Vrijdag 14 augustus werd Sonja 41 jaar en dat is gevierd tot in de kleine uurtjes. Het huis was vol en de verjaardag was erg gezellig. Maar zaterdag moest de auto worden ingepakt, omdat zondag de reis naar Oostenrijk op het programma stond. Na een beetje uitgeslapen te hebben eerst de glazen-afwas van gisterenavond maar eens gedaan. En na een rustig ontbijtje op weg om de auto even door de wasstraat te doen en de tank vol te gooien met LPG en benzine. Vervolgens op weg voor de boodschappen zodat we onderweg niets te kort komen. Het overlevingspakket drop kwam goed uit! Verder rustig de auto ingeladen en ’s avonds op tijd naar bed.
Zondag 16 augustus 2009
Om 03:30 uur ging zondag 16 augustus vroeg de wekker. Gauw opgestaan en na een kopje thee en yoghurtje met muesli de auto definitief gevuld met de tassen die nog in de gang stonden. Uiteindelijk om 04:30 uur vertrokken naar Oostenrijk.
Martin begon met rijden en bij Emmerich net voor de grens nog een keer de LPG volgegooid. In Duitsland en Oostenrijk is dat niet zo veel beschikbaar, dus dan de laatste stop in Nederland maar. Meteen geconstateerd dat de GPS heel nauwkeurig werkt want het zelf ingestelde waypoint van de grensovergang had ik iets teveel in het land getekend. Meteen de GPS aan het piepen dat ik van de snelweg af moest… ja dooooei, echt niet!
Na het tanken gewisseld van chauffeur dus nu was Sonja aan de beurt. Sonja had er al snel de sokken in (150km/u was geen probleem…) dus we schoten zo lekker op. Via de RechtRheinische autobahn schoot het ook lekker op richting Frankfurt am Main. Langs het vliegveld en bij een Raststatte maar weer gestopt voor een plaspauze en koffie. Weer gewisseld en hup daar gaan we weer.
Na Frankfurt richting Munchen wordt het tot Wurzburg druk op de weg. Ongevallen leiden tot files en ook wegwerkzaamheden zijn erg vertragend. De GPS stuurt ons vanaf Wurzburg eigenlijk naar Munchen over de A3, maar Martin dacht dat de berekende route via Ulm zou lopen, dus toch afgeslagen naar Ulm en achteraf was dat geen verkeerde keuze van van Wurzburg naar Ulm schiet het lekker op. Minder druk en lekker doortuffen.
Bij Ulm weer gewisseld zodat Sonja van Ulm richting Munchen rijdt. En vlak na Ulm is het al weer raak: files door ongevallen (in de andere richting), olie op de weg wat moet worden schoongemaakt en wegwerkzaamheden vertragen behoorlijk. Inmiddels geeft de verwachte aankomsttijd op de GPS aan dat het ongeveer 17:30 uur zal worden dat we op de camping aan zullen komen.
Na Munchen weer gewisseld, dus Martin rijdt het laatste stuk. Sonja was er in de warmte met de file ook wel een beetje klaar mee. Bij Siegsdorf van de snelweg af richting Inzell. Ja hoor, de ijsbaan ligt er echt. Even gauw een foto gemaakt uit de auto en de ‘Welkom in Inzell’ bordjes gefotografeerd en toch maar gauw doorgereden. Het is al laat en we willen nu toch wel vandaag de camping nog halen.
Na nog een mooi ritje door bergachtig gebied komen we uiteindelijk om 17:40 uur aan op de camping. Na melden bij de receptie mogen we zelf een plaatsje uitzoeken op deze grote camping. Het staat er behoorlijk vol met caravans, campers maar toch ook met tenten. Na een rondje over de camping een plaatsje gevonden naast een andere tent, van Nederlanders die de volgende dag weer naar huis gaan. De tent opzetten was wel weer even wennen. Hoe zat het ook weer? Moesten die dopjes nou op de stokken en dan de scheerijn of andersom? En welke stokken moesten ook weer eerst? Een half uurtje later stond de tent en konden we de bedden opblazen.
He? De bedden zijn wel erg groot? Nu kan de binnentent er niet meer in! Da’s wel vervelend. Kans op muggen, maar ook kan de molton niet over de luchtbedden en het hoeslaken ook niet, omdat we nu aan weerszijden van de tentstokken liggen. Nou, we gaan het maar even laten liggen zo. We zien het wel. Eerst straks maar eens slapen na zo’n lange dag! Nog gauw even eten bij het restaurant op de camping (Wiener Schnitzel natuurlijk en een cordon bleu (eigenlijk ook schnitzel, maar dan opgerold)).
Maandag 17 augustus
Vanmorgen lekker uitgeslapen. Om een uur of 8 wakker geworden omdat de zon op de tent staat te branden en de buren heel zachtjes aan het opruimen zijn. Sonja lekker gaan douchen en Martin is moeilijk wakker te krijgen, maar zonder actie komt er ook geen kopje thee…. Dus hop eruit. Lekkere broodjes
gehaald in de kampwinkel en heerlijk in het zonnetje ontbeten. Na het ontbijt even relaxen want we zijn wel verreisd na gisteren. Martin heeft hoofdpijn en is nog steeds aan het bijkomen.
Maar dan komt er plotseling een grote donkere wolk boven het dal aangedreven….. het zal toch niet. En ja hoor, na een paar voorzichtige druppels begint het toch te hozen. Snel alles naar binnen gegooid en zelf ook maar naar binnen gegaan want het regent nu pijpestelen, de voegen spatten tussen de stenen vandaan. Flinke onweersklappen en bliksemschichten schieten over ons heen. Maar gelukkig na een half uurtje is het weer droog, dus de spulletjes kunnen weer naar buiten. Lekker boekje lezen en een puzzeltje.
Dan gaan we toch maar de omgeving verkennen, eerst boodschappen doen en dan op zoek naar LPG. Gisteren heeft Sonja in Zell am See Noord een tankstation gezien met gas dus daarheen. Blijkt het aardgas te zijn nou dat kan niet in de LPG-tank dan krijgen we vast problemen. Meteen maar gevraagd waar je wel LPG kan krijgen. Nou in Salzburg pas, dus we hoeven ook niet meer op te letten. We gaan naar Kaprun want daar kunnen we volgens de kaart de bergen in rijden. We rijden het weggetje op, het is echt prachtig hier en hoog in de bergen kan je een gletsjer zien liggen. Aan het eind is een parkeergarage waarin we gestuurd worden. We zijn niet van plan om te gaan wandelen of zo. Maar ja, we gaan wel even kijken. Blijkt dat je hier 2x een stukje met de bus en met een hele steile kabelbaan (een stijging van 431 meter over 850 meter lengte) naar een stuwmeer 
kan waar je mooi uitzicht hebt op de gletsjer. Hebben we maar gedaan en dat was niet voor niets. Wat is het mooi hier! Een gigantisch stuwmeer met aan het einde van het meer de gletsjer. Toch nog maar even naar boven geklommen aan de overkant van de stuwdam. Deze dam is trouwens 107 meter hoog en bestaat uit 665.000 m3 beton. Je vraagt je af hoe ze het allemaal naar hierboven hebben gekregen. Om 5 uur gaan we weer met de bus en kabelbaan terug naar de auto. We eten een pizzaatje in Kaprun, halen nog even een paar boodschappen en gaan terug naar de camping, waar we lekker relaxen, een verhaaltje typen, een douche nemen. En weer lekker gaan slapen.
18 augustus 2009
Vanochtend rustig om half negen opgestaan en ontbeten. Het is weer prachtig weer een mooie blauwe lucht met hier en daar een wolkje. We besluiten vandaag de Grossglocknerstrasse te gaan rijden. Dat is een prachtige weg midden door het Naturpark Hohe Tauern naar de hoogste berg van Oostenrijk de Grossglockner.
Om 10 uur gaan we op weg. Eerst nog even lekkere broodjes gehaald bij het bakkertje in Bruck en toen op pad. We zitten hier al aan het begin van de bekende straat dus we zijn snel op pad. Al gau
w zijn we omringd door hoge bergen en zien we op sommige beschutte plekken nog sneeuw liggen. Niet helderwit meer maar het is wel sneeuw. We betalen de tol en gaan op pad. We komen er al snel achter dat we niet overal kunnen stoppen want het is nog een heel eind naar de gletsjer onderaan de Grossglockner. Na ongeveer 16 bochten nemen we een kleine afslag naar de Edelweiss berg hierboven op hebben we rondom zicht op 30 bergtoppen van boven de 3000 meter. Ook hebben we het eerste zicht op de berg waarom het vandaag gaat, de Grossglockner eerst in een wolk maar na even geduld zien we ook dat topje verstopt achter een andere berg. Verderop staan van die echte winterse bergkoeien met lange rode haren en grote hoorns staan ze je aan te kijken.
Bij de Paterse gletsjer onderaan de Grossglockner aangekomen is het heel erg druk. Dit is het eindpunt en hoogtepunt van de weg dus we parkeren de auto in de parkeergarage. Je kan hier een aantal dingen doen afdalen naar de gletsjer en naar de gletsjer tong lopen. Dit valt voor ons af omdat we in Noorwegen zo’n fantatische ervaring hebben op een gletsjer dat we denken dat dit vieze (morene, steen en gruis natuurlijk) dat teniet doet.
We besluiten langs de gletsjer te gaan wandelen. Daar voor ga je eerst door een tunnel. Bij de ingang staat een webcam met toetsenbord, hierop kan je een foto maken van jezelf en deze versturen naar een emailadres. Altijd leuk dus dat hebben we ook gedaan. Het zou een korte wandeling zijn dus we nemen niets mee. Achteraf niet zo slim want al met al lopen we bijna 4 uur. In de tunnels (6 in totaal) wordt een verhaal verteld over wat er zich hier vroeger heeft afgespeeld. Wel grappig. Ook zijn er een tweetal waterorgels gemaakt. Stalen holle buizen van verschillende lengtes waarin het drupwater druppelt en zorgt voor leuke klanken
. Na de zesde tunnel hebben we een prachtig uitzicht op de Grossglockner die inmiddels helemaal uit de wolken is. We besluiten nog verder te lopen naar een waterval. Onderweg zien we Murmeltiere een soort uit de kluiten gewassen cavias die hier allemaal holen hebben gemaakt en lui in de zon liggen op te warmen. Het gaat steeds meer bergop en we beginnen te merken dat we lopen op alleen maar een bakje yoghurt met muesli en een krentenbol. Maar we willen de waterval halen en dat lukt ook. Het is niet zo spectaculair. Je ziet een heleboel smeltwater lopen over de rotsen, en dat is het dan.
Om de hoek (altijd weer een bocht in de bergen;-) zien we een gletsjer liggen en daar willen we heen. Dus we lopen weer een stukje (30 min) verder. Dan staan we aan een gletsjermeer op zo’n 100 meter afstand van een gletsjer. Nou dat hebben we toch maar mooi gehaald. Dus we kunnen weer terug. Dit gaat een stuk beter, meer dalen en de wind in je rug. Ondertussen zien we op de Grossglockner nog een aantal “echte “ bergbeklimmers in groepjes van een man of zes lopen ze naar de top van de berg. Een grappig gezicht van die silhouetten bovenop de berg.
Terug bij de auto drinken we al het vocht op dat er in de auto te vinden is want we hebben best wel dorst. Eigenlijk wilden we hier meteen maar gaan eten maar het is niet veel soeps. Het loopt 
allemaal een beetje op zijn eindje (eind van de dag) en het ziet er niet echt appeteitelijk uit. We gaan weer terug naar de camping. Het hele stuk over de Hohe Alpenstrasse weer terug. Halverwege de afdaling stoppen we even op een parkeerterrein want de remmen krijgen het nu wel erg moeilijk. Ze stinken tegen je op en als je langs een wiel loopt voel je de hitte ervanaf stralen. Na een kwartiertje weer verder. We besluiten in Fuchs te dineren want om nu nog boodschappen te doen en het ook nog klaar te maken daar hebben we geen zin in. We eten bij Gasthof Romertopf, het dagmenu. Een bouillon, met spinazie gevulde pasta en salade en nog een ijsje toe. Wie doet ons wat voor 9 EURO pp.
19 augustus 2009
Omdat we gisteren veel hebben gelopen hebben we voor vandaag een relaxdag ingepland voor onszelf. Om 9 uur rustig opgestaan en broodjes gaan halen. Ja, dan zijn de bruin
e bolletjes op en moet je het doen met de laatste witte kaiserbolletjes. Nou ja, ook lekker. We gaan een boekje lezen en verhuizen zo’n beetje de hele dag om de boom met de stoeltjes. Het is nl. weer ruim 30 graden en een stralend blauwe hemel. Om 6 uur hebben we een uurtje getennist en dat was de activiteit voor vandaag.
20 augustus 2009
Vanochtend gaat de wekker om half acht want we willen gaan wandelen. En nu eens niet rond het middaguur pas starten maar gewoon in de morgen zodat we niet op het heetst van de dag rondlopen op een berg (daar zijn we namelijk heel goed in; te laat starten). Een vlug ontbijt met yoghurt met muesli en een kopje thee. Bruine bollen met kaas klaar gemaakt voor onderweg een koppie thee en we kunnen gaan. Alles in de auto, ja.
We gaan een wandeling doen vlak bij de tolport van de Hohe Alpenstrasse tegenover Ferleiten Zoo. Het is de Wasserfallerlebnisroute en volgens het bordje moet dit in twee en half uur kunnen. Rugzak ingepakt, gps opgehangen, fototoestel mee, goede zin en om half tien gaan we van start. Na 50 meter weten we het al, dit wordt zwaar het is alleen maar klimmen. Eerst lopen we nog op een alpenweide maar deze ligt niet horizontaal zoals thuis nee zo’n 30 graden steil omhoog (als het niet meer is) en op een alpenweide staan niet veel bomen dus volop in de zon. Want het is vandaag weer schitterend weer met een stralend blauwe lucht en ruim 30 graden. Na 15 minuten lopen druipt het zweet al van ons af, wat zijn we begonnen. Maar ja, als je wat wilt zien moet je er iets voor doen dus we lopen door. We hebben nog steeds het idee dat het straks wel minder steil zal worden. (Dit is helaas niet zo gebleken achteraf).
Na een uur zijn we nog niet bij de splitsing (het is een pad omhoog en dan een rondje nog hoger). We twijfelen of we wel door moeten gaan, ja dus. Daar staat een bankje en we rusten even uit bij de waterval. Deze is trouwens wel heel mooi. Steeds stort ie weer een meter of 20 naar beneden en dan is het weer een beetje horizontaal en dan stort ie weer naar beneden. Dit is een mooi gezicht als je er vlakbij staat. We zien op de berg een hut staan waarvoor ook parasols staan. We vermoeden dat we daar iets kunnen drinken dus we besluiten daar op af te gaan. Kijken of we dat halen. We klimmen weer verder na elke 5 minuten weer even bijkomen want zwaar is het zeker. Dan steken we de waterval over, wat zorgt voor een aangename verkoeling, het water sproeit omhoog en zorgt voor een lekker fris windje in de rug. Dus even blijven staan.
Nog 15 minuten klimmen naar de hut en dan zijn we er. Zo dat hebben we toch maar bereikt, dat dachten we een uurtje terug toch echt niet meer. We drinken een buttermilch (karnemelk) en een cola en komen weer een beetje op temperatuur (afkoelen) onder de parasol. Weer dat besluit wat doen we, gaan we verder ….. of. Nou ja we zijn nog jong dus we moeten het kunnen redden naar de waterval dus we gaan weer op pad. Weer door het gras want helaas blijkt er op een berg niet echt veel beschutting van bomen te zijn (voor de broodnodige schaduw). Het is nog een behoorlijk stuk klimmen maar dan kunnen we eindelijk naar beneden en we vermoeden dan ook dat we het hoogste punt gehad hebben (en achteraf bleek dat ook zo te zijn ………… gelukkig).
Dan gaan we langs een smal pad boven een afgrond met je hand om de staalkabel die er voor de veiligheid is gespannen komen we weer bij de waterval. En wat blijkt we moeten achter de waterval langs. Altijd leuk natuurlijk. We lopen onder een grote uitstekende rots door en staan dan achter de waterval. Een machtig gezicht al dat water dat maar blijft stromen. Verschillende regenbogen gezien in de waterval. Dan kan de terugtocht zijn aanvang nemen, nu is het alleen nog maar helling af. Dit klinkt makkelijker gezegd dan gedaan want continu dalen is niet fijn voor de knieen en de bovenbenen. We moeten dan ook regelmatig stoppen want de kuit en achillespees beginnen nu toch wel erg op te spelen.
Op een van de schaarse schaduwplekken op het pad eten we een broodje. De stops worden steeds korter want het eindpunt komt steeds dichterbij en dan zijn we er. Na drie en half uur staan we weer beneden. Moe maar zeer voldaan want ondanks dat we verschillende keren hebben gedacht; we keren om, hebben we het toch maar geflikt. We besluiten maar direct te lunchen bij het Gasthof naar het parkeerterrein en komen weer lekker bij met een goulashsoepje en een snitzel en een tosti.
Daarna op zoek naar een nieuwe matras want Martin zijn luchtbed is lek. Vannacht moesten we deze al 2x oppompen. Uiteindelijk komen we uit in Saarfelden bij een Intersport XXL. Daar hebben ze een luchtbed voor ons dus die kan mee terug. Boodschappen gedaan en lekker bij de tent gezeten. We waren nog van plan om te gaan zwemmen maar het is al 5 uur, dus we blijven lekker zitten. Douchen en we eten lekkere salade met een bolletje kaas (vanochtend al klaar gemaakt ;-).
Snel afwassen en naar het dorp want daar speelt de Musikkappelle. Een harmonie zonder saxofoons maar met bugels dus een uit de kluiten gewassen Egerlanderkapel speelt een uurtje in de muziektent. Ze eindigen met een aantal marsen waaronder “Unter der Starrenbanner” zelfs muziektitels worden nagesychroniseerd want het is gewoon “The Stars und Stripes”. Toch leuk zo in de vakantie. Op de camping nog een lekker ijsje gehaald want dat hadden we onszelf vanochtend al beloofd.
21 augustus 2009
Vandaag hebben we geen wekker gezet en we slapen dus lekker uit. We lummelen wat bij de tent want het is bloedheet en erg benauwd. Zo tegen 2 uur gaan we naar het meertje om even lekker af te koelen. We zwemmen wat en proberen weer op te drogen op een ligbedje. Helaas ligt het bedje niet erg lekker en komen de wolken al te voorschijn. Er is voor vanmiddag en morgen minder weer voorspeld met een hoop regen en onweer. We gaan dus maar snel boodschappen doen en gauw eten koken. Dit is helaas niet helemaal droog gelukt maar het scheelde weinig. De pasta met zalm en pesto (….je moet eens wat proberen, maar het was erg lekker!) in de tent op gegeten en daarna even gaan slapen. Het regent nu pijpestelen dus een middagdutje is nooit weg. Het blijft de hele avond regenen dus we gaan vroeg slapen.
22 augustus 2009
Vanochtend ging om half acht de wekker want we willen naar Salzburg. Het heeft de hele nacht door af en toe geregend dus toch geen weer om de bergen in te gaan. De wolken hangen tot in het dal. Na het ontbijt rijden we om half negen weg. Hoe dichter we bij Salzburg komen hoe harder het gaat regenen. Dat was toch niet echt de bedoeling maar helaas het weer heb je niet in de hand.
Helaas zijn we erg lang bezig met het vinden van een parkeerplek (steeds een verkeerde weg doordat het barst van de eenrichtingsverkeer straten in Salzburg). Hierdoor kunnen we niet meer naar een concert in de Festspielhalle of het Mozarteum want deze beginnen beide om 11 uur. Wel nog even binnen geweest bij het Mozarteum (het conservatorium van Salzburg) maar er was geen muziek om naar te luisteren. Langs het woonhuis van Mozart gelopen, hij heeft hier 7 jaar van zijn leven gewoond maar het is wel een bezienswaardigheid. Voor ons is het niet meer dan een huis.
We steken de Salzsach (rivier) over naar de Altstadt waar we op zoek gaan naar een konditorei met lekkere Sachertorte. Het is overal erg druk en wat opvalt er mag hier nog overal gerookt worden in de restaurants en cafes. Het rookverbod in openbare ruimtes is hier nog niet van kracht. We vinden een konditorei waar we heerlijk rustig boven kunnen zitten en bestellen een cappucino en een chocomelk aangevuld met een Sachertorte en een Puuschtorte. Allemaal overheerlijk alleen is de chocomelk weer niet van melk gemaakt dus dat valt wel een beetje tegen maar vermengd met de (niet)-zoete slagroom wordt het toch nog iets.
Verder brengen we een bezoekje naar Franciskaner kerk waar er veel tierelantijntjes zijn afgezet met bladgoud. Het St. Peterklooster overtreft alles, wat is dit overweldigend. Waar je ook kijkt in elke hoekje of gaatje is er wel wat geschilderd of gebeeldhouwd. Verder gelopen richting de Dom. Deze is voornamelijk heel erg groot. En weer hele grote schilderijen op de muren en maar liefst 5 kerkorgels. Vier kleinere voorin de dom en een hele grote boven de ingang. Helaas werd er niet gespeeld zodat we ze niet hebben kunnen beluisteren. Verder gelopen de stad in naar het standbeeld van Mozart dat natuurlijk ook op de foto moet. Door kleine straatjes weer terug richting auto. We hebben het wel een beetje gehad, het regent nog steeds.
Wat hier opvalt is dat ze hele winkels hebben met alleen maar kerstversieringen en in de winkel er tegenover ligt het helemaal vol met paaseieren. Nou ja, die Oostenrijkers zullen dat wel heel belangrijk vinden. Verder hebben ze hier prachtige uithangborden. Zelfs bij de McDonalds hangt een schitterend bord met daarin verwerkt de overbekende M. We gaan ergens nog even een pizzaatje eten. Het is er erg druk en er loopt maar 1 dame te bedienen dus het duurt even voordat ze langskomt. Maar de pizza is erg lekker dus met een volle maag weer terug naar de auto.
Het is inmiddels half vier dus onderweg stoppen we bij Hohewerfen, een slot bovenop een berg bij het plaatsje Werfen. Dit slot stamt uit 1020 dus is al bijna 1000 jaar oud. In de loop van de eeuwen is het vaak uitgebreid maar sinds 1500 is het zo groot zoals het nu is. Het heeft ook nog centraal gestaan in een bekende oorlogsfilm met Clint Eastwood (Where eagles dare). Er zijn nog veel gevechtsattributen te zien waaronder grote kanonnen maar ook speren, hakbijlen, geweren en pistolen. Er is ook een hoek met allerlei martelwerktuigen, de duimschroeven, goedendag, knots met punten, kerker, een uitrekker, kuisheidsgordel met weerhaken en wat je nog meer kan bedenken.
We beklimmen ook de klokkentoren waarin een klok hangt van 4040 kilo. Moet je je voorstellen dat deze eerst een half jaar onderweg was van de klokkemaker naar het slot en vervolgens nog 170 meter omhoog getild moest worden zonder de tilmogelijkheden die we nu hebben. Om 6 uur weer met het kabelbaantje naar beneden en terug gereden naar Bruck.
Daar hebben we een snitzel gegeten in een Gasthof. Dit was een en al vermaak omdat we in een achteraf kamertje zaten waar niet echt gastvrij met ons werd omgegaan. Dat is waarschijnlijk het onverschillige van Oostenrijk maar dat maakt het ook zo gemoedelijk.
23 augustus 2009
Vandaag gaan we de kloof ten zuiden van Kaprun bezoeken.
Eerst gaan we naar de Sigmund Klum Klamm. Dit is een hele smalle kloof dwars door een berg heen. Er stroomt uiteraard een heleboel water doorheen wat ervoor zorgt dat de kloof steeds dieper wordt. Langs de wanden zijn allemaal houten wandelpaden aangelegd d.m.v. trappen en planken. Het is een mooi gezicht het water dat met een enorme kracht door de kloof stroomt, dan weer als slingerend riviertje en dan weer als waterval. Aan het einde is een grote waterval en daar boven aangekomen blijkt er een mooi meertje te liggen. We wandelen om het meertje heen tussen de hoge bergen een prachtig gezicht. We zien nog een pasgeboren kalfje de navelstreng hangt nog aan de moeder en aan het kalfje. Het beestje gaat al snel staan op zijn wankele pootjes en 2 minuten later komen alle andere koeien ook even kennismaken en gaan om het kalfje heen staan.
Weer terug bij de auto rijden we een stukje verder zuidwaarts naar de kabelbanen van de Kitzsteinhorn. Hier kom je met 3 kabelbanen helemaal bovenop de Kitzsteinhorn een berg van 3029 meter hoogte. Er hangen best veel wolken maar bij de kassa beloven ze ons dat het boven zonnig is. Als we in de tweede lift zitten zien we buiten bijna niets meer want we zitten in de wolken. We hebben inmiddels de lange broek en de fleecetruien aangedaan want de temperatuur is hier ook een stuk lager. Maar als we bijna bovenin zijn, we zitten inmiddels in de derde lift, komen we boven de wolken. We zien de eerste gletsjersneeuw al onder ons verschijnen. Boven aangekomen kunnen we naar een terras waar we uitzicht hebben op alle 3000 meter hoge bergen in de omstreek. Het is echt een prachtig gezicht overal zie je uitlopers van gletsjers en sommige toppen zijn nog helemaal wit van de sneeuw. Als we naar het Noorden kijken zien we het grote meer van Zell am See liggen.
We kunnen via een tunnel door de berg naar de andere kant . Daar hebben we zicht op de bekende Grossglockner en zijn gletsjers. Het is echt prachtig en je waant je op the top of the wo
rld. Na een uurtje gaan we met de laatste lift weer naar beneden. We rijden een rondje door Kaprun waar we ook lekker gaan eten bij een Gasthof. Het eten is voortreffelijk! In het Gasthof hangt een blaadje met daarop allerlei activiteiten in de omgeving. We zien dat er om 8 uur een concert is in het muziekpaviljoen in Zell am See. Dus daar gaan we heen. Dit keer was het de harmonie van Sell weer in lederhosen en mooie Oostenrijkse rokken. Helaas geen echte Tiroler hupsakee muziek maar daarvoor moeten we misschien wel doorrijden naar Tirol.
Om half tien weer terug op de camping waar we gaan douchen en slapen. Het wordt een koude nacht dus de badhanddoeken over de slaapzakken en zelfs het dekbed moet er aan te pas komen om een beetje behaaglijk te kunnen slapen.
24 augustus 2009
Vandaag rustig opgestaan en ontbeten. Lekker een beetje de krant gelezen, een puzzeltje gedaan en het reisverhaal op de laptop bijgewerkt.
Om 2 uur zijn we vertrokken naar de Krimmler watervallen voorbij Mittersil. Het was nog een behoorlijk eindje rijden want bij Mittersil waren we pas op de helft. Om 3 uur waren we in het plaatsje Krimm en dat de watervallen een grote toeristische attractie was bleek wel uit de vele parkeerplaatsen in het dorpje. We reden direct door naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats want er zullen vast al weer mensen naar huis gaan. En dat klopte. Wandelschoenen aan, water, gps en fototoestel mee, rugzak om en gaan. We zien de waterval al liggen en verschillende delen valt hij een heel stuk naar beneden. We nemen ons voor om tot de bovenste waterval te lopen. Al snel kwamen we bij de vele souvenierwinkeltjes en wat een mensen zeg. Via een geasfalteerd pad liepen we tegen de berg op. Al gauw kwamen we onderaan de waterval, wat een prachtig gezicht is dat, heel veel water en ook nog heel veel sproei door het harde gekletter.
We lopen verder naar de bovenkant van de waterval. Het is een behoorlijke klim maar het pad is goed dus flink de kuiten trainen. Steeds heb je weer een prachtig uitzicht op de waterval en omdat de zon al een stuk lager staat zie je vaak een regenboog in het sproeiwater. We klimmen verder gelukkig tussen de vele hoge bomen want de temperatuur is weer ruim boven de 30 graden en dat in Oostenrijk. Halverwege komen we bij een winkel/restaurantje we gaan door naar de bovenste waterval en we beloven onszelf een ijsje op de terugweg. De paadje wordt steeds steiler maar we klimmen verder. We vragen ons soms af waarom maar de prestatie is ook weer wat waard. Uiteindelijk na veel gezucht zijn we bovenaan de bovenste waterval. Hier is het nog maar een riviertje dat rustig door de bergen stroomt. De terugtocht kan beginnen en dat gaat een stuk makkelijker. Al zigzaggend lopen we naar beneden. Zigzaggend over het pad omdat het dan een stukje minder steil is. We hebben nu ook oog voor de mooi begroeide stenen en bomen overal waar je kijkt zit mos. We kopen het onszelf beloofde ijsje en lopen weer verder.
Om even over zessen zijn we bij de auto. Kunnen we nog net naar de supermarkt om inkopen te doen. ’s Avonds lekker koken en eten op de camping.
25 augustus 2009
Vandaag heel rustig opgestaan en ontbeten. We gaan vandaag lekker niets doen. Een beetje een boekie lezen, een puzzeltje en een spelletje Catan. De dag is prima zo. Het enige active was een uitstapje met de auto naar de supermarkt.
26 augustus 2009
Het wordt bijna eentonig weer rustig opgestaan en ontbeten. Na het ontbijt zitten we een beetje na te denken. We horen nu toch vanuit verschillende bronnen dat het hier gaat regenen. En we hebben geen zin in een regendag en dan te moeten vertrekken met een natte tent.
Om 11 uur besluiten we dan ook om te gaan. Het is een bende in de tent want we staan hier inmiddels ook alweer 10 dagen. Maar om 2 uur is alles ingepakt en gaan we op pad. We gaan richting Italie en daarvoor moeten we eerst een paar bergen over. We gaan via Mittersil naar Kitzbudel. Als we op de betreffende bergweg zitten horen we op het nieuws dat er voor en Kitzbudel een file staat vanwege wegwerkzaamheden en de wachttijd bedraagt ruim een half uur, nou ja niets aan te doen en maar ondergaan.
Daarna gaat het vlot en voor we het weten zitten we op de snelweg naar Innsbruck. Om zes uur stoppen we, we zijn inmiddels in Italie en stoppen bij het plaatsje Brixen circa 20 kilometer ten Noorden van Bolzano. We zien een mooi hotel en we besluiten deze moet het worden, we zoeken niet meer verder. We nemen een mooie kamer met een lekker bed. Dat wordt hopelijk weer eens een goede nacht zonder een zere schouder of heup. Ook hebben ze een welness ruimte en Wifi waar we gebruik van mogen maken. We gaan snel een pizza eten en dan lekker de sauna in. We hebben de hele ruimte voor zijn tweeen. Een zwembadje in een grot waarin we eerst even lekker gaan zwemmen vervolgens in de Finse sauna, lekker uitrusten en vervolgens in de gewone sauna die behoorlijk heet is (100 graden geeft ie aan). Na nog even lekker gerust te hebben terug naar de kamer. Mailtje naar huis gestuurd en geinternet op zoek naar een mooie camping. Eerst dachten we aan een camping in de Dolomieten maar ivm het dreigende weer leek ons dat inmiddels niet meer zo verstandig dan zitten we nog in de bergen. Het plan is inmiddels gewijzigd naar het Lago di Garda. Het Garda meer is een zeer toeristisch gebied maar het stikt er ook van de campings dus dat moet wel lukken. Lekker gaan slapen.
27 augustus 2009
Na een heerlijke nacht staan we om half negen lekker uitgeslapen op. Lekker douchen in je eigen douche en vannacht gewoon makkelijk naar de wc. Niet eerst gebroken overeind komen van je luchtbed, een warme trui aantrekken en dan de tocht naar de wc ondernemen. Je mist hier in de hotelkamer wel de mooie sterrenhemel. Maar daar tegenover staat dat je binnen 1 minuut weer in je lekkere bedje ligt. We gaan eerst maar eens ontbijten. En wat voor een ontbijt, lekker broodje met ham en kaas, een bakje fruit en een bakje yoghurt met muesli.
Volgegeten pakken we de spullen weer en stappen we om 10 uur in de auto. Naar het zuiden om een uur of 1 zijn we bij het Gardameer. Op zoek naar een camping. In de gids al een paar kleine uitgezocht en bekeken. Maar helaas bij de eerste totaal geen schaduw (wel een boel ruimte). Dat wordt dus niets het is hier bloedheet de thermometer geeft ruim 35 graden aan dus een beetje schaduw is wel prettig. De volgende camping heeft wel schaduw maar staat helaas stikvol, valt dus ook af. Dan maar bij een grote camping in het plaatsje Manerba proberen. En ja, hoor de volgende lijkt wel wat een groot zwembad en een plekje in de schaduw. Deze camping is nog wel behoorlijk vol maar we hebben een rustig plekje onder de bomen. En een eigen plekje voor de auto dus eigenlijk een dubbelplekje.
We beginnen rustig met het opzetten van de tent. Vooral niet te snel willen want het is smoorheet. Uiteindelijk staat de tent en liggen we om 5 uur aan en in het zwembad. Wat heerlijk even bijkomen van de hitte. Er staat ook genoeg bedjes dus we liggen heerlijk in de schaduw. We gaan uit eten want in koken hebben we beide geen zin. We rijden naar Salo een grotere plaats naar het Noorden. Het is een leuk, gezellig plaatsje. We vinden nog een laatste parkeerplekje en een leuk restaurant (nou ja, we hebben alleen het terras aan het water gezien). Het eten is overheerlijk we gaan voor alle gangen. Daarna lopen nog een rondje door het stadje.
Als we weer terug zijn op de camping komt eigenlijk de kater. De animatie is aan het zwembad en laten we daar nu net vlakbij zitten. De stereo staat op 10 en we vragen ons af tot hoe laat het zou duren. Om 11 uur is het eindelijk stil en kunnen we gaan slapen.
28 augustus 2009
Het is vannacht niet echt afgekoeld. Helaas voelt Martin zich niet helemaal goed een beetje draaierig. We ontbijten met een broodje en een bakje yoghurt. We kunnen gelukkig lekker in de schaduw zitten wat maar goed is ook. Martin voelt zich steeds beroerder worden, het draait hem voor de ogen. Uiteindelijk is hij de hele dag strontmisselijk en komt niet van zijn stoel af. Het lijkt wel een zonnesteek maar hij heeft geen hoofdpijn. We gooien het maar op te weinig vocht in combinatie met veel zweten. Tegen de avond knapt hij weer een beetje op maar Sonja mag wel alleen uit eten en dat is niet gezellig. Hopen dat het morgen beter gaat want dit is niets.
29 augustus 2009
De nacht heeft Martin goed gedaan, we hebben gisterenavond nog een klein stukje over camping gelopen en dat ging ook goed. Gelukkig maar.
Vandaag is het weer smoorheet dus we besluiten om een stukje te gaan rijden richting de bergen. Lekker met de airco aan en anders de wind om je oren door de openstaande raampjes. Eerst richting Salo en dan naar het Oosten de bergen in. Het is hier heel mooi. We rijden langs verschillende riviertjes en zien mooie dorpjes. In een van die dorpjes stoppen we bij een kerkje om een foto te maken van de klokkentoren en we nemen ook nog een kijkje binnen. Wat ziet dat er ongelooflijk mooi uit en dat voor zijn klein dorpje. Zal wel door een Maria verschijning komen of zo want zo heet de kerk Maria von Lourdes en er staat een Mariabeeld even verderop (20 meter) in een grot in de rotsen.
Dan rijden we door Gorge de Ledro het wordt steeds smaller echt heel mooi. We stoppen op een parkeerplaatsje en lopen een stukje, komen we bij een mooi watervalletje de rotsen in verschillende kleuren mos en een prachtig stukje water eronder. Uiteindelijk komen we weer aan bij het Gardameer aan de Noordkant. We rijden langs de Oostkant van het water weer terug naar de camping. Dit is nog een heel eind want het meer is ruim 50 kilometer lang. Op de camping zijn we helaas net te laat om nog een duik in het zwembad te nemen dus direct douchen en eten in het restaurant van de camping aan het meer. Ijsje toe en terug naar de tent. Het is inmiddels keihard gaan waaien en in de verte horen we al onweer. De lijnen goed vast gemaakt en gaan slapen want het regent nu ook pijpestelen.
30 augustus 2009
Vandaag besloten om naar huis te gaan. Gisterenavond niet zo goed nieuws gehoord uit Nederland dus het voelt niet meer als lekker vakantie vieren. De camping valt ook tegen nou ja, het ligt meer aan ons. Martin ziek, disco tot 23.00 uur, veels te heet we gaan maar naar huis. De tent is gelukkig weer droog gewaaid na al die regen van gisterenavond dus we kunnen gaan inpakken. Dit duurt toch altijd weer langer maar dan is de tent ook weer klaar om voor lange tijd op zolder te liggen.
Om 12 uur rijden we weg van de camping. Het is mooi weer maar we hebben het zonnetje in de rug dus daar hebben we geen last van. Vlak voor de grens lunchen we bij een Raststatte. We rijden door naar Kufstein dat is een plaatsje met een rood vierkant erom dus het moet mooi zijn volgens de kaart. We rijden er doorheen maar het mooie, behalve een fort bovenop een berg, kunnen wij niet ontdekken. We rijden nog iets verder en uiteindelijk belanden we in Gasthaus zur Schanz. Een hotel en restaurant vlak voor een hoge rotswand en uitkijkend over de alpenweide, echt zoiets als je je bij een Gasthaus voorstelt.