Met de Nova Cura een weekje zwerven over het Wad
We hebben via reclame op Facebook een leuke reis gezien om met een klipper te zwerven over het wad. Droogvallen en voor anker midden op het wad, wandelen over de drooggevallen zeebodem en genieten van de ruimte en rust.
Van 4 september tot 9 september (onze trouwdag) genieten we van de prachtige waddenzee.
4 september 2022
De auto volgeladen rijden we naar Lauwersoog. Na weken van zonneschijn en prachtig weer is nu voor ons het weekje op de Klipper Nova Cura op de Waddenzee aangebroken. Helaas zijn de voorspellingen voor de komende week niet zo best. Er is veel regen voorspeld en bewolking dat zou jammer zijn. Maar het voordeel is dat het de Waddenzee is en daar zijn toch altijd de meeste zonnenuren en als het regent waait het ook zo weer weg. Dan gaan we daar maar vanuit.
Na de afsluitdijk proberen we de Waddenkust te volgen maar elke weg richting de Zeedijk loopt dood. Pas vlak voor Holwerd kunnen we de buitendijkse weg op. Helaas geen roofvogels te vinden wel veel schapen en ganzen. Om een uur of drie zijn we bij het Lauwersmeer en we rijden naar de plek waar we in november ook hebben gestaan. We zien dat ook het water hier heel erg laag staat door de droogte van de afgelopen maanden. Waar in november nog allemaal water was is het nu kruk droog met grootte krimpscheuren in de modder. Ook vandaag laat de zeearend zich niet zien.
We hebben voor het diner gereserveerd bij de Noordman in de haven. Op internet op het menu al gezien dat ze daar 'grote' schol op hebben staan dus daar gaan we voor. We hebben mazzel de schol is er nog en het is niets overdreven maar deze was overheerlijk. Na de Juttersplak met allerlei heerlijkheden uit de zee krijgen we het hoofdgerecht een echt dikke volwassen schol die over je bord heen hangt. Heerlijk. We sluiten af met een dubbele cappuccino en een verse muntthee met kaneel. En deze combinatie moet ik onthouden echt lekker.
Om half acht rijden we naar de boot waar we hartelijk worden ontvangen door Paul en Judith. De hut is niet erg ruim maar het is te doen. We halen de tassen leeg en proppen alles in het wastafelkastje en leggen het op de plankjes die aan de muur hangen. De tassen maar weer terug in de auto. Die hebben we toch niet meer nodig en het scheelt weer ruimte in het kamertje.
Vanavond blijven we in de haven liggen en maken we kennis met de rest die meegaat deze week op de Klipper Nova Cura. Martin mag deze week op stap met allemaal dames. Gelukkig is de schipper er ook nog dus niet de enige man.
Na een lekkere douche duiken we ons bed in. Het is erg warm in de hut dus we laten het dakraam openstaan om nog een beetje frisse lucht binnen te krijgen.
5 september 2022 Lauwersmeer en buitengaats
Sonja had vanochtend haar wekker gezet want je weet nooit of er een mooie zonsopkomst is dus altijd even kijken. Dus zo vertrekt Sonja om 6 uur naar buiten om het ochtendgloren te aanschouwen. De zonsopkomst is wel mooi maar doordat we in de haven liggen niet echt een mooie foto kunnen maken. Gelukkig een fleecedekentje meegenomen en daarna op het dek nog even een uurtje gedut.
Om negen uur ontbijten we in de gezellige 'huiskamer' in de kajuit. We worden in een soort van groepjes verdeeld met verschillende taken. Zo mag Martin zich gaan bezighouden met het hijsen van het grootzeil en behoort Sonja tot het team wat de bakstagen moet bedienen en hijst de fok. Om 11 uur varen we het Lauwersmeer op. Waar we het een aantal keren gaan oefenen. De meeste mensen hebben nog nooit gezeild maar de instructies zijn duidelijk dus het loopt al snel gesmeerd.
Het is nog een hele hijs zo'n fok omhoog hijzen dat is echt wat anders dan een zeil of fok op een Valkje. Maar de krachttraining van de afgelopen twee jaren werpt nu zijn vruchten af het gaat prima.
Voor de lunch leggen we aan bij een eilandje waar we even kunnen zwemmen. Het water is best wel fris maar als je door bent wel lekker. Even afkoelen want vandaag hebben we nog een heerlijk zomerse dag.
Na de lunch varen we richting de Robbengatsluis. Er is een hoogte verschil van 1,5 meter en al snel zijn we op hoogte en open de sluisdeuren.
En dan zijn we op de Waddenzee. Met een kleine windkracht 4 varen we het wad op. De fok omhoog en het grootzeil en zo varen we vol in de zeilen het wad op. We moeten een beetje de vaargeulen volgen want ondanks dat het schip maar 90 cm steekt moeten we oppassen voor de zandbanken. We hebben ook speciaal tot dit moment gewacht op het hoogtij. We steken over naar de Oostpunt van Ameland. Halverwege moeten we nog even snel handelen want we dreigen vast te lopen. Gelukkig gaat het goed en we kunnen weer verder.
En zo varen we naar de oostpunt van Ameland. Het anker uit en we liggen stil. De boot ligt ongeveer een kilometer van de duinen af.
Helaas komen er steeds meer wolken binnendrijven en tijdens de zonsondergang is het zwaar bewolkt. In de verte zien we een onweersbui hangen. Het diner bestaat uit een overheerlijke soep en een gierstsalade.
Het is al bijna donker maar het water staat nu dusdanig laag dat Martin het aandurft om van het schip te stappen en het wad op te lopen. Opvallend is dat het water wat hoger van temperatuur is dan het Lauwersmeer.
We doen nog een spelletje en dan gaan we slapen. Het is behoorlijk afgekoeld dus hopelijk gaat het iets beter dan afgelopen nacht.
6 september 2022 De Hon, Ameland
Vannacht heerlijk geslapen. De wind waaide lekker de hut in met de deur open dus dat was erg prettig. Om zes uur werd Sonja wakker dus toch maar even opgestaan en aangekleed om de zonsopkomst te bekijken. Het is nog behoorlijk bewolkt maar vlak boven de horizon zit een gat in de wolken waar een vuurrode lucht achter verschijnt. Martin komt ook nog even aan dek maar snel gaan we weer naar binnen want het begint met grote druppels te regenen. Dan nog maar even slapen.
De boot blijkt vannacht helemaal om het anker te zijn gedraaid tijdens het hoogwater. Gelet op de voorspelde windrichting moeten we het anker even verplaatsen. Dit is nog een hele klus maar met zeven man/vrouw is dat ook weer geregeld.
Gedurende de ochtend wordt het weer eb. Zodoende kunnen we om elf uur gaan lopen naar Ameland. Het water is allemaal weggetrokken en we lopen bijna droog naar het strand.
Vlak voor de kust staat er zeekraal. Toch heel bijzonder, vanavond schijnen we dit te gaan eten. Het smaakt zout en je kan het dus gebruiken door bijvoorbeeld macaroni i.p.v. zout.
We lopen het duin op en hebben een prachtig uitzicht over de Wadden- en Noordzee. Het strand is hier echt prachtig groot. We lopen verder naar het strand en de meeste mensen nemen dan ook een duik in de Noordzee.
Sonja loopt over het strand op zoek naar mooie schelpen of beestjes. In een klein stroompje zien we garnalen zwemmen en ook hele kleine heremietkreeftjes. Die zijn grappig. Met een klein huisje van één centimeter groot rennen ze door het water. Zodra je de ontspanknop indrukt schrikken ze en verdwijnen ze in hun huisje en kruipen weg onder het zand en zie je alleen nog de bovenkant van het schelpje. Daardoor kan je ze ook weer oppakken en ergens anders neerleggen en proberen vast te leggen op foto. Nog een hele kunst maar het is gelukt.
Er liggen hier ook hele grote Japanse Oesterschelpen. Deze hebben een dieppaarse kleur en zijn prachtig.
Het strand is hier megagroot en we lopen helemaal om de punt heen en dat is raar. Want aan de Noordzeekust in Noord-Holland ligt de zee altijd in het Westen maar nu loop je om een eiland heen nog steeds op hetzelfde strand maar je loopt van het Noorden via het Oosten naar het Zuiden. Aan de Oostpunt van het strand zijn er allemaal rond poeltjes uitgesleten door de branding. Een bijzonder gezicht.
Terug gekomen bij de boot verplaatsen we eerst het anker. Gelet op de hoek waar de wind vandaan komt ligt het nu helemaal aan de verkeerde kant. Dat is nog een behoorlijk zware klus maar met zijn zevenen lukt het en ligt het anker op de juiste plek.
De lunch staat inmiddels klaar en wandelen maakt hongerig dus we laten het ons goed smaken. De middag hebben we verder vrij te besteden wat inhoudt dat je heerlijk kan relaxen op het dek. De zon schijnt nog steeds dus prima uit te houden. We bekijken de foto's en typen tekst voor op de website en kletsen wat.
Om zes uur is het water weer hoog genoeg en komen we los. Na het hijsen van het anker wat gelukkig met ankerlier gaat waar Martin even een work-out op mag uitvoeren zijn we los en varen we de Waddenzee op.
Het doel van nu is de Engelsmanplaat. Deze ligt tussen Ameland en Schiermonnikoog in. Hemelsbreed is het niet zo ver maar door de ondieptes door de zandbanken hier in de Waddenzee moeten we behoorlijk wat slingers maken hier naar toe. Onderweg komen er af en toe nieuwsgierige zeehonden hun kop boven water steken om direct weer onder te duiken nadat je ze hebt gespot.
De Engelsmanplaat is een plaat waar heel veel vogels leven. Ook staat er een huisje op palen op van Staatsbosbeheer. Het huisje staat op palen omdat tijdens hoog water ook deze plek verdwijnt onder het water. Dit huisje is gedurende het broedseizoen continu bewoont door twee vogelwachten die dan een oogje in het zeil houden. Meestal liggen er ook veel zeehonden op de plaat maar helaas vandaag niet. En zo varen we om zes uur de baai binnen.
Er liggen ook een aantal grotere boten. Dit zijn de boten van de kokkelvissers. Hier zijn nl. heel veel kokkels te vinden. Het kokkelseizoen is net begonnen (per 1 september). De kokkelvissers krijgen bepaalde dagen en een plek toegewezen waar ze de kokkels mogen zoeken. Dit doen ze als het laag water wordt. Ze waden dan door het water met een hark waar achter een net hangt. Zo lopen ze in banen de zee bodem af. De banen worden afgezet met paaltjes waaraan ze zien waar ze geweest zijn. De netjes worden geleegd in rubberbootjes. Het quotum is gesteld op 5% van de kokkelpopulatie, hoe dat bepaald wordt geen idee.
Deze avond worden we verwend met een prachtige zonsondergang we eten dan ook buiten op het dek. We zitten nog lang buiten ook als het al donker is. In de verte zien we kleine lampjes steeds dichterbij komen. Dit zijn de kokkelvissers welke aan de slag zijn gegaan.
7 september 2022 Het Rif
Tijdens hoogwater zijn een kwartslag gedraaid om ons anker. Het spoor van de het roer heeft een mooie geul gemaakt in het zand. Het zonnetje is er weer bij dus we zitten heerlijk op het dek.
We doen met een aantal dames nog een yoga sessie op het dek. Wat best wel bijzonder is. Zo staan we in een 'down-ward-facing-dog' en kijken (op z'n kop) uit op het droogvallende wad.
Om een uur of 
een is het droog genoeg en gaan we wandelen op het Rif dat ten Noorden van de Engelsmanplaat ligt. We lopen door het slik en door de ondiepe geulen. Soms op het harde zand en dan weer op slik waarin je behoorlijk wegzakt. Het Rif zelf is een grote zandplaat welke 1,5 meter boven NAP ligt en zelfs sinds enkele jaren duinvorming heeft. Het Rif is ontstaan door de afsluiting van de Lauwerszee in 1969. Hierdoor stroomde er minder water door de geul tussen Ameland en Schiermonnikoog waardoor deze minder diep werd. De zandplaat is ook een broedgebied voor sterns en andere zeevogels en is dan ook van mei tot augustus gesloten.
Maar nu is het september dus we kunnen er mooi wandelen. Maar voordat we starten zoeken we eerst met zijn allen naar kokkels. Met je handen door de modder op zoek naar gesloten kokkels. Als het maaltje bij elkaar is gesprokkeld gaan we lopen.
We lopen helemaal naar de Westkant en zijn daardoor heel dichtbij het Oostpuntje van Ameland waar we gisteren waren. Het is echt een grote zandvlakte hier met mooie strandstructuren.
Midden op het eiland ligt een zeehond heerlijk van de zon te genieten. Even verderop zien we een jong zeehondje wat het helaas niet gered heeft.
Ook proberen we nog een aantal springfoto's te maken.
Na 7,5 km zijn we na het oversteken van een diepe geul (ruim boven de knie) weer terug bij de boot.
De middag wordt relaxt doorgebracht. De een kijkt wat voor zich uit, er wordt geschilderd, getekend, gelezen, gefotografeerd en gekletst. Heerlijk dit is vakantie. Op de voorplecht hangen de hangmatten en de zitzakken en zitjes op het dek zorgen er voor dat je prima kan zitten/liggen.
De kokkelvissers zijn weer begonnen met het rapen of eigenlijk schrapen van de kokkels van de zeebodem. Het is immers net laagwater geweest en dan kunnen ze weer een paar uur aan het werk.
Sonja gaat helemaal op in het vastleggen van een oesterschelp met de macro lens. Wat kan de natuurlijk toch mooie kleurschakeringen geven.
Vandaag dineren we op tijd. Judith heeft weer heerlijk gekookt. Daarna vertrekken we richting Schier. Ondertussen komt er een giga bui aan boven Ameland. En op de buienradar te zien gaat die mooi langs ons heen.
Als het schip is los gekomen kunnen we het anker lichten en weg. Alleen het wad denkt daar iets anders over. We lopen zo weer vast op een zandplaat. Oeps dat hadden we niet bedacht. Dit gebeurt nog een paar keer. Het anker maar weer even uit want het is niet de bedoeling dat we nog verder vast komen te liggen. Dan een volgende poging en weer hetzelfde. Dan de boomstok er maar bij gepakt en geprobeerd daarmee de boot voor los te duwen. En zo met vereende krachten komen we uiteindelijk los.
Gelukkig gelukt, het is al laat en we hebben ook met het getijde te maken. Omdat we aan de wind gaan hijsen we toch nog even de fok want dat helpt ons toch om sneller te varen. Het is weer behoorlijk zigzaggen naar de passantenhaven van Schiermonnikoog. Inmiddels is het al donker waardoor we de boeien die we echt moeten volgen in deze smalle vaargeul, moeten bijschijnen met een grote lamp en zo varen we op de motor van boei naar boei. Op de kopse kant van de haven is een mooie plek en geruisloos leggen we in één keer aan.
's Avonds nog een spelletje gedaan en wat getypt.
8 september 2022 Schiermonnikoog
Vanochtend om zes uur nog even gekeken of het een mooie zonsopkomst wordt, helaas helemaal bewolkt dus maar weer terug in bed. Tot er op ons raam geklopt wordt. Het is een prachtige rode zonsopkomst, helaas het mooiste al voorbij maar we pikken nog een beetje mee.
We slapen nog een uurtje verder en gaan ontbijten. Inmiddels regent het behoorlijk dus rustig aan.
Om half elf besluiten we toch een stuk te gaan wandelen op Schiermonnikoog. Regenpak aan en gaan. We lopen via de kwelders langs de Westerplas. Daar staan een heleboel lepelaars te zoeken naar eten. Een prachtgezicht. Het is jammer dat het nog steeds regent waardoor het erg grijs is.
We lopen verder door prachtige duinen waar prachtige duindoornstruiken staan met felgekleurde bessen. Het barst dan ook van de vogels die heerlijk snoepen van deze bessen.
Via het strand lopen we langs de rode vuurtoren. Op Schier staan 2 vuurtorens. Alleen de rode is in werking. Oorspronkelijk (in 1854) stonden er twee omdat men dacht dat dat beter was voor de navigatie op zee. In die jaren was het ook nog een stilstaand licht boven in de vuurtoren. In 1910 werd op de rode vuurtoren het nieuwe ronddraaiende licht geplaatst. Dit maakte de functie van de witte toren overbodig. En lang stond de witte vuurtoren er werkeloos bij. Tot het in 1950 een nieuwe functie kreeg; 'Watertoren'. In de torenschacht werd een waterreservoir aangebracht en dat heeft nog gewerkt tot 1992. Daarna kreeg het de functie als antennetoren voor de telefonie. Maar daarmee raakte de toren behoorlijk in verval. Uiteindelijk zag de toren helemaal groen van de aanslag. De eilandbewoners vonden dit niet echt mooi in hun landschap en in de zomer van 2018 kwam de toren in eilander handen in de Stichting Behoud Zuidertoren. De stichting knapte de toren flink op. Zodat deze er nu stralend wit bij staat op het eiland Schier.
In de nattere duinvalleien zien we de Parnassia staan. Dit zijn heel bijzondere bloemetjes die alleen maar groeien in een moerassige, veenachtige grond die voedselarm is en zwak zuur tot kalkrijk. Groeit dus voornamelijk in duinvalleien langs de kust.
De witte vuurtoren staat ook in het dorp dus we duiken een brasserie in voor een heerlijk broodje en een kop warme thee. Even opwarmen en opdrogen, het regent nl. nog steeds. We struinen nog even in het kleine dorpje en houden het dan voor gezien. Terug naar de boot die in de passantenhaven ligt en inmiddels ook weer helemaal is drooggevallen. Rond de boot lopen de lepelaars te scharrelen naar voedsel. Sonja zet een kopje thee en gaat de website bijwerken en Martin pakt nog even de grote lens om terug te gaan naar de Westerplas kijken of hij de lepelaars nog kan vastleggen. Helaas is het er donker dus is het nog lastig. Maar Martin heeft wel kunnen vastleggen dat de ouders hun jongen aan het voeren zijn. De jongen zijn al bijna net zo groot als hun ouders. Zodra een ouder landt komt de kleine er op af gerend en steekt zijn snavel in de snavel van pa en moe. Eten maar.
Om half zeven is iedereen weer terug op de boot en kunnen we gaan eten. Vanavond eten we de kokkels die we gisteren zelf hebben gevonden op het wad. Verser kan je het niet krijgen. We proberen er een paar maar echt lekker vinden we het niet. Nou ja, toch geprobeerd.
We worden nog verwend met een prachtige zonsondergang.
's Avonds nog een aantal spelletjes gespeeld. En daar lekker gaan slapen.
9 september 2022 laatste dag
De zonsopkomst viel vanochtend wat tegen. Wel zat er op de kade een meeuw te genieten van zijn ontbijt in de vorm van een krab.
Voor vandaag is er gelukkig weer wind voorspeld dus met het hoge water in de ochtend varen we uit om nog wat te zeilen op de Waddenzee. Het is was frisser dan aan het begin van de week maar het zonnetje is er soms weer bij. We zetten een rif in het grootzeil omdat er best wel wat wind staat. Om 11 uur varen we uit wat nog een hele kunst is. We liggen nl. aan lager wal wat zoveel inhoudt dat je door de wind naar de wal wordt geblazen. Maar achteruit insteken in de haven om de havenboulder heen en we kunnen weg. Eerst weer door de smalle vaargeul en voor de kust van het vaste land kunnen we wat heen en weer zeilen.
De fok op, het grootzeil op en gaan. Heerlijk, je kop in de wind en zon in het gezicht wat wil je nog meer. Nou ja, Friese Oranjekoek natuurlijk. Deze hadden wij gisteren gehaald omdat het vandaag onze 23ste trouwdag is en dat moet je wel vieren natuurlijk.
Om half drie varen we de sluis weer door en zijn op het Lauwersmeer waar we weer aanleggen op de plek waar we zondagavond zijn gestart.
En zo komt er een einde aan een heerlijke week op de Waddenzee. Lekker uitgewaaid.
{flike}