21 oktober 2015
Vandaag de laatste dag in St. Petersburg. We vliegen pas aan het eind van de middag dus we hebben nog een dikke ochtend om zelf de stad te verkennen. De wekker staat dan ook op tijd. Na het ontbijt pakken we de koffers in en brengen dan alles naar beneden om uit te checken. Daar is een ruimte waar de spullen gestald kunnen worden. Het is een mini hokje en het staat al behoorlijk vol. Martin z'n fagot wordt ergens op een paar dozen gelegd. Dat is niet echt prettig want er komen waarschijnlijk nog veel meer koffers in het hok te staan en de kans dat er wat mis kan gaan is toch wel reëel aanwezig. Nog even doorgezeurd en toen bleek er nog een ander hok te zijn. Daar werd de fagot neergezet dus dat gaf een iets beter gevoel. Zo dat is geregeld dan gaan we nu op pad.
Thuis hadden we al gezien dat er mooie metrostations zijn hier in St Petersburg dus we starten onder de grond. Het hotel zit naast het station Vladimirskaya en dat is direct lijn 1 de metro lijn waar de meeste mooie stations zich aan bevinden. Bij de kiosk koop je een muntje van 31 roebel wat gelijk staat aan 22 cent daarvoor kan je dan de hele dag rondreizen in de metro als je maar onder de grond blijft. Nou is dat niet ons plan maar een aantal stations gaan we wel af. Via een hele lange steile roltrap glijden we naar beneden. De metro van St Petersburg is de diepst liggende ter wereld, het laagst gelegen station Admiralteyskaya ligt 86 meter onder de grond.
We rijden eerst helemaal naar het Zuiden en stappen uit bij station Avtovo. Dit station is in 1955 geopend en ontworpen door architect Ye.A. Levinson. Hier staan op het centrale midden perron allemaal zuilen van glas en wit marmer. Op de eindmuur bevindt zich een prachtig mozaiek. Dit station ligt overigens niet zo erg diep onder de grond maar een meter of twaalf.
Dan stappen we weer in en rijden één station terug naar Kirovskiy Zavod wat op 50 meter diepte ligt. Hier vinden we op het station allemaal zuilen van grijs marmer met daarboven de schilden van metaal. Het is wel een grappig detail dat het omroepen in de metro richting het stadscentrum gedaan wordt door een mannenstem en als je de stad uit gaat door een vrouwenstem.
Het volgende station waar we uitstappen is Narvskaya. Dit heeft op het eerste gezicht een modernere uitstaling maar als je dan verder kijkt. Zie je in pilaren van wit marmer allemaal sculptures. Het zijn allemaal verschillende die mensen voorstellen die bezig zijn met verschillende activiteiten. Zo zie je doktoren, leraren maar ook bouwvakkers aan het werk. Kortom het volk aan het werk. Erg mooi ook. De vloer bestaat uit rood marmer. We stappen weer in en rijden door tot Plosjtsjad Vosstanieja dit is een metrostation met een mooie klassieke uitstraling. Hier nemen we de roltrap weer naar boven.
We zijn nu in het centrum van de stad en lopen naar de Kerk op het Bloed. De mooie gekleurde kerk met de uienbollen die we een paar dagen terug ook even hebben mogen bekijken. Deze Russisch-Orthodoxe Kerk van de Verlosser op het Bloed is gebouwd op de plaats waar tsaar Alexander II werd vermoord in 1881. Zijn opvolger, Alexander III, schreef een prijsvraag uit voor het ontwerpen van een passend gedenkteken. Het winnende ontwerp was van Alfred Parland en Ignati Malisjev. De kerk is met zijn kleurrijke verschijning en drukke decoratie één van de opvallendste gebouwen van Sint-Petersburg. Het staat in schril contrast met de neoklassieke en barokke bouwstijl in de omgeving. In het gebouw werden talloze verschillende materialen verwerkt. In het interieur zijn meer dan twintig verschillende soorten mineralen verwerkt. Op de klokkentoren staan 144 wapenschilden in mozaïek, die de verschillende regio’s van Rusland voorstellen, als symbool voor de rouw van alle Russen na de dood van hun tsaar. Na de Revolutie is de kerk geplunderd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ze ingezet als opslagplaats van levensmiddelen. De kerk lijkt op de wereldberoemde Basiliuskathedraal in Moskou. De officiële naam van de kerk is ‘Kerk van de Wederopstanding van Jezus Christus’.
Jammer genoeg is het niet helemaal windstil dus het lukt niet een foto te maken met een mooie spiegeling in het water wat langs de kerk loopt. Wel hebben we nu de tijd om de kerk goed te bekijken aan de buitenkant. Het zonnetje schijnt ook lekker dus de kleuren en het goud komt allemaal goed tot zijn recht. Jammer genoeg is de kerk gesloten en kunnen we hem niet van binnen bezichtigen. De kerk is één dag in de maand gesloten en wel de derde woensdag van de maand en laat dat dus net vandaag zijn. We lopen een rondje om de kerk en leggen hem vast op de gevoelige plaat. Spelen nog wat met de kristallen bal om hem ook ludiek te fotograferen. Het is vandaag echt een paar graden kouder dan de dagen hiervoor. Het is zo rond het vriespunt dus we lopen even de Starbucks binnen voor een Latte en een Choc. Zo even opwarmen.
We lopen weer verder langs de Nevskiy Prospekt want we willen naar de Izaäkkathedraal. Deze kerk, die in 1818 ontworpen werd door architect Auguste de Montferrand, is de op twee na grootste sacrale koepelkerk ter wereld. Het reusachtige gebouw is opgetrokken uit rood graniet en grijs marmer. In 1858 werd de kerk gewijd, maar in het sovjettijdperk werd het gebruikt als atheïstisch museum. De bouw van de kolos op zich al was een hele prestatie. Er waren in totaal 24.000 boomstammen nodig voor de grondfunderingen. De bodem was er namelijk heel moerassig. Dat is ook de reden dat de metrolijnen zo diep onder de grond liggen. Het gebouw zelf weegt 300.000 ton en biedt plaats aan 14.000 mensen. Het interieur van de kathedraal beslaat maar liefst vier km?. In de koepel hangt een zilveren duif, die de Heilige Geest symboliseert. Rond de koninklijke deuren hangen drie rijen iconen. De binnenmuren zijn versierd met veertien kleuren marmer, halfedelstenen en mineralen. Officieel is de kerk nog altijd een museum, met talloze 19de eeuwe kunstvoorwerpen. Voor de kathedraal ligt het enorme Izaäkplein. Jammer genoeg is de kathedraal gesloten, we kunnen geen kaartje daarvoor kopen. We kunen we de koepel beklimmen. Dit doen we dan ook. Van bovenaf heb je een mooi uitzicht over de stad en we zien alle bezienswaardigheden die we de afgelopen dagen hebben bezocht. Dan weer de 250 treden naar beneden.
Dan lopen we langs de
Admiraliteit deze stamt uit de tijd van tsaar Peter de Grote. De tsaar wilde een eigen Russische marine creëren om zo meer toegankelijkheid te krijgen tot zee. In de beginjaren deed de Admiraliteit vooral dienst als scheepswerf. Duizenden arbeiders werkten er aan de marineschepen. Het huidige gebouw van de Admiraliteit, een gebouw in Empirestijl, werd voltooid in 1806. De voorgevel van het grote gebouw is meer dan 400 meter lang. sinds 1925 huisvest de Admiraliteit de School voor Scheepsbouwkunde. De vergulde spits van de Admiraliteit, die bekroond wordt door een windwijzer in de vorm van een fregat, steekt overal bovenuit.
Via het park gaan we nog even naar het paleisplein met aan de Noordkant de Hermitage (het Winterpaleis) en aan de Zuidkant zie je het indrukwekkende geel-witte gebouw van de Generale Defensiestaf. Tussen 1819 en 1829 gebouwd door de Italiaanse architect Carlo Rossi. In het midden wordt het gebouw onderbroken door een poort in de vorm van een klassieke triompfboog. Op dit grote plein werd op 'Bloedige Zondag' de kiem gelegd voor de latere Russische Revolutie. Op 9 januari 1905 trokken meer dan 100.000 arbeiders naar het plein om betere arbeidsomstandigheden af te dwingen. Ze werden onthaald met kogels. Dat bracht een schok teweeg onder de arbeiders en sindsdien groeide de aanhang van de bolsjewieken (de communisten). In 1917 bestormden arbeiders, boeren en matrozen de Hermitage. De tsaar werd verdreven en de communisten grepen de macht. Het ontwerp van het plein is van de neoklassieke architect Carlo Rossi. In het midden van het plein staat de Alexanderzuil, die opgedragen is aan Tsaar Alexander I, die Napoleon overwon. Op de zuil, die bestaat uit rood graniet en 600 ton zwaar is, staat een standbeeld van een engel met kruis die een slang vertrapt. Dit staat symbool van de overwinning van het goede op het kwade.
Met de metro rijden we weer terug naar het hotel waar het inmiddels een zooitje is met alle koffers die in de hal staan. Gelukkig staan onze eigendommen nog in het hok en we verzamelen alles dan gaan we lekker buiten staan en genieten nog even in het zonnetje. Dan komt de bus ook al en stappen we in. In een klein uurtje rijden we naar de luchthaven. Daar gaan eerst alle spullen door een scan en daarna kunnen we inchecken. We zitten weer achter elkaar in het vliegtuig. De bagage hebben we goed verdeeld over de koffer en de tas dus geen probleem. Dan verder en dan mag de handbagage nogmaals door een scan. Daar moeten de instrumenten koffers open en uiteraard wordt er gevraagd naar de waarde. Nou die weten we niet. Oké het goede antwoord we mogen verder. Weer langs de douane waar we weer vooral veel stempels in ons paspoort krijgen. We gaan nog wat eten en dan kunnen we naar de gate. Het vliegtuig is wat vertraagd aangekomen dus het duurt nog even maar dan kunnen we instappen.
Na een goede vlucht landen we om acht uur op een regenachtig Schiphol. De koffers komen ook snel aanrollen over de band dus we zijn compleet. Op naar P3 en even na negenen zijn we weer thuis.
{flike}