19 oktober 2015
Vanochtend hetzelfde ritueel. Het ontbijt smaakt weer goed en om negen uur in de bus. Het is prachtig weer als we naar het Zuiden rijden. We gaan naar het plaatsje Poesjkin (vóór 1917 Tsarskoje Selo "Tsarendorp", geheten), waar het Catharinenpaleis staat. Het was de zomerresidentie van de Russische tsarina Catharina de Grote. Dit enorm rococopaleis is van de hand van architect Rastrelli, die het in 1752 ontwierp voor tsarina Elizabeth. Catherina de Grote schakelde de Schotse architect Cameron in om het paleis naar haar smaak vorm te geven. Cameron voegde heel wat neoklassieke elementen toe. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liep het paleis grote schade op toen Duitse soldaten de gebouwen verwoestten. Het paleis werd daarna volledig gerestaureerd. Een van de bekendste zalen van het Paleis is de Grote Balzaal met zijn mooie plafondschildering ‘ De triomf van Rusland’, verguld houtsnijwerk en spiegels. Andere zalen die zeker een bezoek waard zijn, zijn de Amberzaal , de Cavaliers-eetzaal en de Groene Eetzaal. Bij het paleis hoort een uitgestrekte Franse tuin.
Bij de parkeerplaats staat een klein groepje blazers te spelen. Als ze doorkrijgen dat we uit Nederland komen wordt er even gebladerd in het marsenboekje en vervolgens spelen ze 'Tulpen uit Amsterdam' erg grappig om zo ontvangen te worden. We lopen de lange oprijlaan richting het paleis waar we buiten nog even moeten wachten omdat er eerst kaartjes geregeld moeten worden. Het is een mega groot paleis met mooie trappen ervoor. Even een groepsfoto met de mensen die in de buurt lopen. Er is niet veel tijd voor dat soort zaken want vanmiddag is er een generale repetitie en vanavond concert. De dag zal dan ook moeten verlopen volgens een strakke tijdsplanning, gisteren twee uur te laat beginnen was niet echt prettig.
Als we uiteindelijk binnen zijn, moeten de jassen weer in de garderobe. Bij de poortjes waar je het paleis in gaat blijkt dat we de fototas niet mogen meenemen. Bah dat is balen. Al onze fotoapparatuur zit erin maar ook de paspoorten (die we net heel handig vlak voor het in de bus stappen retour kregen), portemonnees en telefoons. Nou ja dan alles maar in de broekzakken. En het fototoestel om de nek. De tas blijkt gelukkig in een kluis bij de garderobe te kunnen maar echt blij zijn we er niet mee. Het paleis bestaat uit heel veel zalen met vooral heel veel goud. Verder veel pronkstukken die de tsaren allemaal cadeau hebben gekregen toen ze aan de macht waren.
Het valt op dat de kamers hier allemaal een haard hebben. De een nog groter en protsiger dan de ander. Ze zijn allemaal bedekt met (van origine) Delfts blauwe tegeltjes wat nu schijnt te vervangen door plastic. Of te wel stickervellen van de Xenos.
Ook hier veel schilderijen aan de muren. Deze laten vooral veel afbeeldingen zijn waarop de tsaren in vol ornaat staan. De tsarina's in prachtige jurken en de tsaren uiteraard in legeruniform. Het verhaal zegt dat Tsarina Elizabeth 35.000 verschillende jurken had. Ze heeft nooit 2x dezelfde gedragen in haar leven. Dan valt het bij ons eigen koningshuis nog wel mee.
Na anderhalf uur zijn we er door heen en kunnen we naar buiten waar we even moeten wachten op de bus. Het is jammer dat je dan altijd bij de groep moet blijven en niet even een stukje kan lopen door de tuin of zo. Op de één of andere manier kan er niet gezegd worden hoe laat de bus waar geparkeerd staat. Het doet ons weer eens beseffen waarom 'groepsreizen' niet onze favoriet zijn. Maar het geeft wel de gelegenheid om 'over de grens' intensief met je hobby 'musiceren' bezig te zijn dus de nadelen nemen we er maar bij.
Met de bus rijden we naar een restaurant Podvorié in Pavlov even verderop. Het is een mooi gebouw helemaal opgebouwd van hout. We krijgen allemaal typisch Russische hapjes. Wat vooral heel zuur is. Maar het eigenlijk wel lekker allemaal. Het voorgerecht bestaat uit een rollade plak, komkommer, grote gekookte knoflooktenen, hele zure augurk en stevige draadjesvlees stukjes in een saus die we voor het gemak omdopen tot tzatziki. Kortom veel knoflook allemaal. Uiteraard wordt het eten weer gecomplementeerd met een wodka want dat kan hier overal bij gedronken worden. Bij het ontbijt nog niet gezien gelukkig. Heel toevallig komt er een groepje muzikanten binnen en wordt er weer vrolijk meegezongen en geklapt. Dan krijgen we een soep met heel veel reepjes paprika vervolgens een bakje wat wel op champignonnenragout lijkt en erg lekker is. Het hoofdgerecht is een pakketje van witte kool waarin zich een soort gehakt met stukjes bevindt. Als toetje een bolletje ijs en een bakkie koffie. De koffie is nog niet op als we weer vertrekken. Er moet ook een beetje haast gemaakt worden want we hebben vanavond concert. Bij het hotel hebben we precies 20 minuten om ons om te kleden en de instrumenten te pakken. En dan moet je bedenken dat we ook nog 7 hoog moeten met veel te weinig liften wat inhoudt dat je de trap pakt.
Uiteindelijk zijn we pas om vijf uur in de Lutherse kerk terwijl er drie uur in de planning staat. De Russische hulptroepen zitten dan ook al een tijdje wortel te schieten. We spelen het hele programma door. Niet zo gek natuurlijk met zoveel hulptroepen is het wel slim om in ieder geval elke maat even doorgenomen te hebben voor het concert. Het is toch wel erg grappig dat je samenspeelt met mensen die je totaal niet kent. Je hebt allemaal dezelfde prachtige hobby 'het bespelen van een instrument' en bladmuziek is universeel. Dus het maakt niet uit of je elkaars taal spreekt. De muzieknoten zijn voor iedereen hetzelfde. De eerste bezoekers zitten al lang in de kerk als we klaar zijn. We hebben nog net een half uurtje over voordat het concert begint. Snel een krentenbol en wat drinken naar binnen.
De presentatrice kondigt ons aan met een uitgebreid verhaal en dan komt er nog een Nederlandse man die iedereen welkom heet. Dit wordt direct in het Russisch vertaald door één van de gidsen die we mee hebben. E
cht iedereen wordt welkom geheten van de directrice van de bibliotheken in St Petersburg tot vertegenwoordigers van verschillende liefdadigheidsinstellingen. Nou ja, het geeft ons de gelegenheid om nog meer op adem te komen. Vanavond staat het Russisch Programma op de lessenaar o.l.v. de dirigent Lex Bergink, de vaste dirigent van het Philarmonisch Orkest 's Hertogenbosch. We starten met de Ouverture van Goldmark en die gaat echt heel goed. Het klinkt toch wel erg mooi met zo'n compleet orkest. Sonja heeft af en toe een hoestbui maar het gaat nog redelijk. Na een langdurig applaus wat ons ten deel valt zetten we het Dodeneiland van Rachmaninov in. Dit is een voornamelijk uit klankkleuren bestaand heel erg langzaam nummer. Voor Sonja leek het er op het eind even op dat ze op het Dodeneiland zou blijven. Het hoesten werd namelijk steeds erger dat is nog te doen als er af en toe even forte (harder) gespeeld mag worden dan valt het niet zo op. Maar de kriebel bleef aanwezig. Op het einde van het stuk (zeg maar de laatste 60 seconden) is de spanningsboog van het stuk op zijn hoogtepunt met vreselijk zachte passages. De kriebel ging met dat hoogtepunt mee maar hoesten wil je dan niet doen. Je zit je dan letterlijk in te houden, ik stikte bijna en dan blijft het applaus door de mega spanningsboog die opgebouwd is ook nog lang uit. De Russische trompettist naast me begint zelf maar te klappen want die ziet het al gebeuren dat ik erin blijf. Van de staande ovatie heb ik helaas weinig mee gekregen want met het losbarsten van het applaus barstte ik ook los. Mijn rood paarse hoofd knalde bijna uit elkaar. Bah wat is dit vervelend zich. Je voelt je vreselijk opgelaten maar erger nog je voelt je gewoon hondsberoerd op zo'n moment. Gelukkig vertelt de presentatrice langs welke schilderijen we allemaal gaan lopen tijdens de Schilderijententoonstelling van Moussorgsky dus heb ik een minuut of tien extra om op adem te komen. Zo is het geven van een concert een heel avontuur en dan moet het heftigste trompetwerk nog komen. Ik sla me er doorheen en ben blij als we klaar zijn. Na afloop pakken we snel de spullen weer in en vertrekken met de bussen weer richting hotel.
Daar rustig bijgekomen op de kamer en wat aan de website gewerkt die we helaas niet kunnen uploaden vanwege een erg onstabiel internet.
{flike}