Hermitage en eerste repetitie
- Details
18 oktober 2015
Tussen de hoestbuien door toch wel lekker geslapen, een lekker bedje en een rustig hotel is toch wel erg prettig. Om kwart over zeven gaat de wekker en nemen we weer een douche en kleden ons aan. De trui kan wel in de kast blijven want zo ontzettend koud is het niet. Het is een graad of tien en het zonnetje schijnt ook af en toe dus prima te doen. Het ontbijt is in buffet vorm en er is van alles te krijgen. We nemen een dubbele espresso, thee, een jusje en verder wat toast en yoghurt. Ook zijn er allerlei verschillende soorten zoet en fruit maar ook pannenkoekjes. De vette 'Engelse' hap laten we maar links liggen, keuze genoeg.
Om negen uur worden we buiten bij de bus verwacht want we gaan weer op pad. Eerst een stadstour waarbij we een tweetal keer een stop maken zodat we even buiten kunnen fotograferen. De eerste stop is bij de Kerk van het Bloed. Een prachtige kerk bestaande uit verschillende torens met van die uien erop en in allerlei zoete suikerbollen kleurtjes. Net zoals op het Rode Plein in Moskou staat. Hier mogen we tien minuten even rondlopen en dan gaan we weer verder.
Om tien uur stoppen we bij een grote kerk waar net een mis is begonnen. Het bijzondere is dat er bij deze mis heel veel a capella wordt gezongen. Het is een grote kerk en op het koor (achterin boven in de kerk) staat een koortje van 15 m/v maar het geluid is enorm. Echt heel mooi de stemmen dragen door de hele kerk. In de kerk staan geen stoelen of banken iedereen staat voorin waar meerdere voorgangers het één en ander zeggen/zingen. Ook zijn er een soort tafels met daarop een schilderij of zo waar een voorganger (ik noem het maar even zo maar het heet waarschijnlijk anders) bij staat waar mensen één voor één heen lopen en dan in een soort gesprek gaan. Aan de houding te zien lijkt om een soort van biechten te gaan.
We rijden verder naar de Hermitage aan de Neva rivier. De Hermitage is één van de beroemdste musea ter wereld en het grootste museum van Rusland. Het is gevestigd in het oude paleiscomplex van tsaren en tsarina’s aan de rivier de Neva in St.-Petersburg. Het museum ontstond in 1764 uit de verzameling van Catharina de Grote. De uitgebreide collectie kun je nooit op één dag gezien hebben. Het museum heeft ongeveer 3 miljoen kunstwerken waarvan er 65.000 te zien zijn in de 350 zalen die er zijn. Die collectie omvat een verzameling werk uit de oudheid, de middeleeuwen en latere kunstwerken, zowel uit het oosten als uit het westen. Het is een indrukwekkende kunstcollectie met keizerlijk porselein, schitterende Rembrandts, klassieke cameeën, Madonna’s van Da Vinci, blanke beelden van Canova, kleurrijke schilderijen van Matisse.
De collectie is verspreid over meerdere gebouwen, waar het barokke Winterpaleis dat tot de Revolutie de residentie van de keizerlijke familie was, het opvallendste van is. Dit is ontworpen door Francesco Bartolomeo Rastrelli, speciaal voor keizerin Elisabeth in 1762. Dit paleis is echt een huzarenstuk. Het paleis is versierd met 400 zuilen en 16 verschillende vensters. Twee jaar later liet tsarina Catharina de Grote er een klein paviljoen aan vast bouwen. Ze noemde dit de Hermitage (later Kleine Hermitage), de kluizenaarshut. Kort daarna werden de Grote (later Oude) Hermitage en het Hermitagetheater gebouwd. In de negentiende eeuw werd het complex uitgebreid met de Nieuwe Hermitage, ontworpen door Leo von Klenze. In 1852 werd dit deel van de Hermitage geopend als museum. Voor het eerst kon iedereen de topstukken van de keizerlijke collectie bewonderen.
Tsaar Peter de Grote (1672-1725) trok in 1697 in het geheim mee met een Russisch gezantschap naar West-Europa voor diplomatiek overleg. Daar gaf de tsaar opdracht schilderijen te kopen en trok kunstenaars aan om in Rusland te werken. Peter de Grote legde zo de basis voor een verzameltraditie. De geschiedenis van de Hermitage gaat terug tot 1764. Toen kocht tsarina Catharina de Grote (1729-1796) 225 schilderijen in Berlijn. Daar bleef het echter niet bij. In totaal kocht zij 4000 schilderijen, meer dan 10.000 tekeningen en prenten, klassieke en moderne beeldhouwkunst, zilver, porselein, meubels en bewerkte stenen, haar grote passie. Ook daarna bleef de Hermitage groeien. Zo liet tsaar Nicolaas I in 1850 kunst kopen in Nederland toen de collectie van koning Willem II geveild werd.
In 1917 werd de Hermitage een staatsmuseum en kreeg het de naam Staatsmuseum de Hermitage. In de jaren na de Russische Revolutie groeiden de collecties verder, toen het genationaliseerde kunstbezit onderdak vond in de Hermitage. Het museum heeft indrukwekkende afdelingen met prehistorische kunst, klassieke kunst, oosterse kunst, Russische kunst... In de Italiaans-Spaanse collectie kom je onder meer meesterwerken aan van Leonardo da Vinci, Michelangelo, Titiaan, Rafaël en Caravaggio. Het bekendste werk is de Madonna Litta van da Vinci. Tot de meest opvallende werken van de collectie Vlaamse, Nederlandse en Duitse kunst behoren veertig werken van Rubens, waaronder zijn Kruisafneming, en dertien werken van Rembrandt, waaronder Abrahams Offer. De 19de en 20ste eeuwse collectie bevat topwerken van Monet, Rnoir Degas, Matisse, Pissarro, Cézanne en Picasso.
Bij binnenkomst in de Hermitage blijkt het er echt mega druk te zijn en het loopt niet al te soepel met 'verdwijnende' gidsen en veel wachtende mensen. We besluiten om zelf te gaan lopen door het museum. Dan kunnen we in ieder geval de Hollandse Meesters zien en rustig foto’s maken. Het is even zoeken maar dan is het duidelijk hoe de plattegrond in elkaar zit en dat elke kamer genummerd is boven de deur/ingang (deze zijn overigens minstens vier meter hoog). We lopen langs de Frans Halsen, Paulus Potters, Vermeers en de Rembrandts. De meeste zijn erg mooi maar wat opvalt vaak zijn ze ook erg donker geschilderd. De schilderijen hangen overigens vaak in hele mooie zalen met prachtig versierde plafonds maar ook de vloeren zijn heel mooi. Parket vloeren met de mooiste figuren in verschillende kleuren hout ingelegd.
Bij de “Madonna met de baby' van Michelangelo staat zelfs een rij van mensen die het beroemde schilderijtje (in tegenstelling tot de meeste andere hele grote schilderijen is deze maar 40x50 cm) allemaal met hun mobiel of tablet willen fotograferen en dat vinden wij dan weer leuk om vast te leggen. Zelf proberen we ook om wat schilderijen te fotograferen maar de meeste hebben toch weer een spiegeling. 
Ben je het zelf niet of een ander die staat te kijken dan is het wel weer een spotje of het raam. En hoek van inval is hoek van uitval is met zoveel verschillende storende factoren niet meer te omzeilen dan maar gewoon kijken en genieten.
Om één uur worden we bij de uitgang verwacht en moeten we op de bus stappen. Dat is nog niet zo gemakkelijk. Langs de grote weg staan heel wat bussen maar waar bus twee nu is? Helemaal achteraan wordt gezegd dus we lopen die kant uit dan blijkt dat de bus daar net is weggereden dus weer terug. We hebben mazzel dat het niet giet van de regen maar na een minuut of vijftien is daar dan eindelijk bus nummer twee en we kunnen allemaal in stappen.
We rijden naar het resaurant Trojka voor de lunch. Er wordt gezegd dat het oudste restaurant van St Petersburg is. Dat is er niet aan af te zien want het is een luxe tent. Voor de ingang staat een markante Rus in een mooie klederdracht. In de zaal staan prachtig gedekte tafels met luxe bestek en servies. De obers hebben ook weer allemaal mooie traditionele kleding aan. Erg fraai allemaal. Dan komt de eerste ober al aan met een grote fles wodka en de kleine glaasjes op tafel worden volgeschonken. Normaal zijn we niet zo van de wodka. Maar dit keer wel misschien brandt het de bacteriën in onze kelen weg. Het voorgerecht bestaat uit een mooie salade van bieten opgediend in een ronde vorm. Tijdens de soep komen er twee muzikanten het restaurant binnen. Nee niet van het eigen orkest maar met balalaika en accordeon. Ze vermaken ons met echte Russische schlagers. De meeste melodieën kennen we wel en er wordt al snel mee geklapt en geneuried. Het hoofdgerecht is een beef in groenten verstopt onder een prachtige hoge hoed van bladerdeeg. Het is heerlijk. Als toetje krijgen we nog een Russische Bosche Bol. Haha Wel grappig. Het is een soort slagroom met roomkaas verstopt in het bladerdeeg wat gedoopt is de chocolade.
Na de lunch lopen we rustig terug naar het hotel waar we aan de overkant nog even een kijkje nemen in de kerk. Het is wederom een prachtig versierde kerk met heel veel goud, schilderijen en fresco's. Op de kamer begint Sonja met het typen van het reisverslag want daar is het gisteren niet van gekomen. Om kwart over vier moeten de spullen bij elkaar gezocht worden want we hebben repetitie in de Lutherse kerk. Een warme trui aan want onze ervaring met eerdere concertreizen naar het Oostblok (Hongarije en Polen) zijn dat het meestal erg fris is in een kerk. Om half vijf stappen we in de bus die al helemaal vol blijkt te zitten. Martin heeft net de laatste stoel en Sonja dus over naar een andere bus. Instrument en tassen weer mee. Erg vervelend want met een instrument nog eens extra bij je is het toch altijd weer die zorg 'heb ik alles bij me?'
We worden afgezet bij de kerk en lopen het laatste stukje. De Lutherse kerk blijkt een voormalig zwembad te zijn. Voordat het een zwembad werd was het wel een kerk. Het zwembad is volgegooid en gewoon betegeld maar de tribunes rondom staan allemaal nog. De blauwe zwembadtegeltjes zie je nog zitten op de trappen tussen de tribunes. Daarom is het er waarschijnlijk ook niet zo koud want in zwembaden is het altijd warm.
Eerst repeteren we met Martin Verbruggen de delen in de Carmina Burana waar de zangsolisten in meedoen en daarna gaan we verder met het Russisch programma o.l.v. de vaste dirigent van het orkest Lex Bergink. We zitten nog incompleet want de ingehuurde Russen komen pas bij de generale vlak voor het concert. We starten met de ouverture en het klinkt wel lekker hier. De inzet van Moussorgskys Schilderijententoonstelling, die Sonja even voor haar rekening neemt nu de 'ingehuurde' Rus er nog niet is, klinkt hier echt fantastisch. Heerlijk als je jezelf zo mag terug horen. We eindigen de repetitie met het Dodeneiland van Rachmaninov en om half negen snel alle spullen weer bij elkaar en naar de bus. De bus staat geparkeerd achter de mooie kerk waar we deze ochtend ook zijn geweest. Nu is ie prachtig verlicht dus snel even een foto met de mobiel gemaakt.
Bij terugkomst in het hotel gaan we wat lezen, halen nog wat te drinken en typen het verslag voor de website. Zo dat was dag één in St Petersburg. Veel gezien en ook al gemusiceerd. Leuk hoor.
{flike}
Op weg naar St. Petersburg
- Details
17 oktober 2015
De wekker ging op tijd en na een rustig ontbijt stoppen we alle spullen in de auto. Ondanks dat we maar 5 dagen weg gaan is het heel veel. Behalve de normale reisbagage, een fagot, trompet, fagotstandaard en twee muziekstandaarden en niet te vergeten de bladmuziek. Dit heeft er voor gezorgd dat de koffer erg zwaar is want al dat ijzerwerk moet wel in de ruimbagage. We hebben mazzel dat we met de KLM vliegen en dus 23 kilo ruimbagage mee mogen per persoon. Om even over negen uur rijden we weg. We parkeren op P3 lang parkeren en door een druilerige miezerregen worden we naar de vertrekhal gebracht. Het is hier echt mega druk. Het is dan ook de eerste zaterdag van de herfstvakantie dus we zijn niet de enige die op vakantie gaan. We vliegen met de KLM waar we thuis al ingecheckt hebben dus we hoeven alleen de ruimbagage nog af te geven. En dat gaat dus ook heel gemakkelijk. Tegenwoordig regel je dat zelf. Je zet je koffer in een hok, dan scan je je zelf uitgeprinte boardingpas. Het systeem geeft je naam en vluchtgegevens en dan OK en er komt een mooi kofferlabel uitgerold. Deze bevestig je zelf aan je koffer en dan gaat het hokje dicht en je koffer verdwijnt in het onzichtbare labyrint wat zich onder de vloer van de vertrekhal bevindt.
Dan kunnen we door de scan en de muziekinstrumenten gaan gewoon mee. Geen probleem, geen vragen alleen de fototas wordt apart gehouden en die mogen we even open doen. De beambte pakt de camera en waarschijnlijk is de 'bodylanguage' de sleutel want met een vriendelijke lach mogen we verder.
In de vertrekhal drinken we een koffie en een choco en eten een broodje waarna het alweer tijd is om te boarden. Daar komen we ook de andere orkestleden tegen. Voor het instappen wordt Martin nog omgeroepen en het blijkt dat hij een andere plaats heeft gekregen. Nu zaten we toch al achter elkaar maar nu met een rij of zes er extra tussen. Geen probleem een vlucht van nog geen drie uur nou dat overleven we ook wel op onszelf.
Onderweg krijgen we nog wat te drinken en zelfs een warm broodje. Prima verzorgt allemaal. Om vijf uur landen we in St Petersburg waar het zonnetje net ondergaat. Het is een moderne grote luchthaven maar het lijkt wel of we het enige vliegtuig zijn wat is aangekomen. Rustig bij de paspoort kontrole waar we toch heel minitueus gecheckt worden. Maar alles oké. De koffers komen ook snel aanrollen en dan door de douane. De groene lijn volgen en stoïcijns doorlopen. Later bleek dat er verschillende instrumentalisten er uit gepikt werden die naar de 'rode' doorgang van 'iets' aan te geven moesten. De enige vraag die gesteld was wat heb je bij je? En na het antwoord viool. Wat is ie waard? Werd de aankoopnota o.i.d. getoond konden ook deze mensen gewoon doorlopen. Maar waarschijnlijk waren ze het na tien muzikanten zat en hadden wij dus de mazzel dat we direct door mochten. Helaas niet voor de vijf cellistes. Zij mochten even apart en mochten maar liefst vier formulieren invullen waar ze vooral veel stempels op kregen. Maar daarna mochten ze ook verder.
De andere vluchten zijn er ook allemaal en dus zijn we compleet en kunnen we naar de bus. In totaal zijn we met zo'n 135 man/vrouw op pad. Het is een klein uurtje rijden maar met een praatje door de plaatselijke gids Katja (een Russische die met een heerlijk accent Nederlands spreekt) over St Petersburg en wat we onderweg allemaal zien. En info over het programma door Theo de gids van CS Production uit Nederland. De paspoorten worden allemaal ingenomen (en verzameld in een plastic zak) want dat is nodig voor het hotel. Nou ja, raar een paspoort mag je nooit afgeven maar het moet maar een zorg minder dat kan dan wel weer bij vertrek als we hem weer terug krijgen. Dan zijn we bij het Dostoevsky Hotel aan de Vladimirsky 19. In de kleine foyer staan al veel medemuzikanten en koorleden te wachten op één van de twee liften. Maar wij krijgen eerst nog een sleutel. De stapel sleutels wordt aan de gids gegeven en de namen worden één voor één opgenoemd. Al snel heeft iedereen een sleutel en dan moeten er nog 80 man/vrouw naar boven met al hun bagage. Er moet toch ook een trap zijn en ja hoor die is er dus wij gaan met de trap. Met koffer en handbagage (zware instrumentkoffers) lopen we de trap op. We moeten naar de zevende en wat zijn die verdiepingen hier hoog. We hebben ons er iets in vergist. Nou ja, dat was de cardio en fitness dan maar weer voor vandaag. Met een paar tussenstops bij de laatste twee verdiepingen komen we aan bij onze kamer. Het is een mega groot hotel en we hebben een kamer aan een binnentuin. Gelukkig hebben we een raam wat we kunnen openen dus lekkere frisse buitenlucht die 's nachts naar binnen kan komen. Is wel prettig met dat vele gehoest van ons. We hoesten wat af een flinke kriebel die maar niet weg wil, speelt ons al een week parten. Nou ja, daar komen we ook wel weer overheen.
Als we ons geïnstalleerd hebben gaan we naar het restaurant op de vijfde. Daar staan al grote tafels gedekt. Het voorafje bestaande uit tomaat met rode ui staat al uitgeserveerd. We wachten tot we de tafel zo'n beetje vol hebben en we zitten toch weer met de blazers bij elkaar. Meest hout maar oké Sonja (koper) mag blijven zitten... Als hoofdgerecht krijgen we een varkenslapje met gebakken aardappelen daar overheen zat een kaas/meel bedekking en het geheel smaakte eigenlijk best wel. Als toetje een bolletje ijs wat lekker koud was goed voor de keel en met de warmte die hier in het hotel hangt is het ook wel fijn. We horen dat de mensen die met het busje met grote instrumenten en het slagwerk nog steeds vast staan bij de grens. Ze zijn vanuit Duitsland met de boot naar Helsinki gevaren en staan vandaag al vijf uur vast bij de grens, niet echt fijn. Later hoorden we dat ze zo'n acht keer naar een ander loket zijn gestuurd waar ze steeds weer naar een ander werden verwezen omdat de beambten het carnet niet konden lezen of zo. Een typisch geval van 'Van het kastje naar de muur'. Waarschijnlijk wilden ze allemaal stuk voor stuk de verantwoording niet nemen en stuurden die Hollanders steeds maar weer naar een ander. Totdat er een beambte was die m.b.v. internet achter bepaalde zaken kwam en toen mochten ze zomaar door.
Om half tien gaan we van tafel want we willen nog even wat drinken halen in de supermarkt hier vlakbij. Het hotel grenst aan een soort winkelcentrum met allerlei losse winkels en in de kelder bevindt zich een mega grote supermarkt waar ze van alles hebben. Wat een verschil met 26 jaar terug toen Sonja in Moskou was met de Alkmaarse Big Band. Toen was het 'Geen keuze is de leuze' een schap vol met blikken sperziebonen en zes slecht geoogste (lees dwars doormidden gesneden) bloemkolen. En dat was het dan wat er te krijgen was. Zo was er toen ook een schoenen winkel waar precies zes paar schoenen in stonden en alle zes in een andere maat en soort. Met daarvoor een giga rij van 100 mensen die stond te wachten of het een paar schoenen voor hun misschien was. In 1989 (voor de val van de muur) was het probleem ook niet het geld maar het tekort aan goederen. Nou dan is er in die 26 jaar echt heel veel veranderd. In de supermarkt is er echt van alles te krijgen en overvloedige keuze.
Als we het drinken in het koelkastje hebben gezet gaan we nog even naar buiten. Kijken of we nog een mooie avondfoto kunnen maken. Er staan hier allemaal prachtige gebouwen en heel veel daarvan zijn ook verlicht. Zeker aan de Nevskiy Prospekt. We maken foto's van de bebouwing en proberen wat uit met lange sluitertijden om de verlichting van de auto's in lange strepen te krijgen. Om twaalf uur hebben we het koud en lopen weer terug naar het hotel. Nog even een warme douche en dan slapen.
{flike}