16 juni 2016
Dat hebben we niet besteld, weer motregen. We gaan toch maar op pad. We gaan wandelen bij de Old Man of Storr. We parkeren de auto en nemen de regenkleding maar mee want het is heel dreigend en het motregent al continu. Het is een flinke klim die direct begint. Niets eerst even op gang komen. De Man of Storr zit soms achter de wolken verstopt maar meestal kunnen we hem wel zien. De wind ijzig koud en blaast je bijna omver. Dan begint het toch wel erg hard te regenen dus de regenjassen maar aangetrokken. De broeken zijn aan één kant al helemaal zeiknat nou ja loop maar door dat droogt wel weer in de auto straks. Dan zijn we bij een punt waarin het pad een beetje ophoudt en je verder omhoog moet klauteren over losse rotsen en modder. De Old Man of Storr is inmiddels helemaal in dikke wolken gehuld dus we besluiten weer terug te gaan. We zijn koud en nat en daarboven valt toch niets te zien.
We rijden verder langs de Noordkant. Stoppen bij verschillende punten onderweg. Een watervalletje dat van een hoge rotsklif de zee inklettert. Alleen is er van kletteren geen sprake meer de wind blaast het water helemaal diagonaal dat is best wel een raar gezicht.
Op de Noordpunt komen we op een begraafplaats. Hier ligt Flora Macdonald begraven. Flora was een heldin van de Schotse jacobieten, omdat zij haar leven riskeerde om Bonnie Prince Charlie te helpen ontsnappen. Ze stierf in 1790 na een zware ziekte en omdat ze erg veel voor het eiland Skye heeft betekend ligt ze hier begraven in Kilmuir onder een groot keltisch kruis. We proberen er nog een mooie foto van te maken. Verderop staat een ander keltisch kruis wat mooi begroeid is met mossen. We maken er met de flitser een mooie foto van. Dan zijn die dreigende donkergrijze wolken wel weer mooi als achtergrond;-)
Verder naar Stein waar we in een pud ons even opwarmen aan een heerlijke chocolademelk met marschmallows en slagroom. Martin vond het er zo lekker uitzien dat hij na zijn cappuccino ook nog een chocolademelk bestelde.
Daarna naar Skyeskyns de schapenhuiden specialist. Hier krijgen we het proces te zien hoe ze van een lamshuid een mooi velletje voor voor de openhaard maken. Het gaat allemaal nog op de manier zoals het 50 jaar terug ook ging erg mooi om te zien. De rondleiding eindigt uiteraard in de winkel en ook wij kunnen de verleiding niet weerstaan om een heerlijk zacht wollen velletje te kopen. Het is van een lammetje dat de winter net niet gehaald heeft. Deze wol is zachter dan dat van de volwassen schapen omdat het nog nooit geschoren is. En dat voel je! Wat een dikke vacht hebben die 'Black faced white sheep'.
Inmiddels is het al vijf uur geweest dus via een weggetje dwars over het eiland terug naar Portree waar we heerlijk hebben gegeten. Martin had iets met kippeborst en Sonja zat aan de eendeborstfilet. Heerlijk.
{flike}