5 december 2013 Bay of Islands
Het had zo mooi kunnen wezen, vooraf een prachtige tour geboekt, de hele dag op een catamaran in The Bay of Islands of zoek naar dolfijnen waar we dan ook mee zouden kunnen zwemmen. Een BBQ op een prachtig eilandje met een wit strand en misschien zelfs wel orca's te spotten. Maar helaas het regent nog steeds hevig en het is behoorlijk grijs. Je kan net 50 meter kijken. We bellen met de eigenaar van de catamaran en inderdaad de tour is gecancelled. Nou daar gaat je verjaardagskado zo letterlijk het water in.
Wat nu? In de buurt is toch wel veel te zien dus we maken er een rustig dagje van. Eerst gaan we naar Waitangi Treaty House. Hier zijn in 1840 het verdrag tussen de Maori en de Engelsen getekent waarbij Nieuw Zeeland werd erkend als staat. Er was een verdrag opgesteld in het Engels en in het Maori (de Maori spraken toen nog geen Engels). Echter om alle stamhoofden zover te krijgen dat zo ook werkelijk zouden tekenen was de tekst in het Maori hier en daar wat rooskleuriger opgesteld. Ongelooflijk maar waar. Dit was er mede de oorzaak van dat de Maori later in opstand kwamen en een 70 jaar durende oorlog ontstond.
Op dit prachtige landgoed ligt ook nog de grootste oorlogskano van de Maori. Vroeger konden hier 150 manschappen in om rond te varen. Tegenwoordig iets minder door de komst van de Mc Donalds en de Kentucky Fried. Deze kano die overigens gemaakt is van een drietal Kauri bomen is prachtig versiert met houtsnijwerk aan de zijkant. De kano staat ook vermeld in het Guiness Book of Records zo groot is deze. Een 1x per jaar op Waitangi Day gaat de kano te water om nog een rondje te varen.
Daarna verplaatsen we ons naar Treaty House voor een Maori dans show. Met veel gestamp en gezang worden we verwelkomt. Typerend voor de Maori is het uitsteken van de tong en het opensperren van de ogen.
Als we naar buiten gaan blijkt de lucht te zijn opengetrokken en zelfs de zon komt er bijna doorheen.
We gaan terug naar Paihia en pakken daar de ferry naar Russell een plaatsje aan de overkant. Er staat nog een behoorlijke golfslag maar na een kwartiertje zijn we in Russell. Daar staan allemaal hele oude houten Victoriaanse huizen en lopen een rondje door het dorpje. We gaan lunchen bij de Duke of Marlborough en genieten van een prachtig uitzicht op de Bay of Islands. En het blijft jammer dat de tocht niet door kon gaan. Want als je nu naar het weer kijkt was het prachtig geweest. We varen weer terug naar de overkant en lopen terug naar de camper. We besluiten om alvast naar het Westen te rijden zodat we morgen niet zo'n eind meer hoeven.
We rijden door een prachtig landschap met glooiende heuvels. Na anderhalf uur zijn we aan de Westkust. Daar zien we hoge duinen aan de kust aan de Tasman zee. We dachten hier een camping te vinden, deze was er ook maar helaas het ziet er net zo uit als vannacht en dat willen we niet dus we besluiten door te rijden naar de Top 10 camping ten Zuiden van het Kauri Forest. Het is nog een eindje rijden maar het is een prachtige tocht door het mooie bos. Af en toe staat er zo'n reusachtige Kauri boom maar helaas hebben we niet de tijd om te stoppen dus dat plannen we voor morgenochtend dan maar weer even terugrijden.
Om half zeven rijden we de Kauri Forest Top 10 camping op en ja hoor. Het is een prachtige camping in een schitterende omgeving met rondom heuvels met bomen. Het zijn allemaal verschillende soorten bomen. Naaldbomen, loofbomen maar ook varens en palmbomen. Het is hier vlakbij ook regenwoud. We eten een yoguhtje met fruit en pakken een lekkere douche.
Om kwart voor negen gaan we mee met een Night Tour in het regenwoud Trounson Park op zoek naar de kiwi (niet de mens, niet het fruit maar de loopvogel). Met een rode grote lamp speuren we de grond af. Een rode lamp want de kiwi's zijn kleuren blind dus die zien deze lamp niet. Ik vraag me af of dat echt zo is we horen ze namelijk wel maar zien, helaas dat lukt niet. We een giga grote aal en een soort zoetwater kreeft. Ook zien wel Glowwormen als allemaal kleine lichtjes zitten deze op de onderkant van een omgevallen boom. Het blijft spannend de kiwi laat nog een paar keer van zich horen met een fel gegil maar zien doen we hem niet. Op de camping blijken onder de brug ook nog glowwormen te zitten en als je dan zo'n lichtpuntje in je visier neemt en daarna je zaklamp erop schijnt zie je eigenlijk dat het een klein lichtgevend bolletje is met daaronder lange slijmdraden.
Na toch een heel afwisselende dag stappen we om half twaalf moe maar voldaan in ons bedje. De verjaardag van Martin is niet dat geworden wat we gedacht hadden maar het was toch wel bijzonder om zo op 5 december in je korte broek lekker in het zonnetje te kunnen rondlopen.
{flike}