Woensdag 26 maart 2025 De Zoutpannen van Pak Thale en vogelhut
De wekker ging alweer vroeg. We ontbijten snel, langer was ook niet prettig geweest want het is blafheet in de ontbijtzaal. Niet echt fijn. Maar een geroosterde boterham met een omelet ging er wel in. We rijden naar de Oostkust waar heel veel zoutpannen zijn.
Net zoals op andere plekken in de wereld wordt er hier zout gewonnen uit de zee. Men laat een laagje zeewater binnen stromen en dan droogt dit op. Uiteindelijk komen de zoutkristallen boven drijven en dit wordt bij elkaar geschraapt. Deze pannen blijken een mooie plek te zijn voor veel vogels om te overwinteren. Een groot gedeelte is dan ook beschermd gebied geworden.
We gaan op zoek naar de Lepelbekstrandloper. Het is bloedheet op de zoutpannen waar we over de dijkjes lopen en de vogels met de verrekijker bekijken en proberen te fotograferen.
We zien heel veel verschillende wadvogels. Bekende zoals de Grutto, Zilverplevier, Regenwulp, Poelruiter, Tureluur en de Steltkluut.
Als we te dichtbij komen vliegen ze allemaal op.
Maar we zien ook bedreigde en zeldzame soorten de Gevlekte Groenpootruiter, Aziatische Grijze Snip, Kanoet en de Grote Kanoet.
Uiteindelijk vinden we ook de Lepelbekstrandloper (Spoon-billed Sandpiper). Dit is een Strandloper met zijn kleine snavel in de vorm van een lepel. Het is een broedvogel van de Arctische toendra, die in rap tempo uitsterving tegemoet gaat. Hij zit tussen andere Strandlopers en het is nog een hele klus om hem uiteindelijk ook echt te zien. Hij staat heel ver weg en zelfs in de telescoop zijn er nog minstens 40 andere vogels in beeld en is het voor ons ongetrainde vogelaarsoog lastig om hem eruit te halen. Maar uiteindelijk zien ook wij hem zitten en zien we duidelijk zijn lepelgevormde snavel. Van de vijf vogels op een rijtje vooraan is het de middelste.
Uiteindelijk hebben we er twee kunnen vinden. Hopelijk is het een mannetje en een vrouwtje en vinden ze elkaar leuk dan kunnen er nog kleine Lepelbekstrandlopertjes komen.
De vogels staan dus allemaal in zoutwater. Als het zoute water bijna helemaal is ingedroogd wordt het roze bij zo'n plek zie je de zoutkristallen aan de zijkant ontstaan.
We blijven niet te lang want het is bijna niet uit te houden in de hitte. In het busje kunnen we weer even afkoelen in de airco en het verloren vocht (zweten!) weer aanvullen met water. We rijden nu langs de zoutpannen.
Er wordt ook nog gewerkt dus we vragen Jan-Peter of hij ook wil stoppen bij zo'n werkplek want het is een mooi gezicht de stapeltjes zout die in het spiegelende water liggen.
Maar ook de mensen die het zout ophalen uit de pannen geeft mooie plaatjes.
Zwaar werk en dat in deze hitte.
Op naar de lunch. Helaas is het restaurant wat Jan-Peter in gedachte had overvol. Er zijn net 4 bussen met schoolkinderen naar binnen gegaan dus dat gaat hem niet worden. Maar even verderop is nog een restaurantje en daar kunnen we prima terecht. Het is weer erg lekker. Dan rijden we verder landinwaarts. We stoppen nog even op een plek waar Grielen zouden zitten. Ja Grielen, ook dat is een vogelsoort en behoort tot de Steltloperachtige. We zien hier de Indische Griel (Indian stone Curlew).
Even verderop in een soort afgraving zitten in de zijwanden allemaal gaten van de Blauwstaartbijeneter (Blue-tailed Bee-eater).
We zien er een aantal en natuurlijk proberen we deze mooi soort ook even vast te leggen.
Dan rijden we weer verder naar het Kaeng Krachan N.P. Voordat we naar de lodge gaan, rijden we eerst door naar een vogelhut. Hier worden vaak mooie soorten gezien. Maar vandaag is het helaas erg rustig. Wel zien we een prachtige Indische Smaragdduif (Asian Emerald Dove). Een duif met een schitterend groen verenkleed wat net zo schittert als van een kolibrie.
Maar ook verschillende soorten Buulbuuls.
Zoals de Streepoorbuulbuul en de Vlekkeelbuulbuul.
De Witstuitshama (White rumped Shama) komt ook vaak aanwippen met zijn oranje buik en zwart witte verenkleed.
Het is echt rustig volgens Jan-Peter dus we kiezen ervoor om weg te gaan en naar de lodge te gaan. We slapen dit keer in de Baan Maka Nature Lodge waar we in een bosachtig gebied een eigen hutje hebben. Als we de spullen op de kamer hebben gezet gaan we naar de bar. Albert trakteert. Hij heeft de Lepelbekstrandloper gezien dus voor hem is het klaar deze vakantie. Albert is een man van 80 jaar die zijn hele leven als vogelonderzoeker in veel landen heeft gewerkt. En ook heel veel van vogels weet. Deze vogel was voor hem heel bijzonder om te zien dus er moet bier op gedronken worden.
We zien de zon langzaam achter de bergen zakken en gaan terug naar ons hutje om even te douchen en daarna in het restaurant te eten. Dan naar bed want morgen is het weer vroeg dag.