De laatste dag hebben we gelanglaufd. Dit hadden we nog nooit gedaan dus dat was wel wennen. In het begin waren er nog mooie loipes maar 's middags gingen we over het sneeuwscooter pad dus dat was erg lastig. In totaal hebben we een tocht gemaakt van 14 kilometer en we hebben nog dagen spierpijn gehad. Maar goed dat het de laatste vakantiedag was.
In de bevroren rivier waren ook grote wakken. Dit komt omdat deze nog behoorlijk stroomt dit zie je pas bij de open stukken. Aan het einde van de langlauftocht zijn we maar gaan lopen want dat ging sneller dan op de skies. Nog even over de farm gelopen om een paar mooie foto's van de Alaska huskys te maken.
's Avonds hadden we een afscheidsdiner met typische Lapse gerechten. De hele avond zaten we elkaar voor de gek te houden, als er iemand naar het toilet was geweest werd er gezegd dat er Noorderlicht was, toen Sonja ging keek ze ook even naar buiten. Kon haar lachen niet houden want er was werkelijk Noorderlicht.
En hoe, werkelijke fantastisch de laatste avond kregen we een schitterend schouwspel van dit fenomeen te zien. We waren naar de rivier gegaan en hebben daar werkelijk schitterende beelden gezien. Sonja fungeerde als statief want op een bevroren rivier zijn er geen vaste plekken waarop je een fototoestel op kon zetten om het stil te houden tijdens de sluitertijd van 10 seconden. Het toestel werd op Sonja's hoofd gezet waarna Martin in de zoeker keek en het toestel inklikte. Na circa 2 uur was het zo koud dat Sonja zelfs niet meer kon bewegen (ze had ook niet genoeg warme kleding aan). Dus zijn we maar naar binnen gegaan om weer op te warmen onder de douche.
De terugvlucht verliep voorspoedig zodat we terug kunnen kijken op een fantastische week in Muonio Fins Lapland.