Tre Cime - Drei Zinnen

 

Donderdag 26 juli 2018

 

De wekker gaat al vroeg zodat we op tijd bij Rifugio Auronzo zijn. Zodoende zijn we om 7 uur al pad. Het winkeltje is nog dicht maar onderweg zien we een Spar en over een paar minuten gaat deze open. Een paar broodjes gehaald en een paar plakken kaas.

 

Aan het mooie meertje van Misurina eten we ons ontbijt en genieten ondertussen van het uitzicht. Er zijn best veel wolken aan de hemel maar dat is dan ook weer mooi voor het maken van foto's.

 

20180726_DSC5583

 

We gaan vandaag de wandeling maken rond de Drei Zinnen, deze start bij Rifugio Auronzo (op 2.320 m hoogte) waar je helemaal met de auto heen kunt rijden. Alleen wat niemand erbij heeft verteld is dat de laatste 7,5 km voor de rifugio/parkeerterrein het een soort van tolweg wordt. Deze tol is behoorlijk aan de prijs (30 EUR) we houden het er maar op dat het is voor het onderhoud en instandhouding van de weg/paden/berghutten rond de Drei Zinnen.

 

We kunnen de auto mooi kwijt en de wandeling kan van start. We hebben hier een prachtig uitzicht op de ruige scherpe toppen van de Dolomieten. We hebben het al eerder gezegd maar ondanks dat het gebied tegen de Alpen aan ligt is het een heel ander soort gebergte. De kale rotsige pieken zijn vooral heel steil en scherp.

 

20180726_DSC5607 

 

Het is een breed pad waar we lopen en we zijn echt niet de enige. De eerst kilometer gaat vrij vlak dus de benen kunnen mooi wennen. We lopen nu aan de Zuidkant van de Drei Zinnen ondanks dat dit ook al prachtig is, zit de 'goede kant' van dit gebergte aan de achterzijde. Daarvoor moeten we nog een stukje doorlopen en ook behoorlijk klimmen ja dit gaan we wel voelen.

 

20180726_083550   20180726_093540 

 

Maar als we dan 2 uur later op de Paternpas (2.454 meter hoogte) staan krijgen we wel een mooie beloning. Het eerste gezicht op de Drei Zinnen. Je ziet nu echt dat het drie losstaande toppen zijn waarvan de grootste 500 meter hoog is. De wanden van deze toppen rijzen loodrecht omhoog en er wordt dan ook door een paar man tegenaan geklommen. Het is echt goed zoeken met de verrekijker en dan zie je pas echt hoe hoog deze toppen zijn.

 

20180726_100514

 

Op de Paternpas is in de Eerste Wereldoorlog20180726_DSC5807 flink gevochten tussen de Italië en Oostenrijk en in de diverse bergen zie je dan ook grote vierkante gaten waarin de soldaten zich verborgen hielden om de pas in bezit te houden. Wij vragen ons af hoe de soldaten daar kwamen op die hoogte en hoeveel proviand ze dan meenamen. Want zodra je daaruit kwam, kwam je direct in het zicht van de tegenstander en dus onder vuur. Later hoorden we dat er aan de achterkant van de berg een tunnel naar beneden is gehakt van wel 100 lang. Daarin waren ook traptreden uitgehakt en dus via deze gangen kwamen ze in de ruimtes met schietgaten bovenop de berg. We maken hier de nodige foto's met filters maar ook met ons mobieltje kunnen we een prachtige 360 graden rond foto maken.

 

20180726_DSC5842 

 

Aan de andere kant van de pas dalen we weer flink naar beneden 20180726_111035(dit is nog lastig op het grove kiezels en gruis) om vervolgens weer flink te moeten klimmen. We zijn nu vlakbij Rifugio Drei Zinnen maar we besluiten door te lopen omdat er toch best wel dreigende wolken hangen en geen zin hebben in een regenbui.

 

Nu mogen we weer flink afdalen naar een groot weids dal Rienz waarin weer gezellige koeien lopen allemaal met zo'n prachtige bel om hun nek. Hier doen we even rustig aan en proberen de koeien mooi op de gevoelige plaat te zetten. Aan de overkant van de Alpenweide zien we het pad ook weer steil omhoog gaan en dat stellen we liever nog even uit...

 

Maar dan moeten we toch weer verder. We klimmen nu omhoog via de Langenalpe. Als je telkens voor jezelf een punt in gedachte neemt waar je even mag rusten dan kom je er ook. Na deze klim gaat de wandeling wat glooiend verder en komen we nog een berghut tegen daar strijken we even neer en halen wat te drinken.

 

20180726_DSC5991 

 

Met de verrekijker zien we dat van de zes klimmers die we 's ochtends hadden gezien er nu drie behoorlijk hoog zitten op zo'n 2/3de van de Grote Zinne. Drie andere klimmers zijn nog niet echt ver opgeschoten maar 150 m steil omhoog klimmen is evengoed al behoorlijk wat.

 

Wij lopen weer verder en na nog een laatste steile klim zien we het parkeerterrein in de verte. Op een Alpenweide eten we ons broodje en maken nog een paar mooie foto's.

 

20180726_DSC6066

 

En zo komt er na zes uur en 10,5 kilometer ook weer een eind aan deze prachtige wandeltocht. Bij de auto kunnen de wandelschoenen dan eindelijk uit en de tenen weer vrij bewegen. Heerlijk. De beentjes hebben vandaag weer flink te verduren gehad.

 

Met de auto rijden we weer terug naar de camping. Wij doen niets meer vandaag. Lekker douchen en een pizza eten bij de camping aan de overkant. Daarna voor de tent nog lekker gelezen en de weblog bijgeschreven/getikt.

 

 

Rust- en relaxdag


Vrijdag 27 juli 2018

 

En na een inspannende dag volgt weer een lekkere 'doe maar niets dag'. Wel even de wekker vroeg gezet zodat we de was in de wasmachine kunnen stoppen. Het weerbericht zegt dat het 's ochtends nog zonnig is en dat het daarna gaat regenen/onweren.

 

De was hangt dan ook al om half acht aan de lijn dus drogen gaat wel lukken. De dag brengen we door in de hangmat en op de stoelen met de beentjes omhoog. We zien wel de wolken zich steeds meer ontwikkelen maar voor alsnog blijft het droog. De was is inmiddels ook droog dus dat is goed gekomen. 's Avonds begint het te onweren dus nog even in de tent gezeten.

 

 


{flike}