Woensdag 28 juni 2000 (8.053 km)
Na een ontbijtje om tien uur op pad naar het centrum van Vancouver, het was wel druk op de weg. Eerst naar Gastown, daar staat een klok (pendule) van zo’n 3 meter hoog en deze werkt op gas, dus wachten maar op z’n geluidje. En ja hoor elk kwartier ging ie de eerste acht noten van de Westminster Abbey toren fluiten (d.m.v. gas geblazen door een soort orgelpijpen). Het was wel een geinig gezicht. Nog gewacht tot het 12 uur was, kijken of er nog iets spectaculairs kwam. Dat viel iets tegen, hetzelfde als elk kwartier en een lange lage harde fluit.
Terug naar de auto want we hadden maar voor één uur parkeergeld betaald, in best wel een achterbuurt. Verder naar Stanley Park. Want we hadden geen zin om te winkelen o.i.d. Daar stukjes gelopen en op zoek geweest naar een plek waar we kunnen zwemmen en zonnen en in de schaduw liggen. We hebben het gevonden op second beach. Dus dat is mooi voor morgen. Wel nog even gepootjebaad. Watervliegtuigjes gekeken en door een bloementuin gelopen. Nog een kaart gekocht voor oma want die waren we vergeten. Vervolgens weer terug, het is heel erg druk dus we gaan via de interstate, we mogen op de ‘carpoolbaan’ dus dat gaat lekker snel maar ook voor ons wordt het druk.
Dan moeten we een hele hoge brug over en dan zegt de auto; doe het zelf maar. Helemaal niets meer, niet meer aan te krijgen. Dus alarmlichten aan en proberen naar rechts te komen. Sonja steekt haar arm, uit het raam en gelukkig, ze stoppen op de rechterbaan. De weg loopt schuin af naar rechts dus we kunnen de auto erheen laten glijden. Nog net op tijd (we staan echt vlak voor de brug, zonder vluchtstrook) er is net een iets bredere ruimte voor emergency. Nou daar sta je dan. Gelukkig loopt er aan de andere kant een mannetje van de wegenbouw en via gebaren kunnen we die wijsmaken of ie even een wegenwacht wil bellen. Dat heeft ie gedaan want 5 minuten later kwam er al iemand aan. Het is waarschijnlijk de benzine die helemaal op is want die stond bijna in het rood. Hij gooit er iets in en ja hoor, start de auto weer. We zijn hem niets schuldig, en met een Welcome to Canada stuurt ie ons naar de dichtstbijzijnde benzinepomp. Gauw getankt.
Gegeten bij het restaurant bij het hotel, veel beter dan gisteren. Sonja heeft nog in de hottub gezeten en Martin z’n filmpje gekeken.