Zondag 10 september 2012
Vandaag is het de laatste dag in de Masai Mara maar even goed weer om half zes Jambo! Want we hebben nog een ochtendsafari tot een uur of half een. Samen met Wendy stap ik in de jeep bij David. Uiteraard proberen weer een foto te maken van de opkomende zon, we rijden wat rond naar een mooie plek en dan zien we drie topi's aan komen lopen. Die kunnen we misschien op de juiste plaats voor de lens krijgen. Het is het proberen waard. En weer is het een voorteken van 'girls-lucky-day' want we krijgen ze voor de lens.
We rijden verder en zien een hyena rondlopen toch maar even kijken ondanks dat we er gisteren zo'n 40 stuks hebben gezien blijft het toch intrigeren. En niet voor niets hij loopt naar een andere hyena die buiten bij een hol blijkt te liggen. Want even later stapt hij een gat in en komt naar buiten met een kleintje in zijn bek. Behoedzaam wordt de kleine van circa 3 weken op zijn pootjes gezet. Het kleine ding wankelt nog behoorlijk maar loopt wat i
n het rond en verdwijnt dan weer snel in een ander gat. Pa gaat nogmaals een gat in en komt naar buiten met een nog veel kleiner jong. Deze is nog maar een week oud. Dit roept toch vragen op. Maar het blijkt dat er meerdere nesten in dezelfde ruimte onder de grond verblijven. Allemaal bij elkaar en dan wordt de wacht gehouden door een moeder en/of tante. Een goed systeem met waarschijnlijk voor hun de grootste overlevingskans. De beide kleintje willen liever in het hol zitten dus verdwijnen weer onder de grond. Voor ons het teken om weer verder te rijden.
We rijden door een grote kudde gnoes en onder weg zien we in de verte nog twee jakhalzen zitten. Dit zijn hele beweeglijke beestjes en ze
blijven echt niet wachten totdat wij een foto hebben genomen. Martin, die samen met Arjan, achter ons rijdt heeft meer geluk. Ze zijn er naar toe gereden en hebben het beestje kunnen vastleggen.
Even verderop komen we een hyena tegen met een lekkere kluif in zijn bek zeg maar poot van een gnoe. Hij komt op ons aflopen dus een foto kan niet ontbreken natuurlijk. Het luguber maar ook zij moeten eten om te overleven. Die poot komt 
natuurlijk ergens vandaan en al snel zien we waar. Er ligt een dode gnoe met daar omheen tientallen gieren in verschillende soorten en maten. Het is een gescheur en getrekt en af en toe blazen naar elkaar van jewelste. Maar als er weer een hyena aankomt stuiven de gieren toch maar opzij. De hyena probeert de prooi mee te slepen maar ondanks dat hij behoorlijk sterk is komt ie niet ver ermee. Hij scheurt er een stuk af en gaat verderop liggen eten. De gieren hebben dan weer even vrij spel totdat de hyena of een andere weer terug komt. En zo gaat dat door totdat er alleen nog maar een karkas ligt.
We rijden weer verder en proberen onderweg nog een portret te maken van een zebra. Veel verder dan de zg. kontenfotografie komen we niet. Want zodra we stil staan lopen ze weg. Dat is wel frustrerend hoor met de grote aantallen die hier rondlopen en dan lukt het niet een knap portretje te maken.
Verderop ligt er een paartje leeuwen lekker lui in het gras, er wordt wat gegaapt en heen en weer gerolt. Al gauw blijkt dat we in een paring zijn belandt. Dat is niet zo moeilijk hoor bij leeuwen. Gedurende vier dagen bedrijven ze continu de liefde dus waarschijnlijk gebeurt het morgen weer. Tussen de beurten door ligt het vrouwtje zich helemaal schoon te likken en het mannetje lijkt als een blok in slaap te vallen. En dan begint het weer opnieuw en na een beetje tikken uitdelen en om elkaar heen lopen klimt het mannetje er weer bovenop.
Inmiddels is het al kwart over tien dus we besluiten een boom te zoeken om te ontbijten. Onderweg krijgt de jeep van David panne, er komt een raar geluid uit de motorkap. We stappen over naar de jeep van Martin en Arjan en rijden samen verder. We staan nog niet stil of er komt over de radio een bericht binnen dat er verderop een Serval is gezien met twee jongen. Het ontbijt kan nog wel even wachten en we rijden of eigenlijk racen de kant op die wordt verteld. Een uurtje 
later zijn we in de buurt en in de verte zien we al een aantal jeeps staan. Wij ook maar daarheen en ja hoor daar loopt de Serval. Het is een erg groot uitgevallen, hoog op zijn poten staande huiskat maar dan met een luipaard velletje. Een prachtig beestje. Ze is alleen erg onrustig en loopt veel heen en weer. De jongen rennen steeds achter haar aan. Na een minuut of vijf krijgen wij het idee dat ze zich behoorlijk opgejacht voelt en besluiten weg te gaan. Er zal toch wel een foto zijn gelukt? En anders hebben we pech. Die beesten hebben ook wel een beetje recht op rust.
We zoeken een boom op en genieten van ons laatste ontbijt op de Masai Mara. Na het ontbijt rijden we weer terug richting kamp want we zijn behoorlijk afgedwaald. Vlakbij het kamp staat een kudde giraffen die lekker loom rondlopen. Tijdens het fotograferen van de giraffen is er een stel stru
isvogels steeds dichterbij gekomen en als we goed kijken blijken ze ook jongen te hebben. Het is lastig om deze te fotograferen want de ouders zijn zo'n 2 meter hoog waarbij de kleintjes nog echt kuikens zijn van zo'n 20 centimeter.
Dan zijn
we weer terug in het kamp. De tassen kunnen ingepakt worden en de laatste backup wordt gemaakt. We krijgen nog een heerlijke lunch geserveerd en daarna is het douchen en nog even relaxen. Om half vier rijden we met de jeeps naar het vliegveld. Er staat een sesna waar 20 passagiers in mee kunnen. De fototassen moeten voorin de punt. Dit is niet echt fijn. Het blijkt dat we zo'n drie tussenstoppen hebben voordat we doorvliegen naar Nairobi. We worden uitgezwaaid door Brian en de chauffeurs Bernard, David en Martin. (Bernard, de Masai, poseert nog even voor zijn jeep). Het is een pracht gezicht zo boven de Masai Mara. Het blijkt na drie tussenstoppen waarbij het vliegtuig steeds even landt en na twee minuten en het instappen van een persoon weer verder vliegt. Het is behoorlijk lawaaierig en de oordoppen doen goed hun werk. Gelukkig kan Sonja nog even slapen want het is behoorlijk warm in het vliegtuig. Na ruim anderhalf uur landen we in Nairobi. Het blijkt dat de piloot heeft doorgegeven dat we wel erg veel bagage mee hebben met zijn zevenen
en ook wij worden er alleen uitgepikt. Al onze bagage moet op de weegschaal en het blijkt dat we 348 dollar aan overgewicht moeten betalen. Dit is heel vervelend. De reisorganisatie en Brian hadden ons verzekerd dat het allemaal kon. En het gemiddelde gewicht aan ruimbagage is per persoon ruim onder de 15 kilo alleen de fotoapparatuur weegt wel veel natuurlijk. Inmiddels was onze chauffeur die ons tweeën naar het Ole Sereni hotel zou brengen al gearriveerd. We hebben nog gevraagd of die een goed woordje voor ons kon doen. Maar helaas, hij kon niets voor ons betekenen.
Wij nemen afscheid van de groep die vanavond nog naar huis vliegt en stappen in onze super de luxe bus naar het hotel. 
En niet alleen de bus blijkt luxe ook het hotel. Wat een ruimte en grooooot. We hebben een ruime kamer en een lekkere douche die we dan ook direct gebruiken. We zetten de eerste verhalen op de website en maken een kaart om naar huis te sturen. Dan gaan we dineren en daarna lekker slapen want morgen is het weer vroeg dag. Dit keer geen jambo maar een wekservice via de telefoon om vijf uur.