Details

Gepubliceerd: 13 september 2012

 zaterdag 8 september 2012

Jambo! Een nieuwe dag, hetzelfde ritueel. Vandaag zit Sonja samen met Arjan en Martin samen met Wendy in een auto. Na de lucky day voor girls van gisteren hebben we nu geswitched zodat de partners ook een deel van onze luck kunnen meemaken. Deze samenstelling houden we de komende dagen zodat je steeds een hele dag bij dezelfde chauffeur zit.

Sonja rijdt eerst langs de bosrand om te kijken of het luipaard (wat hier toch in de buurt moet zitten) thuis is. Nee dus, alleen een verdwaalde hyena aan de overkant van de sloot. Dan rijden we het veld in want de zonsopkomst is weer erg mooi. In geen velden of wegen zijn er dieren te bekennen dus stoppen bij een boom. Ook mooi als silhouet tegen de sunrise.

We rijden weer een andere kant op van het park op zoek naar de Black Rhino. Bij het oversteken van een rivier gaat het mis. Martin krijgt zijn jeep maar met moeite in de juiste 4x4 versnelling en als we na verschillende pogingen (want we slippen ons behoorlijk in de modder) eindelijk bovenstaan gaat de koppeling niet meer uit de 4x4. Zo kunnen we niet verder rijden en we moeten Martin dus achterlaten. We stappen over in de jeep bij Martin en Wendy die David als chauffeur hebben. Het is wat krap maar gelukkig kan het wel en kunnen we verder. Op deze uitgestrekte vlakte staan heel veel zebra's en dan in de verte het onmiskenbare silhouet van een zwarte neushoorn. We maken weer heel wat foto's. Gelukkig is daar het digitale tijdperk want met fotorolletjes was dit geen doen geweest.

Dan komt er over het bakkie het bericht binnen dat er in de buurt een luipaard zou zitten. Nou dat laten we ons geen twee keer zeggen en we rijden die kant op. Er staan al wat andere jeeps maar het enige wat we zien is een wrattenzwijn die heerlijk relaxt in de grond staat te wroeten. Dan plotseling stapt het luipaard uit de bush. Ze kijkt wat in het rond en het lijkt erop dat ze helemaal geen jeeps ziet staan. Nee, het zijn voor haar prima hinderlagen waarachter ze zich kan verschuilen. In de verte ziet ze nl. een lekker maaltje staan: een kudde impala's. Ze sluipt naar de volgende bosjes waarin ze verdwijnt om er vervolgens weer een stapje dichterbij de impala's weer uit te komen. Wij verplaatsen de jeep weer en schieten onze geheugenkaartjes vol. Wat een prachtig beest is het toch. Zo sierlijk en soepel bewegend en totaal geen acht op ons slaan terwijl je soms het idee hebt dat ze recht in de lens aankijkt. We zoeken positie achter de kudde impala's om bij een eventuele aanval een goed zicht te hebben. Jammer genoeg blijven de impala's niet staan en loopt het lekker ontbijt op niets uit. Dat betekent honger voor het luipaard vandaag.

   

We gaan ons gelukt voor de derde keer beproeven bij de Mara Rivier. Onderweg komen we nog familie nijlpaard tegen. Ma staat al met haar jong op de kant en dan stapt vader ook nog even uit de rivier zodat de familie compleet is. Je ziet duidelijk het verschil in de beide ouders doordat de een echt een stuk groter is.

Als we bij de Mara Rivier aan komen zien we dat er zich heel veel gnoes verzameld hebben bij de maincrossing. Dit is een punt 2.000 meter stroomafwaarts aan de rivier dan waar we de vorige dagen hebben gestaan. Hier is echt heel veel ruimte en op gepaste afstand gaan we wachten tot duidelijk wordt waar de gnoes de oversteek gaan wagen. Het lijkt bij een hoge kant te zijn. Alles trekt daarheen dus de jeeps positioneren zich voor het mooiste zicht. Het is even een wirwar van auto's want uiteraard wil iedereen het mooiste plekje hebben. De gnoes blijven echt staan treuzelkonten op de kant. Soms stapt er een naar beneden waarna er een aantal volgen maar met dezelfde gang komen ze weer terug. Dan vertrekt de voorste linie weer naar achter waarna andere het gaan proberen. Maar nee tot echt een teen in het water komt er niet. Ik kan me er iets bij voorstellen want aan de overkant zien we de hongerige krokodillen liggen. Een topi (een soort antilope) komt nog even roet in het eten strooien door heel hard voor de kudde langs te rennen en alles doet weer een tiental passen naar achteren. Kunnen we weer opnieuw beginnen. Wat een twijfelaars zijn het toch. Achterin zien we een hele kolonne de andere kant op macheren maar met dezelfde gang komen ze ook weer terug. Er is ons verteld dat er eigenlijk zebra's voor moeten staan. Bij de zebra's zijn echte leiders die het voortouw nemen en die ontbreken bij de gnoes. Nou dat is wel duidelijk de weigeringen volgen elkaar in rap tempo op. En de zon staat behoorlijk op ons hoofd te branden en het is behoorlijk krap in de jeep want onderweg hebben we nog een Engelsman opgepikt uit een vastzittende jeep. Dus we zitten met zijn zessen in de jeep. Gelukkig hebben we met vereende overredingskracht deze man naar achterin de jeep kunnen manouvreren. Ja, moet je maar niet vertellen dat je deze week al vier crossings hebt gezien, haha.

   

Dan lijkt de hele kudde zich te verplaatsen naar een stukje verderop en ja, er staan zebra's voorop die zo het water in springen. Alle auto's rijden snel weg en keren om een goede positie te vinden bij de andere plaats. Onze chauffeur David wordt helemaal gek geschreeuwd door ons allen omdat we denken te weten waar we moeten staan. Dat moeten we ook gewoon overlaten aan David die gelukkig zijn eigen ding doet waarna we op de prachtige plek tot stilstand komen. We wurmen ons door het dak van de jeep en de camera's worden op de rijstzakken boven op de jeep gelegd en dan kan het schieten beginnen. Inmiddels liggen er al vele gnoes en zebra's in het water. Ze gaan allemaal in lijn naar de overkant. De lijn verplaatst zich wel steeds meer naar achteren maar we kunnen het prima zien. Dan gebeurt er waar je eigenlijk op zit te wachten en ook eigenlijk ook weer niet. Een krokodil heeft een zebra te pakken midden in zijn buik. Het arme dier gaat het niet redden, de krokodil trekt hem na een tijdje onder water waardoor de zebra door verdrinking overlijdt. Het oversteken gaat gestaag door. Geen wonder want aan de hele trek door de Masai Mara en de Serengeti (in Tanzania) doen zo'n 3 miljoen gnoes en 2 miljoen zebra's mee. Bij navraag blijkt dat er vandaag zo'n 3.000 dieren zijn overgestoken. Het is echt een pracht gezicht.

    

Even verderop springen de gnoes van een rots met een fraaie boog in het water. Als er geen dieren meer in het water springen gaan we weg voor de lunch. We zijn net 800 meter weg als er wordt geroepen er is weer een crossing bezig dus we keren om. Blijkt er nog een hele groep de gok te wagen en weer kunnen we dieren prachtig volgen. We zien de krokodil (degene die al een zebra had gevangen) naar de overkant van de rivier zwemmen waar nog een gnoe in doodsangst ligt te spartelen. Hij is nl. met zijn poten tussen de rotsen klem komen te zitten en dus een gemakkelijke prooi voor de krokodil die voorlopig genoeg te eten heeft.

 

Dan is het echt over en rijden we naar de lunchplek net zoals gisteren weer gewoon in de bush. Nu aan de rivierkant. Eigenlijk maar 500 meter stroomafwaarts vanwaar de crossing was. We hebben een pracht uitzicht op de rivier waar aan de overkant nog een aantal gnoes staan. Ze zijn teveel afgedreven en kunnen de hoge wallekant niet opkomen. In de rivier en op de kant zien we heel veel krokodillen en we vrezen voor hun leven. Ze proberen het verschillende malen en een gnoe komt ook boven. Maar helaas we zien niet dat de andere drie het gaan halen. Als we vertrekken staan de gnoes die ondertussen nog even bezoek hebben gehad van een jong nijlpaardje nog steeds hulpeloos aan de kant inmiddels omringd door vele krokodillen. Onze jeep blijkt weer gerepareerd te zijn. Er was een stang van de koppeling finaal gebroken maar die is weer gemaakt dus we stappen weer in de jeep bij Martin.

We gaan nog even terug naar de rivier want er heeft zich weer een hele grote groep dieren verzameld. Deze gaan uiteindelijk niet oversteken en we moeten ook gaan want er komt een vreselijke donkere lucht steeds meer onze kant uit. De ramen van de jeeps worden naar beneden gehaald (het is eigenlijk net een tent) en het dak wordt gesloten. We zijn nog niet klaar of het begint te regenen. Niet zo'n beetje, maar gewoon te gieten. De wegen veranderen al gauw in kleine riviertjes en de doorsteken door de rivieren kunnen we nu niet meer maken want het water staat veel te hoog. Via het veld rijden we terug naar de lodge waar we glibberend maar heel aankomen. Wat een water kan er vallen in korte tijd. Hulde aan de chauffeurs David, Martin en Bernard die ons toch maar veilig hebben thuisgebracht. Want met zoveel regen en glibberige gladde kleipaden is het geen pretje. Na weer een overheerlijke maaltijd stappen we met weer een ervaring rijker in ons bedje. Tutaonana kesho! (tot morgen)

{jcomments on}

Details

Gepubliceerd: 13 september 2012

 vrijdag 7 september 2012

Vannacht goed geslapen, de eerste nacht is het altijd even wennen maar nu hebben we beiden gedroomd van dieren en nog eens dieren. Het Jambo wordt weer opgewekt geroepen met een SourSour (wat OKE betekent) geven we te kennen wakker te zijn. Alle spullen pakken en een glaasje jus met wat fruit en we gaan op pad. Het heeft geregend, dus de paden zijn nat en slipperig. Met een mooie zonsopkomst ontwaakt de Masai Mara we gaan proberen een prachtfoto te maken en dat lijkt te gaan lukken. We manouvreren de jeep zo dat we precies een impala aan de horizon zien met daarachter de prachtige oranje gloed van de opkomende zon.

Langs de weg zit een hyena aan zijn ontbijt, hij doet zich te goed aan een gnoe. Ja zo gaat dat, je moet toch eten als je groter wilt worden. Aan de horizon zien we twee baltsende struisvogels en dat is een prachtgezicht. Tegen de tijd dat we er zijn, heeft het mannetje zijn veren weer ingeklapt maar het vrouwtje heeft ze nog steeds uitgespreid. We gaan op zoek naar een luipaard met een tweetal jongen wat hier in de buurt is gesignaleerd. Ondanks goed zoeken kunnen we ze niet vinden, jammer.

We gaan op zoek naar een mooie boom voor ontbijt. Het vinden van een boom is hier niet zo lastig want de Masai Mara is een hele grote vlakte met glooiende heuvels en vaak kan je kilometers ver weg kijken. Her en der staan er bomen verspreid over de vlakte dus die zie je wel staan. Het is alleen even oppassen want we zijn net een viertal slapende leeuwen gepasseerd dus we rijden een kilometer verder naar een volgende boom. Als we zijn uitgestapt zien we iets in de boom hangen. Het blijkt een prooi van een luipaard te zijn. Een kleine Thomson gazelle hangt met glazige ogen bovenin de boom.

Na het ontbijt gaan we naar de Mara Rivier om te kijken of de gnoes (ook wel wildebeast) en zebras vandaag zin hebben om over te steken. Het is er al erg druk als we aankomen. Maar niet iedereen heeft veel geduld (of tijd) dus af en toe rijdt er een jeep weg waardoor we na een uur of twee weer op een pracht plek staan. De gnoes laten zich tot drie keer toe zien en elke keer een stapje dichter bij de rivier. Maar bij het minste en geringste schrikken ze en lopen ze weer weg. De ene keer schrikken ze van een brullend nijlpaard en dan weer van een vastzittende jeep die met veel geraas uit een greppel probeert te komen. Ja, dan kan je de andere toeristen wel schieten maar zij weten ook niet dat de gnoes al bijna bij het water staan. Ondertussen is het al een uur of een en om ons heen wordt er naar hartelust gegeten. Het oorspronkelijke plan was om terug naar het kamp te gaan voor de lunch maar dan gaan we de crossing waarschijnlijk missen en ja, dat willen we niet. Via de walkie talkie laten we weten of het mogelijk is dat de lunch naar ons komt. En ja hoor, dat is mogelijk. We kunnen dus rustig blijven staan. Ondertussen zijn er al steeds meer auto's verdwenen (de dieren ook al een tijdje, maar ze kwamen steeds weer terug dus waarom nu niet) tot we uiteindelijk nog maar met onze eigen drie jeeps keurig vooraan staan te wachten. Dan zullen de gnoes wel echt zijn vertrokken en als we weer terug rijden naar de vlakte via het pad waarlangs de dieren komen voelen we ons wel een beetje voor gek staan. Zover als we kunnen kijken geen gnoe te bekennen. Nou ja, het zal wel ergens goed voor zijn. Het is in ieder geval duidelijk dat er binnen de groep genoeg geduld aanwezig is, dus het moet een keer goed komen.

Inmiddels is de lunch in het veld gebracht en aan de chauffeurs doorgegeven waar. Als we aankomen staan er midden in de Masai Mara (langs de bosrand) stoeltjes en een gedekte tafel met overheerlijk eten. Ongelooflijk, we weten het nog niet, hoe het kan. Maar hoe weten deze mensen dat er nou juist hier geen 'wilde' dieren zitten. Het eten smaakt voortreffelijk en het koude drinken erbij gaat er prima in.

's Middags rijden we nog even langs het plekje waar we vanochtend de slapende leeuwen hebben zien liggen. Nu zijn ze wakker en wat blijkt er zijn ook twee welpjes van 10 a 12 weken bij. Het zijn echt twee maatjes ze spelen en kroelen met elkaar en af en toe voor een knuffel naar mama. Ze vinden een stok en als een prooi proberen ze het van elkaar af te pakken. Ze rennen en buitelen over elkaar heen. Dan vliegt de stok in de lucht en is die snel vergeten. Dan wordt de staart van mama het speel object alleen daarmee kan je niet aan de wandel natuurlijk maar wel lekker in bijten. Dan verdwijnen ze in de bosjes en horen we een grom.

 

Ze hebben pa wakker gemaakt en die stapt de bosjes uit. Werkelijk een fantastische leeuw met prachtige manen. Vader heeft alleen geen zin om met zijn kroost te spelen terwijl ze dat wel graag willen. Met een woeste blik en een bijbehorende grom stuurt hij zijn kroost weer weg. Dan gaat hij erbij liggen en met een flinke dreun belandt hij op de grond. De kids blijven aandringen dus hij besluit maar weg te lopen. Ja de welpen rennen net zo hard mee dus hij schiet er niets mee op. Maar na nog een drietal grommen en klappen met een poot laten ze pa met rust en keren weer terug naar ma. Waar ze tevreden gaan liggen drinken. Al met al een fantastisch tafereel dit familie gebeuren.

 

 

We keren weer terug naar het kamp en 'en passant' trekken we nog even een vastzittende jeep uit de modder. We rijden het laatste stuk door het donker en zijn dan ook pas laat weer thuis. Snel de geheugenkaartjes op de laptop en douchen. Lekker eten en dan om een uur of tien naar bed want morgen is het weer vroeg dag.

 {jcomments on}

Details

Gepubliceerd: 11 september 2012

 Donderdag 6 september 2012

Iedere dag van de safari in de Masai Mara had eenzelfde soort indeling, maar geen enkele dag was gelijk. Het is hier zo fantastisch met iedere dag andere dieren en situaties dat de tijd hier vliegt.

Iedere morgen werden we gewekt door een Masai die om 05:30 uur vriendelijk bij de tent net zo lang 'Jambo!' bleef roepen totdat hij reactie terug kreeg. Vervolgens even een licht ontbijtje van toast, vers fruit, kopje thee en vervolgens om 06:15 uur de auto's in op pad!

Dan rond een uur of 10 verzamelen de auto's ergens op de vlakte onder een boom en ontbijten we. Kopje thee, sandwiches, cake.... allemaal lekker! Dan hup de auto weer in en op naar de locaties waar dieren gesignaleerd zijn. Zo rond het middaguur (en dat is erg ruim, want het kan best 14:00 uur zijn) komen we terug in het kamp en lunchen we. En na toiletgebruik is het al snel weer wegwezen voor de avond safari vanaf 15:30 uur tot zonsondergang (rond 18:00 uur).

Bij Freeman gebruiken ze open Landrovers waarin achter de chauffeur 2 rijen van 2 stoelen zijn opgesteld en elke rij heeft een opening boven het hoofd waardoor je dus kunt staan om te fotograferen. En de zijkanten zijn dus uiteraard ook open zonder raampjes.

Elke auto vertrekt met 2 personen plus chauffeur, dus je hebt naast je altijd een stoel om je fototas en spullen neer te leggen. En dat is echt heeeel prettig! Je kunt dus aan alle zijden van de auto fotograferen: staand, zittend, links, rechts: allemaal goed!

De eerste nacht, zeker na de lange rit en de avondsafari meteen daarachteraan met de cheetah met 2 welpjes, zijn we als een blok in slaap gevallen onder het geluid van de nijlpaarden (hippo's) die in de rivier aan de rand van het kamp liggen. Ze komen trouwens 's nachts het kamp in lopen om te grazen, dus we mochten ook absoluut de tent niet uit zonder bewaking van een Masai met speer en aangezien het kamp van Freeman Safaris ook geen hekken kent komt het ook voor dat luipaarden, leeuwen en dergelijke het kamp in komen. Nou, laten we dan maar lekker in de tent blijven 's nachts. Je hebt buiten ook niets te zoeken want je hebt je eigen 'sanitair' tenslotte.

Donderdag 6 september vertrokken we dus ook rond 06:15 uur. Drie auto's het veld in en onderling radiocontact. En niet alleen radiocontact onderling, maar ook elke andere auto van andere organisaties worden aangesproken en wordt er even ge-hakkie-takkie gedaan, want misschien heeft een andere auto wel iets gezien. Dan is het snel even overleggen of we daar heen willen en daar dan heen scheuren: 'Lions/leopard over there – not far!'

Sonja zit in de auto bij Bernard, samen met Wendy en Jan. Martin zit in de auto bij Martin, samen met Ronald. De ochtend begint voor Sonja erg goed, want die signaleren een luipaard met een jong, vlak in de buurt van het kamp, terwijl Martin tot aan de ontbijtbreak niet zo veel bijzonders ziet, afgezien van gieren, gnoes, nijlpaarden, olifanten, zebra's, topi's, wrattenzwijnen met jongen, een ver-weg-jakhalsje..... Zo gaat dat met safari's. Over de radio komt de boodschap van het luipaard en chauffeur Martin doet zijn best om de genoemde locatie te bereiken, maar dat blijkt nog niet zo makkelijk. We steken de riviertjes vele keren over en zelfs een oversteek lukt niet en zitten we bijna vast. Voor Martin dus wel jammer dat het luipaard niet gezien is, maar Sonja heeft het – en dat is het voordeel van gesplitst gaan zitten – wel gezien en hele mooie foto's gemaakt. Natuurlijk wordt de rest van de groep – want ook de 3e auto heeft het luipaard niet gezien – even geplaagd maar dat hoort er ook bij!

Nadat er via de radio door kwam dat er ergens een luipaard met jong was gezien scheuren alle drie de auto's die kant op. De jeep waar Sonja in zit eigenlijk helemaal achteraan. Er wordt op een kruising nog even gesproken met een andere chauffeur waarop Bernard de bush inrijdt. Wij dachten eerst nog. Achter die anderen jeeps aan maar nee hoor naar wat zigzaggen om boompjes en struiken zien we het luipaard heerlijk op de grond liggen en het welpje lag op het pad. Dus de auto geparkeerd en foto's schieten! En opeens staat het welpje op en komt helemaal naar de auto toelopen tot op een meter! En dan is een telelens van 500mm wel erg vervelend, want dat is veel te dichtbij... :)

Maar daar zijn dan de andere lenzen voor die we hebben meegenomen.

Na de ontbijtstop vertrekken we naar het punt waarop verwacht wordt dat de gnoes en zebra's de Mara rivier gaan oversteken: een crossing. Onderweg vinden we nog een slapende leeuw met 3 slapende leeuwinnen in een bosje. Het is de periode waarin ze voor nageslacht zorgen en we horen dat dit dan inhoudt dat ze om de 5 tot 10 minuten even aan de gang gaan. Maar vandaag niet want het is blijkbaar te warm, want het spul licht er uitgeteld bij en verroert zich helemaal niet.

We schieten dus een paar plaatjes en gaan naar de crossing. Daar aangekomen om een uur of 12 is het bloedje heet en zijn we ook niet de enigen die hier staan te wachten. Met zo'n 20 tot 30 auto's staan we te wachten of de gnoes de oversteek durven te maken. De gnoes komen van de vlakte naar de rivier gewandeld en verzamelen zich op 1 punt tot een grote massa en als er eentje de stap durft te maken gaat de rest ook. We hopen dus op een massale oversteek want we hebben een prachtige plek weten te veroveren. De gnoes staan een paar keer aan de waterrand, maar besluiten na een paar weigeringen om uiteindelijk er vandaag maar vanaf te zien en terug de velden in te trekken. Misschien een krokodil gezien, een nijlpaard in de weg of iets anders, maar we hebben wel 2 uur in de zon staan bakken en dat hoort ook bij de safari! Geduld, geduld...!

We gaan terug naar het kamp voor de lunch en om 15:30 uur vertrekken we al weer voor de avondsafari.

 

We switchen van chauffeur dus Martin komt met Ronald en Jan bij Bernard in de auto en Sonja en Wendy rijden met David mee.

Het lijkt een rustige middag te worden met een poging om een groep impala's leuk op de foto te krijgen. Maar, niets is veranderlijker dan een safari, want we horen via de radio dat er leeuwen in de buurt zijn. We rijden naar de plek en zien dat er een leeuwin in de bosjes zit in het hoge gras. Je kunt net de oortjes zien. Ze lijkt een groepje gnoes te begluren dus we hopen dat er een poging gaat ontstaan dat ze gaat jagen. Al gauw blijkt de leeuwin niet alleen,want er verschijnen steeds meer leeuwinnen in beeld. En wat we hoopten gebeurt: ze jagen op de gnoes! Wat een schitterend gezicht is dat! Helaas voor de leeuwen mislukt de poging en de gnoe ontkomt. We volgen de leeuwen die het er niet op laten zitten en komen op een plek aan langs de rivier waar bij een splitsing in de rivier aan de overkant een grote groep gnoes zich heeft verzameld om deze over te steken. Die groep gnoes raakt helemaal op hol door het zien van de leeuwen en dat levert ook weer de nodige mooie plaatjes op....! Vervolgens blijkt dat er in de rivier een dode gnoe drijft en dat de krokodillen zich daaraan te goed doen.

   

Waar moeten we allemaal kijken? Op hol geslagen gnoes? Leeuwen achter ons die wachten tot de gnoes over steken? Krokodillen die een dode gnoe kapot scheuren en opeten? Of toch naar de leeuwen die besluiten dat die dode gnoe misschien voor hun ook wel een makkelijk maaltje is en daarom bij de rotsige oversteek waar de gnoe ligt de oversteek maken naar de andere kant van de splitsing. Dit is moeilijk hoor! Zoveel te zien op 1 plek! En het wordt ook langzamerhand donker dus het licht voor de foto's neemt ook af en de chauffeur moet voor donker terug zijn in het kamp.

Met moeite besluiten we daarom maar om te vertrekken, maar eigenlijk hadden we daar niet weg gewild!

We komen terug in het kamp en na het veiligstellen van de foto's op laptop en backupschijf gaan we met de groep bij het kampvuur een borrel drinken en vervolgens heerlijk eten want de kok in het kamp maakt heerlijke maaltijden!

We wandelen met een Masai naar de tent en duiken op tijd het bed in want morgen is het om 05:30 uur weer 'Jambo!'!

{jcomments on}