Dinsdag 25 maart 2025 Khao Yai N.P.
Om half zeven net na zonsopkomst zitten we alweer in de busjes en rijden naar Khao Yai N.P. We stoppen eerst nog even bij het overheidsgebouw waar we gisteren al de parkieten zagen.
De gids Paul, wist dat daar ook nog een uil zat. Het is even zoeken maar dan zien we hem al.
Het is de Maleisische Oehoe (Spotted Belly Eagle Owl) we fotograferen de uil vanuit verschillende hoeken. Op het terrein zit ook nog een Zwartkuifbuulbuul (Black Crested bulbul).
We rijden weer naar het Visitor Centre waar we gaan wandelen maar ver komen we niet want aan de rand van de parkeerplaats hangt aan een dunne liaan een nestje van een Papegaaibreedbek (Long Tailed Broadbill, behoort tot de Hapvogels).
De vogels zijn nog druk bezig met het construeren van hun nest.
Helaas hebben ze net rustpauze dus we zien hem maar één keer.
Tijdens die ene keer hebben we ze wel mooi kunnen fotograferen. De hapvogels vallen op door hun brede snavel. Er bestaan weinig vogels met zo'n brede snavel behalve Donald Duck :-)
In de verte horen we een aantal Gibbons gillen en ver weg hoog in de bomen zien we ze ook bewegen.
Dan gaan we lopen over de hangbrug, die steeds meer heen en weer gaat met elke wandelaar die erop stapt. We lopen over een smal paadje richting een nest van een Bruine Neushoornvogel (Austen Brown Hornbill). Bij het nest zijn twee hides gebouwd. Het nest is namelijk een groot gat in een hoge boom en al een aantal jaren wordt dit gebruikt door de Bruine Neushoornvogel (Austen Brown Hornbill). We kijken eerst in de eerste hide. Hier vandaan zien we wel de boom maar niet het nestgat. We besluiten door te lopen naar de tweede hide want van daaruit heb je wel zicht op het nestgat.
Het vrouwtje zit op het nest waarvan het gat helemaal wordt dicht gemetseld zodra de eieren zijn gelegd. Dit om het nest te beschermen tegen vijanden. Er is nog een kleine spleet zichtbaar. Het vrouwtje komt al die tijd ook niet van het nest af. Door de spleet zien we af en toe de snavel van het vrouwtje en soms gooit ze ook iets naar buiten. Eerst het vrouwtje en later ook de jongen worden gevoerd door het mannetje en jongen van het vorige jaar. Ze eten fruit en kleine dieren zoals vleermuizen, slangen, lizards, wormen, kuikens en eieren van andere kleine vogels. Kortom een variabel dieet.
Waar normaal de voedertijd ligt om het uur of zo. Staan we inmiddels al ruim een uur te wachten en hebben nog niets gezien of gehoord. Dan hoort Jan-Peter de gids van Natuurlijk Thailand een Zebra IJsvogel (Banded Kingfisher). Hij gaat op zoek met de Thaise vogelgids en ze weten hem ook te vinden.
Sonja gaat even kijken. Het is een mannetje. Martin blijft in de hide want je weet maar nooit. Zal je net zien als je wegloopt komt de Hornbill aangevlogen.
De Banded Kingfisher laat zich mooi vastleggen. De Banded Kingfisher is een ijsvogelsoort die leeft in het laagland tropisch woud en niet langs het water. Het is een grote ijsvogel zo'n 20 cm hoog. Met een grote rode snavel, blauwe kap en om zijn hals een oranje-rode band. Zijn rug is blauw/zwart/wit gestreept en zijn buik is oranje. Het vrouwtje is overwegend wit en oranje bruin op de rug.
Sonja loopt weer terug naar Martin die de wacht is blijven houden in de hide en helaas de Hornbill nog niet heeft gezien. Martin heeft nog wel een glimp kunnen opvangen van de ijsvogel gelukkig maar hij zat inmiddels wel behoorlijk verstopt.
We wachten inmiddels al twee uur en twijfelen of we nog moeten blijven wachten. Maar wat als, etc... de kans dat hij snel komt wordt steeds groter. En dan na 2,5 uur veel geschreeuw en ja hoor vader en drie oudere jongen komen aangevlogen. Een voor een klemmen ze zich vast aan de boom voor het gat en gooien het voedsel wat ze deels opboeren het gat in.
Het spektakel duurt een paar minuten en dan vliegen ze één voor één weer weg.
Helaas hebben we ze niet op een mooie plek los op een boom zien zitten. Maar het voederen was wel prachtig.
Wat een gigantisch grote vogels zeg.
Het is nu ook duidelijk waarom de gids wel durfde weg te lopen. De Hornbills kondigen hun komst luid en duidelijk aan dus die hadden we prima kunnen horen terwijl we bij de IJsvogel stonden. Blij en opgetogen dat we toch zijn blijven wachten lopen we weer terug naar het Visitor Center. Hier lunchen we met de gebruikelijke rijst en kip met cashewnoten en wat uien.
We rijden naar de top van de berg hier in het park. Lopen nog over een vlonder pad door de bush naar een uitzichtpunt. Het uitzicht is mooi maar onderweg zien we weinig vogeltjes. Behalve 4 Siberische Gierzwaluwen (Forktailed Swift) welke gebroederlijk lekker naast elkaar zitten op een electriciteitsdraad. Ze broeden in augustus/september in Siberië en overwinteren dus hier in het hete Thailand (over temperatuur verschillen gesproken).
Het is ook veel te warm om een beetje rond te vliegen. Op dezelfde draad zitten ook twee Parelhalstortels (Parel necked Dove).
Helemaal op de top hebben we een mooi uitzicht over het park maar het is er echt bloedheet dus de vogeltjes houden zich ook stil. Aan het einde van de middag richting de uitgang van het park rond drie uur gaan we een trail lopen. De trail wordt gekenmerkt door een machtige vijgenboom. Mooi om te zien hoe de vijg zich helemaal rond de oorspronkelijke boom heeft gewikkeld en deze ook helemaal verstikt heeft. Het lijkt wel een Avatar boom met al die kronkels. Maar we komen niet voor deze boom maar voor de vogels.
Er zit hier een nest van een Hornbill maar deze was niet thuis. Wat er wel verderop in het struikgewas zit is een Red Headed Trogon. Onze lokale gids Paul is vooruit gelopen en heeft het nest gevonden met eieren erin dus dat betekent dat de vogel in de buurt zal zitten (want hij zat niet op het nest). Het is nog een hele tippel over smal kronkelende geitenpaadjes door de bush. Bij het nest zien we eerst helemaal niets maar we horen de Trogon wel af en toe. Maar opeens ziet iemand een mooie rode vogel op een tak recht boven ons hoofd.
Het is de Roodkoptrogon (Red Headed Trogon) en hij laat zich rustig van alle kanten fotograferen. Wat een prachtige vogel.
Het is een mannetje, hij heeft een donkerrode kop en buik, paarse oogring, een bruine rug en zwart-witte vleugels met strepen. Van onderaf gezien heeft hij een scherp contrasterend en gegradueerd zwart-wit staartpatroon. Hij blijft rustig stil zitten en kijkt al die rare figuren met dingen in hun handen rustig aan. Als we genoeg plaatjes hebben laten we hem met rust en lopen weer terug naar de busjes.
We stoppen nog even bij een nestje van de Dusty Broadbill. Ook dit nest hangt onder aan een dunne liaan. Maar helaas deze laat zich voor ons niet zien. Dus hup de bus in want we hebben nog een lange rit voor de boeg.
Onderweg de laptop er maar even bij gepakt om de foto's die we gemaakt hebben even te back-uppen. Ook hebben we de tijd om de Polarsteps bij te werken. Bij een restaurant langs een rivier gaan we even eten. De bediening is bijzonder, het bier komt niet of blijft komen. Maar het eten is lekker. Behalve de gefrituurde kip dingen want de stukjes bevatten kleine ondefinieerbare botjes dus er verdwijnt veel direct over de reling in de rivier. Hebben de vissen ook weer wat te eten en ook de Ooievaarsbekijsvogel die we aan de overkant in de boom zagen zitten heeft hierdoor morgen bij daglicht ook weer kans op een lekker vers visje. De rijst, soep en ei zijn best lekker.
Na een uurtje weer op pad want het is nog ruim twee uur tot voorbij Bangkok. Het is druk in Bangkok overal file. Maar uiteindelijk komen we even na tienen aan bij het Grand Inter Hotel ergens ten Zuiden van Bangkok. Welterusten.