Onderweg naar Italië
Zondag 15 juli 2018
De zomer in Nederland is droog, dus we gaan naar de Dolomieten, Italië... daar regent het... Om 8 uur rijden we weg uit het dan al zonnige Noord-Holland. We zeggen gekscherend nog we kunnen ook naar de kust rijden en de tent in Groet op zetten. Het is daar en blijft daar voorlopig ook mooi weer.
Maar nee, we willen naar de bergen. Via Arnhem rijden we zo Duitsland in. En daar begint het. Overal wordt aan de snelweg gewerkt en wordt het verkeer over twee smalle baantjes geperst. Dat zorgt natuurlijk voor de nodige opstoppingen en soms staan we zelfs stil.
Voorbij Frankfurt komen er wat wolken aan de hemel en niet veel later komt de regen met bakken uit de lucht. Waren we nu toch maar naar Groet gegaan...
Om zes uur komen we aan bij Villa Rosa in Allershausen (40 km ten Noorden van München). Een klein hotel waar we een nachtje verblijven om morgen het laatste stuk rustig te kunnen rijden naar de Dolomieten. De eigenaar komt direct naar ons toegelopen zodra we het pad op rijden. Een hartelijk welkom na een lange reisdag.
We gaan eten bij de SchlossStübe even verderop. Het is er gezellig druk maar gelukkig wel nog een tafeltje vrij voor ons. Zo eerst wat lekkers drinken en laat de Schlossschnitzel maar doorkomen. Zo die is lekker. In het zonnetje wat inmiddels weer is gaan schijnen lopen we door het dorpje terug naar ons hotel. Op tijd naar bed want zo'n reisdag maakt wel moe ondanks dat je alleen op je gat zit.
Maandag 16 juli 2018
Het voordeel van op tijd gaan slapen is dat je ook eerder uitgerust bent dus om acht uur zitten we aan het ontbijt wat voortreffelijk is. Zo wij kunnen er weer tegen. Eerst nog 150 km snelweg door Duitsland met weer de nodige wegwerkzaamheden en dan zijn we alweer in Oostenrijk. Het is prachtig weer dus we besluiten om de 'oude' Brenner te rijden deze gaat in tegenstelling tot de 'nieuwe' dwars door alle dorpjes wat wel iets meer tijd kost maar wel een stuk gezelliger is. En dan zijn we alweer in Italië waar we de snelweg weer op gaan tot aan Bolzano.
Bij Bolzano naar het Oosten. Via een smalle rijden we zo naar het Fassatal. Bij de Karersee stoppen we even. Wat een prachtig aquakleurig meertje met op de achtergrond de hoge kale toppen waar de Dolomieten zo bekend om zijn. Dit is behoorlijk fotogeniek. We leggen de tas op een bankje en wat ziet Sonja daar? Een fotorolletje in een holletje met een paar keien ervoor dat moet een geocache zijn. Ja hoor, een prachtig logboekje zit erin dus maar even onze naam genoteerd. Zo die hebben we ook weer. Toch grappig zonderdat je op zoek bent vindt je er zomaar één. Het is jammer dat het wat waait waardoor er geen spiegelmeertje ontstaat. Daarvoor moeten we nog maar eens terug komen.
We rijden verder en in Pozza di Fassa is het even goed kijken waar we heen moeten in dit gezellig drukke dorpje met vooral heel veel kleine hotels en winkeltjes. Ja daar is de juiste afslag en op naar camping Vidor welke ligt aan het begin van Val San Nicolo.
Het inchecken verloopt snel want al onze gegevens hebben we al van te voren aangegeven. We kunnen zo door naar plekje 236. Zo dat is nog eens een plek we staan aan de rand van de camping en kijken zo het dal in met mooie dennenbomen, weides en op de achtergrond de hoge pieken van Gruppo del Catinaccio.
De buurman waarschuwt ons dat we wel moeten opschieten met het opzetten van de tent want het gaat straks regenen. Dus snel alle spullen op de voorstoelen en de tent uit de auto. Grondzeil neerleggen wat echt wel nodig is op het plekje liggen voornameijk kleine kiezelsteentjes dus we zijn erg blij met ons extra sterke grondzeil. Snel de tent uitvouwen en de stokken in elkaar. Martin is al begonnen met het intikken van de harigen wat niet echt gemakkelijk gaat in de rotsige grond. Het is inmiddels al begonnen met druppen en dan barst het echt los. Ja wat doe je dan? Snel de helft van de haringen weer los en de tent dubbelgevouwen en het grondzeil ook. De stokken onder de auto. En wij? Nou daar bij die buren maar onder de luifel. Zo dat is nog eens een regenbui echt enorm veel wat er in korte tijd naar beneden valt. Inmiddels stroomt het water onder de auto die nog op het asfaltpad staat dus de stokken worden lekker nat.
Zo wachten we een half uurtje en gooien nog een paar zakken met water uit de ingezakte luifel van de buurman waar we staan. De mensen zijn niet thuis maar het scheelt ze een paar kromme stokken en uitgelubberde luifel zoveel water staat erin.
Dan gaat de regen over in motteren dus we gaan maar verder met de tent. Zo die staan weliswaar niet zo mooi als we zouden willen maar dat regelen we morgen dan wel verder als het zonnetje schijnt.
Nu kan alles naar binnen en ingericht worden. Het blijft motregenen dus dat wordt pizza en zo zitten we onze eerste avond onder ons luifeltje te genieten van een heerlijke pizza met ondertussen de regendruppen op het tentdoek. Om een uur of half negen is het weer droog en zien we de laatste zonnestralen van de hoge bergtoppen verdwijnen. Op tijd gaan slapen want het koelt behoorlijk af hier op de berg.
's Nachts tijdens de wandeling naar het toiletgebouw genoten van de duizende sterren die hier aan de hemel staan. We hebben het plan om er nog eens 's nachts op uit te gaan om de Melkweg te fotograferen maar vannacht maar even niet want er zijn toch nog een aantal wolkjes. Misschien later deze week.
{flike}