29 december 2013
In een miezerend weertje worden we wakker en na ontbijt rijden we eerst richting Twizel, weer richting de bergen en Mount Cook. We willen graag nog een paar in de bergen staan en hopen dat het weer zodanig opklaart dat we rond een uur of 02:00 uur 's nachts foto's kunnen maken van de melkweg. Dit gebied staat namelijk bekend om de minste lichtvervuiling en dus letterlijk schitterend mooie sterren aan de hemel. En we hebben al op foto's van anderen gezien dat je met niet al teveel middelen dan ook de melkweg kunt fotograferen, dus dat willen we wel proberen! Maar, voorwaarde is dan wel dat het opklaart want met wolken zie je niet veel....
Onderweg naar Twizel klaart het weer langzaam op en het zonnetje breekt zelfs door. Bij Twizel besluiten we informatie in te winnen over de mogelijkheden om te overnachten bij Mount Cook, een DOC camping. Het is al snel duidelijk dat dit geen probleem zal zijn, omdat die camping groot genoeg is en als campervan je daar altijd wel terecht kunt. Het weer lijkt ook beter te worden (wolkje met zon) dus we durven het wel aan.
Voordat we afslaan naar Mount Cook rijden we even naar het uitzicht over Lake Pukaki. Misschien is Mount Cook wel zichtbaar? Helaas is dat niet het geval, maar het zonnetje schijnt wel mooi in het meer, wat echt gletsjerblauw gekleurd is. Het lijkt bijna giftig, zo blauw. We maken natuurlijk ook daar een paar foto's al hangen de bergen in de verte - daar waar we heen gaan.... - in de wolken.
We rijden weer verdere en rond een uur of 3 komen we op de campsite White Horse Hill, Aoraki aan in Mount Cook National park. Het weer is opgeklaard en we kunnen ons nog niet registreren want de enveloppen zijn op, maar zoeken alvast een plekje. We zetten de stoeltjes uit en genieten met een colaatje van het prachtige uitzicht op gletsjers om de hoek.
Om een uur of 4 besluiten we maar eens een stukje te gaan lopen want het is nu prachtig weer en het lijkt er op dat het uitzicht op de gletsjers om de hoek nog iets mooier is. We wandelen naar het uitzichtpunt en inderdaad: dat is wel de moeite waard! Tijdens de wandeling komen we de twee Fransozen van Agent Smith ook weer eens tegen. Het is toch wel een klein landje hoor, dat Nieuw Zeeland!
We komen bij een breed uitgeslepen geul van een gletsjer met daarin ijsbrokken en een aantal stroompjes. In die stroompjes zien we zelfs kano's varen! Een geraas betekent dat er ook brokken sneeuw naar beneden vallen en dat geeft weer plotselinge watervallen langs de helling aan de overkant. Het is nog redelijk ver weg maar wel een heel imposant gezicht.
We zitten nog even lekker in het zonnetje in de hoop dat ook Mount Cook uit de wolken zal verschijnen, maar dat lijkt toch niet te gebeuren dus een beetje verbrand lopen we weer terug naar de camper. Sonja kijkt even of er inmiddels registratie enveloppen aanwezig zijn en dat blijkt het geval. Even invullen en betalen en we staan vannacht keurig op een prachtige plek!
We bellen de camping bij Lake Tekapo om te horen of ze morgen de 30e nog een plaatsje voor ons hebben, want daar willen we ook nog graag verblijven. Dat kerkje op de middernachtfoto is namelijk ook een doel op zich :) Ze hebben gelukkig nog net 1 powered site voor ons beschikbaar, dus dat is ook geregeld.
Het lijkt er ondertussen op dat de regen weggaat blijven en dat de lucht zelfs opklaart. We wandelen een stuk van een track over twee 'swing bridges' in de hoop om Mount Cook te kunnen zien in avondlicht. Maar als we over de 2 bruggen zijn en dan nog een uur moeten lopen naar het uitzichtpunt, terwijl de regen erg dreigend aanstalten maakt en er steeds meer bewolking terugkomt besluiten we om te keren. We komen in de miezer terug bij de camper en dat is maar goed ook, want we hadden geen regenjas en zo meegenomen.... lekker voorbereid he...!
We zijn bezweet van de wandeling en besluiten de douche in de camper dan toch maar een keer uit te proberen. En dat is een beleving op zich. We zetten de boiler aan, althans de knop waarvan de verhuurder zij dat het zorgt voor warm water en wachten een kwartiertje. Niet het half uur dat ze had verteld...En dan kan het feest beginnen. Sonja natuurlijk eerst, want die wil warm water, terwijl Martin het bed opmaakt. Wat is die douche een klein hokkie zeg! Je kunt echt letterlijk je kont niet keren en het straaltje water dat de pomp er uit weet te persen is net genoeg om nat te worden... Martin mag daarna de rest van het warme water opmaken. Eeeh... rest...laat maar... het is nog net niet koud, zeg maar. Maar, je kunt je toch even een beetje flodderen en dat voelt toch even frisser. Morgen maar weer ergens op een campsite een echte douche.
Inmiddels is het donker en de regen komt weer naar beneden. Er is ook niets meer te zien buiten, dus we gaan slapen.
Morgen naar Tekapo.
{flike}