Val de Nicola
Maandag 23 juli 2018
We gaan vandaag lopen in Val de Nicola achter de camping. Vanaf Val di Fassa, loopt bij Pozza di Fassa Val de Nicola de bergen in. Na 1500 meter heb je dan het plaatsje Vidor waar je dus een camping hebt, een restaurant en een tweetal boederijen. Daarna loopt het weggetje nog een paar kilometer verder door het dal 'Val de Nicola'.
Met de auto rijden we zover we kunnen en als de weg ophoudt is daar een groot parkeerterrein. We vinden gelukkig nog een plekje en pakken de spullen en gaat te voet verder. Het dal loopt een behoorlijk eind door langs weilanden en kleine boederijen en hutjes. We zien boeren het gras maaien en oogsten. De één met een zeis, de andere met een handmachine maaier en de volgende met een groot apparaat achter zijn tractor. Leuk die verschillen.
Ondertussen lopen wij het flink stijgende pad verder. Het is best wel steil en het is ook lekker warm dus best vermoeiend. Maar de omgeving blijft onverminderd prachtig.
Maar na een kleine twee uur en 4,5 kilometer verder komen we aan het einde van de weg bij een waterval uit. Hier staat een leuke berghut waar ze heerlijke pasta serveren dus dat laten we ons goed smaken.
De hoge kale Dolomieten toppen steken hoog boven ons uit en dit zorgt ook voor de bescherming van het weide veld waar we nu zijn. Er is ook een heel groot stuk met allemaal wilde bloemen. En dus gaat de macrolens erop en Sonja is zoet. Wat zijn er veel verschillende soorten bloemen zo in de Alpenweide. Paars/blauw is de hoofdkleur. Ik zou ze allemaal wel in onze tuin thuis willen hebben.
Bloemetjes maar vooral ook beestjes. Nog lastig want het waait behoorlijk. Toch leuke vlindertjes kunnen vastleggen.
Wat verderop in het bloemenveld zitten de sprinkhanen te knisperen met hun vleugels. Ze verraden zichzelf daarmee. Als je te dichtbij komt springen ze weg en dan weet je direct waar ze zitten. Het zijn echt prachtige gekleurde sprinkhanen en als je ze heel voorzichtig benaderd dat blijven ze nog redelijk zitten. Dan nog wachten tot ze op een mooie plek zitten en dan hebbes.
Sonja kan hier wel uren blijven, één grote fotografische speeltuin. Op de weg terug (die gelukkig) één grote afdaling is het fototoestel continu paraat gehouden en alle verschillende bloemen proberen vast te leggen.
Zo dat was een mooi bestede dag in Val di Fassa. Met een heerlijke zelfgemaakte salade sluiten we de dag af.
Rust- en relaxdag
Dinsdag 24 juli 2018
De laatste dag op ons prachtige plekje 236 op camping Vidor in Pozza di Fassa. We moeten dus op zoek naar een nieuwe overnachtingsplek. We hebben besloten dat we in de Dolomieten blijven en willen een stuk naar het Oosten. We hadden al een camping op het oog maar helaas helemaal vol. Zo bellen we nog een aantal campings die helaas ook allemaal vol zijn. Hmm, dat wordt nog lastig. Tot we op een camping komen die niet aan reserveringen doet. Als je komt mag een een plekje uitzoeken, dus hoe vroeger je bent des te meer kans je hebt. Nou hoeven we gelukkig niet zo ver te rijden dus we gokken het erop.
Verder weer een verslag ge-upload op de website. Het is goed nadenken wanneer we nou wat gedaan hebben maar gelukkig bieden de foto's de nodige houvast.
De tent al een beetje aan kant gemaakt want we willen morgen op tijd vertrekken. In het langzaam zakkende zonnetje heerlijk pasta gekookt en zo komt deze dag ook weer op zijn einde.
Reisdag naar Cortina d'Ampezza
Woensdag 25 juli 2018
Om 7 uur de wekker gezet want we willen wel redelijk op tijd aankomen op onze nieuwe camping. Helaas is het vannacht erg vochtig geweest dus de tent is nat van de dauw.
We beginnen met binnen maar op te ruimen. Dat is toch altijd weer een behoorlijke klus. Als de tent leeg zo goed als leeg is of in ieder geval alles is opgerolt en in de benodigde hoezen gepropt is de tent nog steeds behoorlijk nat.
We gaan dan ook maar eerst ontbijten hebben we dat ook gehad. De tent blijft nat dus toch maar neerhalen. Als het even meezit staat ie over drie uur weer op zijn nieuwe plekje en schijnt daar ook de zon.
Nadat alles weer in de auto zit lekker gaan douchen. Zo uitchecken en rijden. Het is 56 kilometer maar de dwars door de bergen wat inhoudt smalle bochtige wegen. Dus nog altijd twee uur rijden.
Cortina d'Ampezzo is een 'grote' stad in een groot ruim rond dal met rondom de hoge pieken van de Dolomieten. In 1956 zijn hier de Olympische Winterspelen geweest en tegenwoordig wordt dit gezien als de onofficiële hoofdstad van de Dolomieten.
We komen aan bij camping Rocchetta waar we zelf een plekje mogen uitzoeken. Op deze camping staan wel veel bomen dus we zoeken een plekje waar we zon en schaduw hebben.
Het is nog even zoeken hoe we de tent neerzetten want er zijn veel grote boomwortels boven gronds zichtbaar dus je wil niet zo'n wortel onder je slaapmatje hebben. En een haring moet je ook de grond wel inkrijgen.
Al met al lukt het en na een tijdje staat de tent weer strak ingericht op zijn plek. En wij ernaast op een stoeltje in de schaduw met een drankje. Het leven is goed.
In de stad gaan we op zoek naar een supermarkt waar we de ingrediënten halen voor een lekkere zomerse salade. Om half negen gaat het zonnetje onder en zien we de hoge pieken rood/oranje op kleuren.
{flike}