26 februari 2007
Om acht uur opgestaan helaas is het helemaal bewolkt en dat terwijl we vandaag één van de hoogtepunten van de reis gaan zien. Nou ja we zien wel. Om 9.10 uur reden we weg. Bij Maits Rest 
een wandeling gemaakt. Dit is een gemiddeld subtropisch regenwoud, veel varens en hele hoge grote bomen. Om 12 uur waren we bij Castle Cove een voorproefje voor wat we even verderop nog gaan zien. Inmiddels begint het zonnetje steeds meer de overhand te krijgen dus dat ziet er goed uit. We zijn in Otway NP en ja hoor bij Pt Ronald de camper uit en daar zien we een echte Apostel.
We kunnen deze ook van onder bekijken want je kunt hier via een steile trap in de wand zo naar het strand lopen. Het is echt een gaaf gezicht de oceaan komt met een gigantische branding aan bulderen en dat zorgt voor een eroderende werking op de kust dus hier bestaat uit klippen. Door de werking van het water wordt het zachte kalksteen weggeslagen zodat er op een gegeven moment nog een losse rots staat. Deze erodeert dan weer verder tot dat hij omvalt en verdwijnt. Maar dit spel gaat levenslang door dus er komen steeds weer nieuwe. Boven de oceaan hangt een mist van zeewater veroorzaakt door de harde wind die ervoor zorgt dat het water steeds omhoog geblazen wordt.
We rijden weer verder en dan komen we bij een uitzichtpunt dat op alle ansichtkaarten staat. The Twelve Apostels we kunnen ze niet goed tellen want de kust is niet recht hier. Even verderop weer uitgestapt fototoestel (waar vandaag alweer bijna 100 foto’s bij zijn gekomen), hoed op en koordje vast en daar gaan we weer. Het ene is nog mooier dan het andere. We komen bij Loch Ard Gorge hier is eind 19e eeuw een grote vier master gestrand.
Net zoals vele andere schepen hier voor de kust. Als je zo vanaf de klif naar beneden kijkt snap je dat de drenkelingen geen schijn van kans hadden als ze al aan wal kwamen. Vaak maar een stukje strand van enkele meters en dan een 150 m. hoge klif voor je steil omhoog. Bij Bowhole zit er een gat in de kust waar de zee via een tunnel zo naar binnen stroomt, daarvoor ligt Thunder Cove een grote inham. Doordat het water hier met groot geraas ingeperst wordt maakt het een heleboel herrie. Het één is nog fantastischer dan het andere. The Great Ocean Road verder gereden naar het westen, het is nog steeds schitterend weer echt enorm mazzel hebben we vandaag. We hadden er vanochtend nog een hard hoofd in met die dichte bewolking. We komen nog langs The Arche een grote steen in de zee met een gat er onderdoor.
En ook nog bij de London Bridge, deze zat 20 jaar geleden nog vast aan het land maar is toen ingestort zodat het nu een losstaande berg is met een tunnel eronder. Voorbij Peterborough kwamen we bij de B
ay of Island. Eerst dachten we; we rijden door want het is al laat maar gelukkig sloegen we toch maar af. Niet voor niets. Deze rotsen/kliffen hebben een rodere kleur t.o.v. het goudgeel van de Apostels. Maar het zijn dezelfde op zichzelf staande geërodeerde rotsen in de zee. Echt ongelooflijk wat een kracht golven kunnen hebben op kalksteenrotsen. Het was wederom fantastisch. Foto’s/uitzicht met tegenlicht het moet een mooi effect hebben.
The Great Ocean Road gaat nu verder door het binnenland waar voornamelijk veel veeteelt plaatsvindt. Het gras is hier gelukkig ook wat groener dan in het oosten. Hier gelden dan ook geen waterrestricties zoals we al de hele tijd overal zien. Om zes uur in Warrnambool waar we een Big 4 camping vinden.