20 oktober 2015
Gelukkig vannacht wel goed geslapen na de vreselijke hoestbui. Deze dag begint weer hetzelfde opstaan, ontbijt en om negen uur in de bus. Vandaag hebben we een excursie naar de Petrus en Paulus vesting aan de Noordkant van de rivier de Neva. Eerst stoppen we op een brug waar vandaan we een uitzicht hebben over een deel van de stad. Aan de overkant staat de Hermitage, jammer genoeg aan de kant van de zon dus geen mooie overzichtsfoto kunnen maken. Op de plek waar we stoppen staan een tweetal rode pilaren. Later blijken dit vuurtorens te zijn. Als je goed kijkt zie je bovenin ook een stalen mand waar vroeger het hout brandde om de boten te waarschuwen.
We zijn nu op het grote eiland ten Noorden van de stad. Hier wonen zo'n 5 miljoen mensen dat is eenderde van het totaal aantal inwoners van St Petersburg. Deze mensen hebben wel een probleem als ze 's nachts de stad uitwillen. Van twee tot vijf uur in de nacht staan nl. alle bruggen open voor het scheepvaart verkeer. De mensen kunnen dan ook niet van het eiland af. Niet een heel groot probleem want alle voorzieningen zoals bv. een ziekenhuis zijn aanwezig op het eiland.
We rijden verd
er naar de Peter en Paulus vesting. Het begin van de bouw van deze vesting geldt als de officiële stichting van de stad Sint-Petersburg. Peter de Grote ontwierp zelf de plannen voor deze vesting, die Rusland in het noorden tegen de Zweden moest beschermen. Tijdens de bouw ervan hebben honderden dwangarbeiders het loodje gelegd. De hoofdingang van de vesting wordt gevormd door twee totaal verschillende poorten. De Johannespoort is een sobere neorenaissancistische poort. Daarachter ligt de Peterspoort, een indrukwekkende barokke poort met gebogen vleugels. De Nevapoort staat ook wel bekend als Doodspoort en komt uit op de Commandantspier, waar gevangenen die ter dood veroordeeld waren, door werden weggevoerd. In het Ingenieurshuis uit 1749, lopen nu tentoonstellingen over het dagelijke leven in de stad voor de Revolutie. Het Commandantenhuis is een eenvoudig, barok gebouw uit 1740, dat dienst deed als gerechtsgebouw. Nu is het een historisch museum over de middeleeuwse nederzettingen in de buurt van de stad. In het Artilleriemuseum, een arsenaalgebouw uit 1860, staan meer dan zeshonderd artilleriestukken en militaire voertuigen. Het Troebetskoj-bastion was eind 19e, begin 20e eeuw een gevang
enis voor staatsvijanden. In deze gevangenis hebben onder meer Leon Trotski, de schrijver Dostojevski en de anarchist Pjotr Kropotkin vastgezeten. Sinds 1924 herbergt het gebouw een museum. Op de bovenste verdieping kun je de isoleercellen zien in hun oorspronkelijke staat. Iedere dag om twaalf uur lost men hier een kanonschot in het Narisjkin-bastion, een traditie die al bestaat sinds de 18de eeuw.
De kathedraal is het belangrijkste gebouw van de vesting. De kerk werd in 1712 ontworpen door Domenico Trezzini, in opdracht van Peter de Grote. De tsaar wilde breken met het traditionele uitzicht van de Russische kerken. Het opvallendste element is de slanke, vergulde klokkentoren met de scherpe, hoge spits. De toren is met zijn 122,5 meter nog steeds het hoogste gebouw van de stad. De spits wordt bekroond door een drie meter grote engel die een kruis van zeven meter vasthoudt. In 1830 sloeg de bliksem in in de toren. Over dat voorval doet een legende de ronde. De lijfeigene Tjoloesjkin zou met al zijn kracht de engel gered hebben. Als beloning kreeg hij een bokaal, waarmee hij in alle cafés van de stad gratis mocht drinken. Maar hij verloor de bokaal en liet ter vervanging een stempel in zijn hals zetten. Hier zou later het drinkgebaar van de Russen uit voorkomen: met twee vingers tegen de hals kloppen.
Wij bezoeken alleen de kathedraal op het eiland en ook deze is weer rijkelijk versierd met vooral heel veel goud. In de kathedraal staan allemaal graftombes van de tsaren en tsarinas van de Romanov familie. Ze liggen allemaal begraven in de grond maar bovenop het graf staat voor iedereen een aparte marmeren tombe. Er is een verschil in de graven want niet alle tsaren zijn ook werkelijk aan de macht geweest.
Bij de uitgang worden we een klein kapelletje ingeloost waarvan de deur wordt gesloten. Staan we daar met 50 man in dat hok. Een vijftal Russische mannen begint heel mooi te zingen. Dit is best wel indrukwekkend vooral de bas wat kan dit vreselijk laaaaag. Voordat ze begonnen werd er een bordje in de lucht gehouden dat je niet mocht fotograferen. Maar dat iedereen zo ongeveer staat te filmen met z'n telefoon hebben ze 'niet' in de gaten.
Dan brengen we nog een bezoek aan een souvenier winkel. Het is een winkel ergens in een buitenwijk en van de buitenkant kan je niet eens zien dat het een winkel is. Het is een megagrote winkel die helemaal vol staat met allerlei soorten matrouskaas en andere typische Russische souveniers. We zijn toch al niet van de souveniers maar wat we wel zien is dat de prijzen hier ook ongeveer 3x over de kop gaan. Dan kan je beter iets kopen in een stalletje in de stad. Wij nemen een bakje koffie en thee uit een B20 van Bravilor. Deze wordt natuurlijk even vastgelegd voor de rubriek "Speur mee, naar Mondo Matic of HP" in dit geval dus een B20 D van Bravilor. Kan mooi in het personeelsblaadje.
De lunch hebben we in het restaurant Stroganoff. We beginnen met een aardappelsalade met doperwtjes, vervolgens een champignonnensoep en als hoofdgerecht kopfilet met rijst. Weinig stroganoffs aan, wel raar als je wel in een restaurant zit wat die naam draagt en je krijgt een groep van 135 toeristen. Het is wel lekker en na een uurtje lopen we naar buiten om nog even van het zonnetje te kunnen genieten. Dan is het weer tijd om terug te rijden naar het hotel. Vandaag krijgen we precies 15 minuten om ons om te kleden en de instrumenten en spullen bij elkaar te zoeken. Het lukt allemaal en dan zitten we alweer in de bus naar de Smolny Kathedraal.
Wat jammer dat zo'n beetje de hele kathedraal in de steigers staat. Van de kathedraal die prachtig moet zijn aan de buitenkant is weinig te zien. We proberen nog wel een foto te maken van Sonja met instrument voor de kathedraal. Dat gaat nog niet zo gemakkelijk omdat we zelf in de schaduw staan en de bovenkant van de enige toren (die niet in de steigers staat) in het zonnetje staat te blinken. En al snel loopt er een aasgier vlakbij rond te kijken naar onze spullen en de tas uit te zoeken om te pakken dus we stoppen al snel en pakken alle spullen weer op. We zullen niet de eerste zijn die worden beroofd tijdens het maken van een foto in een grote stad dus dan maar een minder geslaagde foto. We hebben het geprobeerd.
De Smolny Kathedraal, oftewel de Opstandingskathedraal heeft een 83 meter hoge kruiskerk in is gebouwd door Rastrelli. Van buiten is de kerk en bijgebouwen op gebouw in blauw, wit en goud. In 1748 is men gestart met de bouw i.o.v. tsarina Elizabethe (de dochter van Peter de Grote). Zij wilde er niet alleen een kerk bouwen, maar ook een nonnenklooster en een meisjesschool. Toen Elizabeth in 1761 overleed, werd de bouw stilgelegd. Haar opvolgster Catharina de Grote had geen belangstelling voor het project en ontsloeg Rastrelli. De kerk werd in 1835 door de architect Stassov voltooid. Hij voegde vier klokkentorens toe met de karakteristieke uivormige koepels. Helaas is er van het ooit schitterende interieur van de kerk weinig overgebleven. Na de Russische Revolutie werd het complex het hoofdkwartier van de bolsjewieken. In 1922 werd de kerk leeggeplunderd en een jaar later helemaal gesloten. Vijftig jaar later werden de laatste beelden uit de kerk verwijderd en kreeg het gebouw een bestemming als museum. De kathedraal is van binnen omgetoverd in een echte concertzaal want tegenwoordig worden er concerten gegeven. En vanavond dus door ons. Het Philharmonisch Orkest 's Hertogenbosch samen met een projectkoor o.l.v. dirigent Martin van der Bruggen. Van de oorspronkelijke kathedraal zie je aan de binnenkant niet echt veel meer. Op de vloer ligt een tapijtje en er staan mooie stoelen voor het publiek het is dan ook een echte concertzaal.
We beginnen met repeteren en het is allemaal nog een beetje rommelig we vliegen door de verschillende delen heen. Ook zijn we nog niet compleet. De invallers zijn pas een uur later besteld en ook moet het koor nog aangevuld worden met 30 man/vrouw. Om half vijf is iedereen er, de Russische muzikanten, koorzangers en solisten dus doen we de doorloop van de 25 delen tellende Carmina Burana van Orff. Het klinkt hier erg goed. Om even over zessen zijn we klaar.
Achter het podium staat een tafel met allerlei heerlijkheden beschikbaar gesteld door het Rode Kruis, de organisatie waarvoor deze benefit avond is georganiseerd. Een broodje, bakje yoghurt, flesje water en een cakeje. Lekker opgepeuzeld en ondertussen de spullen een plekje geven. Sonja heeft bedacht dat we die mooi onder het podium kwijt kunnen. Er hangt een mooi gordijntje voor dus niemand die het ziet en lekker dichtbij. Achter het podium is ruimte voor de koffers/jassen etc. Maar met 135 mensen heb je dus heel veel spullen en het is dan ook erg vol daar. Op deze manier hoeven we daar dan niet heen en hebben we het ook nog in het 'zicht'. De eerste bezoekers komen ook al binnen en al snel zijn alle stoelen bezet. Na afloop horen we dat er ruim 1.100 bezoekers waren. Er moesten zelfs stoelen en bankjes worden bijgezet.
Dan nemen we plaats op het podium en begint de aankondiging. Of dat typisch Russisch is weten we niet maar ook vanavond wordt ongeveer iedereen persoonlijk welkom geheten en duurt het bijna een half uur voordat we kunnen beginnen. De Carmina begint met een overweldigend openingsdeel 'O Fortuna' en het publiek begint direct te klappen zodra het deel is afgelopen. Hmmm geen echt concertpubliek dus. Nou ja, relaxt mee om gaan en het laten gebeuren. Het klinkt erg mooi hier in de kathedraal geen hele lange echo dus dat is prettig. De solisten zingen prachtig en ook het koor klinkt als een klok, dit komt zeker ook door de aanvulling van de 30 m/v Russen. De dirigent Martin van der Bruggen zie je gewoon genieten op de bok en dat werkt erg stimulerend. Na deel 25 wat weer hetzelfde is als het openingsdeel barst het publiek los in een staande ovatie en dat is toch wel erg mooi. Trots nemen we het in ontvangst.
Dan wordt alles weer in gepakt en stappen we in de bussen die al klaar staan. Terug naar het hotel waar we nadat we de spullen op de kamer gezet hebben nog even hebben afgesproken in het restaurant. Daar proosten we met champagne en een jus d'orange op de mooie concert en met mooie worden van de beide dirigenten over de twee concerten. Komen we tot de slotconclusie dat het een intensieve maar vooral prachtige tournee is geweest. Morgen is het voorbij en vliegt iedereen weer naar huis.
{flike}