds ruim 70 km rijden maar het is hier wel al een stuk koeler. Nog steeds lekker zomers maar niet meer zo smoorheet. We drinken wat en kletsen wat met een paar Zwitsers die hier ook net stopten. 

We stappen weer in voor het laatste stuk. Gelukkig hebben we een aantal podcast gedownload die we kunnen luisteren dus dat veraangenaamt de rit behoorlijk. 

Dan doemt de eerste bebouwing van Walvisbaai op en zien we de eerste plassen water met de bekende flamingo's.

We stoppen hier en zien heel veel flamingo's.

Het zijn prachtige lichtroze vogels met donkerroze onder-veren die je pas ziet als ze zichzelf poetsen of met de vleugels slaan. Aan de uiteindes van die grote lange smalle vleugels zie je dan ook zwarte veren.

Op lange dunne roze poten waden ze door het water.

Daarbij hun kop onderste boven in het water stekend op zoek naar kleine garnaaltjes en visjes. Hun grote roze/zwarte snavel lijkt dan ook eigenlijk onderste boven aan zijn kop te zitten. In die kop zitten hele kleine gele kraal oogjes.   

We rijden nog even door Walvisbaai naar het Zuiden waar volgens de kaart, Pink Lake (roze meer) zou liggen. Sonja dacht dus dat het daar helemaal vol zou zitten met flamingo's maar nee hoor. Letterlijk een roze meer vlak aan de kust. Er staat ook een grote fabriek waar ze zout winnen. Spierwitte bergen met zout liggen hier klaar voor consumptie want het zal niet zijn voor de gladheidbestrijding.

Dan rijden we door naar het Noorden waar we inchecken bij Swakopmunds Guesthouse. Het is raar om weer in de bewoonde wereld te zijn. We besluiten dan ook om maar te gaan eten om de hoek bij Der Altstadt. Een echte bierstube waar we buiten eten. Het is hier wel een paar graden kouder. Zeg maar ruim 20 graden kouder (13 graden) dus niet echt een temperatuur om buiten te eten. Gelukkig hebben we de fleece jassen aan maar het is niet echt lekker. Martin bestelt zelfs een warme chocomelk. De schnitzel komt gelukkig snel dus we kunnen ook snel weer naar ons B&B. Lekker douchen en slapen.

8 oktober 2023 The Little Five Desert tour

Om acht uur staat de gids klaar voor the Little Five Desert Tour. We rijden de duinen in ten zuiden van Swakopmund op zoek naar de kleine beestje die hier leven. De diertjes zijn hier zo klein omdat er erg weinig voedsel is. Maar ook in de kleine dierenwereld bestaat een voedselketen. De kleine insecten zoals Mieren, Zilvervisjes en Torretjes worden weer gegeten door Gekko's en Hagedissen. En op hun beurt worden die vervolgens weer gegeten door slangen, waar roofvogels vervolgens weer van leven. 

De gidsen lopen de woestijn in op zoek naar sporen en holen en zo komt er een Skink Fidgement Sandborrowing (of zoiets, want de naam onthouden is lastig) te voorschijn: een pootloze hagedis. Het lijkt op een slangetje of grote worm maar is het geen van beiden. Net zoals een hagedis kan deze zijn staart (waarvan je de overgang van lijf naar staart niet eens ziet) afwerpen, en groeit deze ook weer aan. Het beestje is twaalf cm lang en een halve cm dik. Het kronkelt op dezelfde manier als een slang en als je het beestje op het zand legt graaft hij zichzelf direct in onder het zand.

We lopen een stukje verder waar je in het voornamelijk witte harde zand, donkergrijs zand ziet liggen. Hier verstopt zich de Namib Dune Gecko. Dit zijn echte nachtdieren die zodra het weer licht wordt zich ingraven in het zand. Het is dus het volgen van zijn gang bij het uitgraven en dan heb je hem zo te pakken. Een bijna doorzichtige Gecko van zo'n 14 cm lang.

Grote ogen die hij overigens niet kan sluiten en hele grote voeten. Daarmee kan hij heel goed graven wat hij ook elke vroege ochtend met zonsopkomst moet doen. Een nieuw hol maken.

Nadat wij hem goed hebben bekeken wordt hij door de gids weer terug gezet op zijn oorspronkelijke plek. Het zand wordt wat nat gemaakt waardoor het wat steviger is een gaatje met de vinger gemaakt als beginnetje. De Gecko ervoor gezet en hij graaft zich direct in. Het zijn groten voeten schopt hij het zand naar achteren en binnen mum van tijd is hij helemaal verdwenen. Als hij zelf het gat achter zich heeft dicht gemaakt dicht de gids het gat verder af zodat hij daar rustig de warme dag kan doorbrengen. 

Dan op een volgend plekje worden we achter een lijn gezet en moeten we heel goed kijken of we iets zien. Vlak voor onze neus zou iets moeten liggen. Als de gids de plek waar we moeten kijken iets kleiner aangeeft zien we iets doordat we met de camera goed kunnen inzoomen. (Klik op de foto en vergroot deze en probeer dan de slang te zoeken ;-) )

Het is een slang, zijn kop en twee ogen steken net boven het zand uit. Zijn lichaam is verder helemaal ingegraven en je ziet zelfs geen verhoging van het zand. Het is de Side Winder (familie van de adder) en als de gids iets te dichtbij komt schiet de slang uit zijn schuilplaats. Hij kronkelt snel weg. Het is een lichtbruin zwart gespikkeld slangetje van zo'n 25 cm lang. Het is een levend barende slang. De kleintjes zijn overigens direct al giftig.

Dan graaft de slang zichzelf al kronkelend weer in onder het zand en als we niet beter wisten dan zagen we ook niets meer.

We rijden een stukje verder en lopen naar een struikje. Daar zit een zwarte grote kameleon. De Chameleon Namaqua, een woestijnkameleon. Deze is wat groter en dus goed zichtbaar.

Deze leeft voornamelijk op de grond. De gids heeft meelwormen mee en dat vindt de kameleon lekker. Met zijn lange kleverige roltong snoept hij de meelwormen zo uit de hand van de gids.

De kameleon heeft twee bolvormige ogen die hij onafhankelijk van elkaar kan bewegen maar zodra hij voedsel ziet (in dit geval de meelworm maar dan kan net zo goed een insect zijn) staart hij recht voor zich uit (hij lijkt dan scheel te kijken) hiermee schat hij de juiste afstand in en weet dan hoever hij zijn lange roltong die als een harmonica in zijn bek ligt uit moet schieten. 

We rijden verder de duinen in van het Dorob N.P. waar op de steile kant van het duin een andere bijzondere Gecko leeft. De Shovel Snouted Lizard (of de Namib Sanddiver of Ferrari Gecko).

Deze heeft deze prachtige naam gekregen omdat hij zo ontzettend hard kan rennen. Deze hagedis van zo'n 10 cm groot is licht bruin. Het bijzondere aan deze soort is dat hij op het heetste van de dag - als het zand letterlijk te heet onder de voeten wordt - één voor één zijn pootjes optrekt zodat het lijkt of hij danst.

Het zand in de Namib Desert heeft verschillende kleuren. Verder landinwaarts (bij de Naukluft Mountains) is het voornamelijk rood (ijzerhoudend). Hier aan de kust is het voornamelijk geel. Maar ook wel lichtgrijs, dit lichtgrijze zand heeft ook veel grotere korrels dan het hele fijne rode zand. Maar er zijn ook zwarte zandkorrels, eerst denken we dat dat vuil is maar niets is minder waar ook dit is ijzer. Als de gids er een magneet (in een zakje) boven houdt, zie je het zwarte zand er tegen aan springen, waardoor er een soort zee-egel ontstaat. Heel grappig.

Je kan met dat zwarte zand ook andere leuke dingen doen. De waarheid moeten we zeggen; er was iemand anders heel actief bezig geweest.

Dan rijden we verder de woestijn in (buiten het Dorob N.P.) en gaan nog even scheuren over de duinen. We stoppen ergens waar we bovenop een duin kunnen klimmen, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben.

Dan zit de excursie er weer op en rijden we terug naar de B&B. We besluiten een rondje Swakopmund te doen. Langs Duits uitziende hotels en straatnamen lopen we richting de zee. De zee is hier behoorlijk wild en grote golven knallen dan ook op de kust. We gaan lunchen bij 'The Tug' een restaurant aan het begin van de pier. We lunchen uitgebreid zodat we vanavond niet meer over straat hoeven. We eten heerlijke vis want we zitten immers vlak aan zee.

Daarna lopen we verder naar Café Anton, dit is een beroemde bakker met de heerlijkste gebak. We hebben echter al geluncht dus we halen alleen wat lekkers voor bij de koffie. Dan naar de supermarkt voor een broodje en yoghurt zodat we voor vanavond ook weer een diner hebben. Ook scoren we nog een geocache die nu gelukkig wel op zijn plaats ligt. Zo dat is geregeld, ook een score in Namibië. 

We lopen langzaam terug naar onze B&B waar we de dag verder doorbrengen met heerlijk relaxen. Morgen waarschijnlijk weer een lange rijdag.