Strand en carnaval
12 februari 2015
Vandaag heel rustig opgestaan. Na het ontbijt besluiten we even naar het strand te gaan. Gisterenavond zag de Noordwest kust er wel uitnodigend uit dus daar gaan we heen.
Het is even zoeken maar dan komen we bij een strandje waar rieten parasols staan. Daar de auto neergezet en de stoeltjes onder het parasolletje geplaatst. Heerlijk met je blote voeten in het zand. Een voor een gaan we zwemmen want we hebben alles bij ons dus dan blijft er maar iemand bij de spullen zitten. Geeft niet we hebben toch maar één duikbril.
In het begin is het water wat fris maar al snel ben je door en dan is het heerlijk verkoelend. Er zit niet heel veel vis maar als je een beetje boven de keien en begroeiing (onder water) snorkelt zie je toch wel aardig wat gekleurde vissen. De grootste is zo'n 30 cm maar de meesten zijn een stuk kleiner. Maar wel mooie kleuren van geel naar blauw en gestipt en gestreept erg grappig.
Als we zijn opgedroogd stappen we weer op. Even langs de supermarkt (Super Food) welke een kruising is tussen de AH en de Jumbo (producten). Maar als ze bij de kassa om onze AH bonuskaart vragen is het duidelijk AH dus.
Terug in het apartement eten we een boterham en wordt de website bijgewerkt. Straks weer op tijd weg want vanavond is er Parada di Lus, Lighting Parade in San Nicolas. Een carnavalsoptocht in het donker dus alles versierd met lichtjes. We zijn benieuwd.
Om half zes stappen we in de auto en onderweg bij de Taco Bell eten we een hapje. Geen idee of het druk is maar we zijn op tijd. De optocht duurt immers tot twee uur vannacht. Zo laat willen we het niet maken dus we hopen dat we op tijd zijn. Nou dat is gelukt. Als we San Nicolas inrijden zien we al snel dat er een weg is afgesloten en stapvoets rijden we het dorp in. Dan zien we dat er een parkeerterrein is afgesloten en waar je dus betaald kan parkeren. Vlak ervoor zagen we nog een groot parkeerterrein bij een supermarkt dus we besluiten om te draaien en daar te parkeren.
Het blijkt nog een kilometer lopen te zijn naar het parcours maar dat is prima te doen. Vlakbij het parcours blijkt er voor de kerk nog een heel groot plein te zijn waar je prima kan parkeren. Zullen we de auto halen. Nou nee, laat maar staan. Gelukkig maar want toen we twee uur later wegliepen was het hier een chaos van schots en scheef geparkeerde auto's.
We gaan staan langs het parcours waar op valt dat er een aantal brandweerwagens geparkeerd staan op de kruisende wegen. Dit blijkt uit voor zorg te zijn, mocht er iets misgaan. Het is nog drie kwartier wachten tot de optocht begint. We kijken wat naar alle mensen die langslopen en oefenen wat met de camera instellingen.
Om acht uur begint de optocht vanuit het stadion een paar honderd meter verderop. Ze komen steeds dichterbij horen we. Als eerste komt er een band met veel trommels en trompetten/trombones. Die als enige opdracht hebben zo hard mogelijk spelen. Maar het klinkt lekker swingend.
De optocht blijkt verder te bestaan uit verschillende groepen. Elke groep wordt voorafgegaan door een vrachtwagen met voorop 8 giga speakers waaruit de live muziek dreunt van de band die op de aanhanger van de vrachtwagen staat te spelen. Achterop de vrachtwagen weer een achttal boxen die gigantisch staan te dreunen. Soms staat de optocht stil en als je dan pech hebt, staan de boxen dus vlak voor je neus. Je voelt de bassen dan trillen in je hele lijf.
Achter de band loopt een groep mensen. Die gekleed zijn volgens een thema 'zwart/wit', 'rode capes', 'licht gevende kleuren'. Sommige groepen hebben hun eigen mis die op een kar staat te zwaaien. Achter elke groep rijdt een aparte open wagen wat de bar is voor die betreffende groep. Want ja, de drank vloeit behoorlijk. Vooral de sterke drank heeft gretig aftrek zo te zien.
Na 2 uur is de optocht over en komen de wagens voorbij die direct de afzettingen mee nemen en de straat weer schoon maken. Voor ons het teken om ons boeltje te pakken en weer terug te rijden naar ons apartement. Met tuterende oren duiken we ons bedje in. Mochten we zondag nog naar de grote optocht in Oranjestad gaan dan weten we dat we de oordoppen niet mogen vergeten.
{jcomments on}
{flike}
Arikok N.P.
11 februari 2015
Vandaag gaan we naar Arikok National Park. Het is het enige Nationale Park op Aruba maar beslaat wel een kwart van het hele eiland. Na het betalen van de 2x 10 dollar entree krijgen we mooie rode polsbandjes. Zodat iedereen vandaag goed kan zien dat we in Arikok N.P. zijn geweest.
Dwars door het park loopt een verharde weg welke om de 2 a driehonderd meter overdwars een inkeeping heeft die bestraat is met grote keien. De inkeeping is zo diep dat je er alleen bijna overdwars nog langzamer dan stapvoets door kan. Nou ja, dat haalt de snelheid er goed uit zeggen we dan.
We stoppen eerst bij Miralamar Hill, hier kan je naar een punt lopen waar vroeger goud werd gewonnen. Martin dacht de mijnschachten nog te kunnen zien maar eigenlijk was er bovenop de berg niets behalve een gedenkteken. De ontdekking van het goud hier is wel een leuk verhaal. Een jonge herder liep hier rond met z'n geiten en vond een stuk goud wat hij aan z'n pa gaf. Zonder er ooit met iemand over gepraat te hebben verkocht pa het stukje goud en de familie zat meteen goed in de slappe was. Dit ging jaren goed totdat de jonge herder zich toch een keer versprak. Daarop volgde een hele goudrush en zoals overal ter wereld is het hele gebied met groot geweld uitgekamd. We hebben dan ook niet echt de moeite genomen om ook op zoek te gaan. Bij dit uitzichtpunt lag ook een cache wat toch weer even lastiger zoeken wordt als je net in het Visitor Centre hebt gezien dat er hier ook verschillende slangen zitten....
We rijden verder en het valt op dat hier cactussen staan zo groot als bomen. Echt oude cactussen zijn aan de stam ook al helemaal verhout. Verder bestaat de vegetatie uit lage stekelige struiken. Richting het strand zien we een aantal duinen, niet veel maar het is wel een beginnetje. We nemen een kijkje bij Dos Playa een prachtig strandje tussen de ruige rotsen. Dit is ook het strand waar verschillende zeeschildpadden hun eieren leggen. Maar helaas vandaag niet. De kans is zo wie zo heel klein dat je dat een keer kan meemaken vooral omdat het niet zo vaak gebeurd en als het al is dan 's nachts. Nou dan mag je hier niet eens komen.... Wel rennen er veel kleine grijze krabbetjes over het strand en die zijn ook leuk om te fotograferen. Met grote ogen op steeltjes kijken ze je aan en als je te dichtbij komt rennen ze snel weer weg.
Bij een ander strandje Boca Prins liggen wat losse rotsen in de zee dus Martin probeert wat lange sluitertijden foto's te maken van de zee.
Sonja ontdekt ondertussen wat grotere gekleurde krabben dus die worden ook nog even vastgelegd. Er zit er één op een steen die steeds door de zee wordt overspoeld. En het is natuurlijk leuk om de krab te fotograferen terwijl deze half onder de golf zich staande probeert te houden.
Dan komen we langs een grot dus daar gaan we ook even kijken. In deze grot zijn nog tekeningen te zien van indianen. Verder zie je wat stalagtieten en - mieten maar verder is het er hondsbenauwd en behoorlijk warm. In ieder geval niet de koelte die je verwacht in een grot.
Verderop is nog een grot waar we ook een kijkje neemt. Deze is minder benauwd omdat er verderop een opening is waardoor het daglicht en dus 'frisse' lucht naar binnen komt. Dan rijden we het park weer uit en via de zuidelijke kustweg rijden we weer terug naar ons apartement.
Daar eten we een boterham en uiteraard even relaxen in de tuin bij het apartement. Martin ligt lekker in een hangmat en Sonja probeert één van de vele leguanen die hier in de bomen zitten op de gevoelige plaat vast te leggen.
Om half zes rijden we naar de Noordwest kust. Het is vandaag wat bewolkt dus misschien wel een mooie zonsondergang. Dat viel dus wat tegen want inmiddels was het helemaal helder geworden. We vinden wel een mooi punt met op de rotsen in de zee allemaal pelikanen en meeuwen. Maar na verloop van tijd zijn alle vogels gevlogen en staan er dus niet veel meer als silhouet voor de ondergaande zon. Op het strand liggen hier allemaal hele grote stukken van gigantische schelpen. De schelpen of eigenlijk kokkels waren als ze nog heel waren zo'n 20 cm groot. Maar alles wat er op het strand ligt is stuk. Ook zie je opgedroogd koraal liggen en verder veel stukjes versteende koraal.
Als de zon onder is rijden we naar de vuurtoren daar staat een Italiaans restaurant La Trattoria El Faro Blanco. Van te voren dachten we dat we pizza gingen eten. Nou dat ging dus niet lukken. Na half zes 's middags geen pizza meer op het menu. Maar wel allemaal andere lekkere gerechten. Martin kiest voor een rundercarpaccio met als hoofdgerecht een fettucini met zalm en uiteraard tiramisu toe. Sonja kiest voor een flensje gevuld met champignons en garnalen vooraf en als hoofd gerecht pasta met bolognaise saus met sweet peas (wat dus doperwten blijken te zijn een geen Sugar snaps) voor toetje kiest Sonja voor peertjes gedrenkt in Masala wijn met ijs. Heerlijk gegeten dus daarna brengt de GPS ons in het pikkedonker weer veilig naar huis.
{jcomments on}
{flike}
Omschakelen naar de warmte
10 februari 2015
Vannacht toch wel goed geslapen maar om 7 uur waren we wel uitgeslapen. Sonja uiteraard wat eerder dus die gaat lekker zitten lezen in de keuken. Maar om half acht is ook Martin wakker en gaan we ontbijten. Een koppie thee en een gezonde bruine boterham. Lekker hoor. Geen haast want je hoeft lekker niets. Douchen en aankleden en lekker op het balkon gaan zitten.
Het is nu nog niet zo warm dus prima uit te houden. Gisterenmiddag was het ruim 30 graden en die warmte voel je wel. Dit wordt echt relaxen.... We proberen alle vogeltjes te vinden die we horen en dat is nog niet zo gemakkelijk. Er zijn er genoeg mussen, maar ook mussen die van boven pikzwart zijn met een felgele buik. Maar ook de oranje met zwarte kauw komt langs en de kolibrie's vliegen langs alle bloemen die in de bomen zitten. Dan zien we een leguaan van een kleine meter ergens bovenin een kokosboom zitten dus kunnen we die volgen in zijn zoektocht naar voedsel.
Om tien uur besluiten we een eindje te gaan rijden. We gaan naar de oostkant van het eiland. Waarom geen idee eigenlijk van de eigenaar van Paradera Park hoorden we dat je bij De Zeerover heerlijke verse vis kan eten die door de vissers bij het restaurant wordt afgeleverd dus daar gaan we kijken. Om half elf is het nog wat te vroeg om te lunchen maar wat drinken kan ook prima.
De vissers zijn al allemaal langs geweest en in het restaurant is een mannetje bezig met een grote zaagmachine om allerlei vissen in moten te zagen. Beveiliging zit er niet op de zaag maar al zijn vingers zitten er gelukkig nog aan. We rijden verder en zien dat er in de buurt een cache ligt, die moet natuurlijk opgeraapt worden en dat lukt.
We vervolgen onze weg naar het Noordoosten waar de kust een stuk ruiger is. Hier bestaat het eiland voornamelijk uit lava resten. Geen vulkaan te zien maar wel een hoop lava steen. Een mooi gezicht met die beukende groenblauwe zee erop. Boven ons hoofd zweven een heleboel fregatvogels, die zien er echt fantastisch uit. Jammer dat ze zo hoog zweven. Als je door het dorre gras loopt schieten overal de blauwgroene salamanders weg wat je toch telkens weer laat schrikken. Aan deze kust zijn ook mooie strandjes maar die laten we nu nog even voor wat het is. De temperatuur is zo hoog en het zonnetje schijnt zo hard dat we niet zonder schaduw op een strandje gaan liggen. Plots zien we door het dorre gras een kip scharrelen. Ja zo noemen wij in eerste instantie alle loopvogels die we niet bij naam kennen. Later blijkt het een Warawara te zijn.
Via een aantal andere geocaches komen we uiteindelijk om een uur of twee weer langs De Zeerover dus dat is een prima tijd voor de lunch. Bij de ingang moet je bestellen wat je wilt eten. Dit is altijd de 'catch of the day' en vandaag is dat tonijn en gamba's. De verse ongebakken vis wordt gewogen en dat reken je af. Vervolgens krijg je een blok hout mee met een nummer erop en dan komt je eten vanzelf naar je toe.
We gaan zitten aan het eind van de vlonder boven de zee onder een parasolletje en daar is het in het windje prima uit te houden. Al snel komt het eten en wat ziet dat er goed uit. Alles gefrituurd dat wel maar het is heerlijk. Martin overwint zichzelf want het is eten met je handen en de gamba's moeten nog uit hun karkas gehaald worden. Als bijgerecht hebben we frites, gebakken banaan, rode zoetzure ui en Arubaans brood (wat lijkt op dikke pannekoek). Het is werkelijk waar heerlijk.
Via de supermarkt rijden we terug naar het apartement waar we relaxt wat drinken, lezen, slapen, de website bijwerken. Kortom, echt vakantie!!
{jcomments on}
{flike}