3 maart 2019

Strokkur Gullfoss Urridafoss Seljalandsfoss

Dat was een nacht met weinig slaap en voor vandaag staat er weer heel wat op het programma. Snel een broodje gesmeerd en kopje thee gezet wij kunnen er weer tegen. We hoeven pas om 12 uur uit te checken dus we laten de koffers eerst nog even in het hutje staan.

We rijden naar het Geysir, een geothermisch veld hier 5 kilometer vandaan. Hier is de geiser Strokkur die nog steeds elke 7 of 8 minuten zijn water hoog de lucht in spuit. Geisers ontstaan door aardbevingen waarbij de ondergrond zo door elkaar wordt geschud dat het hete water niet weg kan, oververhit raakt, dit perst zich dan door een smal kanaal naar buiten. Rond het jaar 1300 ontstond hier Geysir dit was een hele grote geiser die het vrij regelmatig bleef doen totdat deze in 1915 stopte. Dit duurde tot 2000 toen begon hij plotseling weer te spuiten maar na een paar jaar was het weer over. De reden waarom is nooit duidelijk geworden nu is het nog een grote hete plas water bovenaan in het thermische veld. Gelukkig doet de geiser Strokkur het nog wel. Iets kleiner dan zijn grote broer maar als het water 30 tot 35 meter hoog spuit dan is het nog altijd een spectaculair gezicht.

We parkeren de auto en zien dat het inmiddels behoorlijk veranderd is. Negen jaar terug hebben we hier nog op een klein camping veldje gestaan naast het veld. Inmiddels is de camping iets uitgebreid en ook is er nu een visitor centre en een groot hotel. Wij lopen naar het pad waar we 9 jaar terug ook het veld op gingen. Er ligt nu een mooi aangelegd pad. Dus wij lopen het op. Het is wel raar dat het pad behoorlijk naar boven klimt. Wel hebben we hierdoor een mooi overzicht over het grote dampende veld. Na een kwartiertje klimmen hebben we door dat we niet helemaal goed zitten dus we dalen maar weer af. En ja hoor, even verderop aan de weg is de hoofdingang. Moet je ook maar goed op het bord kijken wat er staat. We zoeken een mooie plek en installeren ons aan de kant van de wind. We willen natuurlijk geen warme douche over ons heen. Het water is gewoon honderd graden als het omhoog spuit.

 

20190303_DSC8727  20190303_DSC8756

En zo wachten we een paar cycli af en proberen het vast te leggen. Soms begint ie al na een paar minuten te spuiten alleen is het dan niet zo hoog als dat hij helemaal tot een kookpunt is opgebouwd. Eén keer was het zelfs zo dat Strokkur nadat we een prachtige hoge uitbarsting hadden gehad nog een drietal naweeën liet ziet. Altijd verrassend de natuur.

Dan lopen we weer verder over het terrein langs bubbelende modderpotten maar ook glasheldere vijvertjes. Alles pruttelt en borrelt hier. Ook is er veel water bevroren dit komt omdat warm water sneller bevriest dan koud water.

 

20190303_DSC8863

 

20190303_DSC8895   20190303_DSC1291

Inmiddels is het al elf uur dus we rijden maar even terug naar Uthlid om uit te checken en dan op naar Gullfoss. Dit is wat langer rijden maar na een kwartiertje zijn we daar. We kunnen niet helemaal naar beneden omdat het pad waarschijnlijk vanwege de gladheid is afgesloten.

De waterval Gullfoss zorgt namelijk voor veel spray en dat zorgt voor bevroren railingen, paden en grassprieten. Helaas is er op de waterval zelf weinig ijs terug te vinden. Wel aan de rotswand aan de overkant van de kloof. We proberen wat mooie plaatjes te maken en lopen dan nog even helemaal door naar boven. Het blijft machtig die grote waterval in de twee delen.

Gullfoss ligt in de rivier de Hvita en heeft twee vervallen dit bijna haaks op elkaar staan. De eerste is 14 meter hoog en de tweede 18 meter hoog. Daarna gaat het verder in een smalle kloof van 2 kilometer lang. Begin 20ste eeuw waren er plannen om hier een electriciteitscentrale te bouwen maar door de boeren uit de omgeving is dit tegengehouden (zij kochten het land op). Gelukkig maar want het is werkelijk een prachtig schouwspel.

Dan stappen we weer in de auto en rijden door heuvelachtig landschap naar de ringweg 1 in het zuiden. Gisterenmiddag hebben we bij het inchecken een mooi kaartje gekregen met daar op de bezienswaardigheden in het Zuidwesten van IJsland. Nog net op tijd zien we dat er vlakbij de ringweg een mooie waterval ligt. Dus hup rechtsaf die gravelroad in. Het is twee minuten en dan staan we op een kleine parkeerplaats.

We staan nu bij de Urridafoss in de Pjorsa rivier. De Pjorsa is de langste rivier op IJsland met 230 kilometer lengte. Dit soort voor de een prachtige waterval waar het meeste water doorheen stroomt van heel IJsland. Het is smeltwater van wel drie gletsjers. De Hofsjökull, Vatnajökull en de Tungnafellsjökull. De waterval is niet echt hoog. Het hoogste verval is maar zes meter. Maar het is wel over de hele breedte van de rivier die hier toch wel zo'n 80 meter breed is.

 

20190303_DSC9036

 

In het midden ligt nog een heel groot plakaat ijs wat een bijzonder gezicht is. (Jaren terug was het hier in de goede winters dat het ijs zicht ophoopte tot 30 meter hoog). Jammer genoeg is het de laatste week overdag steeds boven nul geweest is in het meeste ijs/sneeuw op IJsland weggesmolten. Helaas staan we wel in de ijskoude windspray want het waait weer behoorlijk. Het is ook helemaal bewolkt dus van een zonnetje is geen sprake.

 

20190303_DSC1343   20190303_DSC9050

 

Dan rijden we weer verder want we moeten nog een paar kilometers. Om vier uur zijn we bij de Seljalandsfoss. Ook hier is het een stuk drukker, niet alleen met bussen met toeristen vanuit Reykjavik maar ook heel veel personen auto's. We gaan eerst kijken bij de Gljufrabui waterval die 500 meter verderop ligt. Deze waterval staat op internet bekend als de 'hidden/unknown' waterval. Maar inmiddels loopt er een wandelpad heen en is er dus niks geheims of verborgen meer aan. Wel is het zo dat de waterval alleen te zien is als je er door een kleine kloof (10 meter) heen loopt. Je moet dan wel door een laagje water en als je er bent wordt je zeiknat door de vele spray van de waterval. Hier hebben we geen zin in maar een paar mooie foto's maken voor de kloof is altijd leuk.

We lopen nog even naar de Seljalandsfoss. Dit is een waterval waar je achterlangs kan lopen wat we niet doen. Want doordat het zwaar bewolkt is heeft het weinig toegevoegde waarde en om ons daarvoor nou helemaal nat te laten worden hebben we geen zin in.

 

20190303_DSC9073   20190303_DSC9145 


Terug naar de auto voor de laatste etappe. We slapen namelijk in Skogar hotel vlakbij de gelijknamige waterval (Skogarfoss). We worden allervriendelijkst ontvangen en de koffie staat al klaar. Samen met een lekker bladerdeeg dingetje. Het is een klein kamertje maar voor één nacht prima te doen. We kunnen in het hotel eten wat we ook doen.

Na een heerlijke warme douche genieten we van een heerlijk maal. We zetten nog even de wekker midden in de nacht om te kijken of de wolken die er nu hangen nog een beetje willen optrekken. De voorspelling voor het Noorderlicht zegt KP3 dus best wel kans dat het er is.

Om 2 uur gaat de wekker en inderdaad het lijkt erop. Maar even een proeffoto maken door het raam. En ja hoor, het Noorderlicht is er ook nog wel wolken maar ook veel groen schijnsel. Dus de kleren aan en naar de Skogafoss kijken of we beiden op de foto kunnen zetten.

Het is er pikdonker als we aankomen rijden. Door een klein rood lampje in de verte weten we dat er nog een fotograaf staat. Een rode zaklantaarn want dat is beter voor je ogen. Bij wit licht van een zaklamp verkleinen je pupillen zich direct wat bij rood licht niet het geval is. Met een klein zaklampje lopen we naar de waterval en installeren ons. Dat lukt nog best wel in het pikkedonker. We maken wat foto's maar helaas lukt het niet om de waterval daarbij in beeld te krijgen. Martin maakt één foto met een sluitertijd van drie minuten en dan is de waterval pas zichtbaar. Alleen van het Noorderlicht is dan weinig meer over. We zijn er dan ook van overtuigd dat als we zo'n foto langs zijn komen op internet dat dit altijd een samenstelling van twee foto's moet zijn.

 

20190304_DSC1395 


Het Noorderlicht is ook niet echt actief. Alhoewel als je een time-lapse maakt en de foto achter elkaar bekijkt zie je voornamelijk de wolkjes nog bewegen wat dan nog wel een leuk effect geeft. Het Noorderlicht is zelf meer een grote groene waas dus geen bogen, gordijnen of strepen. Na een uurtje houden we het voor gezien en proberen nog een paar uurtjes te slapen.



{flike}