Woensdag 18 juli 2018
Vandaag willen we naar de Sounds of Dolomites. Dit is een concertreeks die hier zomers in de Dolomieten plaatsvindt maar telkens ergens boven op een berg die alleen per voet bereikbaar is.
De wekker gaat dan ook al om 7 uur uur. Snel een verfrissende douche en de spullen klaar leggen. Naar het winkeltje op camping. He dat is vervelend dat gaat pas om 8 uur open dat gaan we dus niet redden. Dan halen we onderweg wel een broodje.
Met de auto rijden we via Canazei naar de parkeerplaats bij de kabelbaan in Alba Delba. We zijn op tijd dus nog even op ons gemak het broodje opeten en ons insmeren want het ziet er naar uit dat het een zonnige dag gaat worden.
Om 09.10 uur vertrekken we en we beginnen direct met klimmen, een behoorlijk stijgingspercentage. Zo dat vinden de benen niet echt prettig. In het begin gaat het nog wel maar na een half uurtje vragen we ons toch echt af; willen we dit echt? Ja dit willen we. Stap voor stap dan komen we er wel. Een slokje water en even rusten.
Het pad blijft steil omhoog gaan dus we stoppen steeds vaker. Maar als je voor zelf steeds een doel stelt. Tot die bocht of tot die boom dan weet je dat je steeds dichterbij komt. Als we na een uur tussen de bomen door het dorp zien liggen zien we dat we al een heel eind zijn gestegen, nou dat klopt wel.
Dan komen we in Val de Contrin (de vallei) nu lopen we redelijk vlak terwijl we nog steeds stijgen. Het is prachtig hier de hoge pieken van om ons heen en in de groene weide koeien met een gezellige bel om hun nek. De meeste liggen lekker in het gras te herkauwen.
Dan zien we in de verte op een berg Rifugio de Contrin liggen, daar moeten we heen. Zo dat is nog een behoorlijke klim. Gelukkig staan er af en toe ook bomen langs het pad waaronder we even in de schaduw kunnen bijkomen.
Uiteindelijk na 2 uur en 10 minuten, waarin we 7 kilometer hebben gelopen en 600 meter in hoogte zijn gestegen, zijn we er. Zo dat voelt even goed. We moeten echt even op adem komen en een koud drankje gaat er goed in.
Het concert vind plaats in de Alpenweide achter de Rifugio dus nog even klimmen. Daar installeren we ons net zoals een paar honderd andere wandelaars. We zitten op het gras en kijken uit op de Marmolada met 3.340 meter de hoogste berg van dit gebied. We zitten bijna op de bomengrens en er ligt dan ook nog sneeuw op schaduw plekken op de bergen om ons heen.
De Sound of Dolomites is een serie van zo'n 20-tal concerten die gedurende de zomerperiode verspreidt over de Dolomieten worden gehouden. Maar telkens ergens boven op een berg zodat er alleen maar wandelaars kunnen komen. Dit hadden we thuis op internet gevonden en het concert vandaag was redelijk in de buurt van de camping dus bij goed weer een mooie optie voor ons.
Zo gezegd, zo gedaan. We zitten klaar voor het concert van Avi Avital, een (beroemde) mandoline uit Israël maar tegenwoordig woonachtig in Italië. Een mandoline is een achtsnarige gitaar met een bolle klankkast. Hij speelt allemaal klassieke stukken van Bach waaronder het 5e vioolconcert. Toch wel bijzonder zo bovenop een berg.
Dat hij het zelf ook bijzonder vond bleek wel na afloop toen hij zijn tablet pakte (waar vanaf hij zijn muziek had gespeeld) en een foto maakte van het publiek al zittend op de grond.
Na het concert wat een uur duurde zijn we doorgelopen naar Magna de Contrin een wat kleinere berghut. Daar hebben we onszelf verwendt met een apfelstrudel en wat te drinken. Helaas konden we hier geen pasta krijgen maar dit geeft ons ook weer genoeg energie voor de terugweg.
De terugweg gaat een stuk sneller. Maar zo steil afdalen is niet prettig voor de bovenbenen. Op de heenweg was het heftig voor de kuiten en zijn dus de bovenbenen aan de beurt. Soms is het zo steil dat we al zigzaggend de berg afgaan. Het losse grind of eigenlijk grof gruis 
wil er nog wel eens voor zorgen dat je voeten gaan glijden en dat is niet echt fijn.
Na 1 uur en 45 minuten zijn we weer terug bij de auto en kunnen de schoenen uit. Zo dat voelt fijn. Direct maar wat spieren oprekken dat scheelt vast weer spierpijn morgen hopelijk.
We rijden terug naar de camping waar we in het laatste zonnetje lekker gaan barbecuen. Zo dat smaakt lekker.
In het dorp (Pozza di Fassa) is het feest dus daar gaan we nog even kijken. We komen net het dorp in gewandeld en de harmonie (in plaatselijke klederdracht) komt aan gemarcheerd. We kunnen zo achter de muziek aan want met de nodige marsen lopen ze naar het plein waar nog een heel concert volgt. We luisteren een paar nummers en lopen dan over de dorpsstraat weer terug.
Er staat een rockband te spelen maar ook een groep jonge meisjes in 'dijenkletsers' die heel aandoenlijk dansen op de accordeonmuziek van een jongetje van 10 jaar. Klinkt leuk al is het nog lastig om tempo te houden als je meer nootjes moet spelen...
Teruggekomen op de camping is het nog steeds helder dus we besluiten de wekker te zetten om middernacht. Na een klein uurtje slapen gaat de wekker dan ook weer en ja hoor het is nog steeds helder. We pakken de spullen en lopen naar de auto die we eerder al buiten de camping hadden geparkeerd.
We rijden naar de Karersee waar we de melkweg willen fotograferen. Het is pikdonker op de smalle bergweg waar we over rijden. Bij het meer aangekomen blijken we niet de enige te zijn. Een drietal Italianen vertrekt net en er staan nog twee toeristen uit Thailand te fotograferen.
De melkweg is goed zichtbaar en dan is het foto's maken. Zoeken naar de juiste instellingen en scherpstellen is ook niet echt gemakkelijk in het donker. Je hebt niet echt iets wat je kan zien.
Op het LCD schermpje is het lastig beoordelen of de foto's zijn gelukt. Er staat in ieder geval iets op. Of het wat is kunnen we thuis pas goed bekijken maar de poging is er in ieder geval geweest.
Om half drie hebben we er genoeg van en rijden we weer terug naar de camping waar we snel weer onze warme slaapzak inkruipen. Onderweg hebben we nog een drietal reeën voor ons de weg zien oversteken en vlakbij de camping liepen er twee vosjes langs de kant van de weg.
Donderdag 19 juli 2018
Lekker niets vandaag. Heerlijk voor de tent gezeten de tarp gespannen om wat schaduw te creëren en een boekie gelezen. Na twee inspannenden dagen is dat ook vakantie.
{flike}