16 september 2019 Sepilok Orang Oetan Rehabilitatie Centrum
Om tien uur meren we aan in Sandakan. We lopen door een wijk op het water. Houten woningen op palen in het water. Hier wonen voornamelijk mensen uit de Philippijnen die hier hun geluk zoeken. Het is wel goed geregeld voor ze tegenwoordig. Er is schoon drinkwater, electriciteit en scholing voor de kinderen.
Wij stappen in een busje en rijden in een half uurtje naar Sepilok. Vanochtend bezoeken we het Sunbear Conservation Centre. Dit is een opvangcentrum voor sunbears. Dit is de kleinste berensoort op de wereld. Het is een prachtige zwarte beer met een geel/oranje kraag om zijn nek. De beren worden hier opgevangen en uiteindelijk weer uitgezet in het wild. Het is een beetje een dierentuin effect en dus niet helemaal ons ding. Het is wel mooi. In de jungle staan allemaal hekken waardoor de beren een ruimte van 20 bij 40 meter tot hun beschikking hebben. Hier zitten dan per ruimte 1 of 2 of 3 beren in die het wel met elkaar kunnen vinden uiteraard. Ze worden bijgevoerd maar het is de bedoeling dat ze ook zelf hun kostje bij elkaar scharrelen. We lopen een half uurtje rond en dan hebben we het wel weer gezien.
We rijden naar onze lodge voor vanavond Sepilok Nature Resort. Een prachtig gelegen resort, allemaal kleine huisjes rond een meertje. We hebben een mooi huisje met airco, joepie! De spullen op de kamer en tijd voor lunch.
Hier is ook weer WiFi dus het thuisfront weer wat van ons laten horen. De lunch is lekker met een champignon soep en een soort burger.
's Middags bezoeken we Sepilok, het bekende Orang Oetan Rehabilitatie Centrum, opgericht in 1964. Dit centrum heeft tot doel 'het terugbrengen van verweesde, gewonde of ontheemde Orang Oetans naar het wild'. Al veel verweesde Orang Oetans zijn met succes, na het revalidatieproces, vrijgelaten in het Kabili-Sepilok-bos van 4.294 hectare, een oerwoudreservaat rijk aan tropisch regenwoud en mangrovemoeras. Het revalidatieproces begint na een grondig gezondheidsonderzoek, gevolgd door een quarantaineperiode om het overdragen van ziekten tegen te gaan. Jonge Orang Oetans brengen hun tijd door in de 'Nursery'. Hier leren ze vaardigheden die essentieel zijn voor het oerwoudleven, bijvoorbeeld het vinden van voedsel, het bouwen van een nest en klimmen. Eenmaal klaar, gaan ze naar de ‘Outdoor Nursery’ waar de vrijheid wordt vergroot en de afhankelijkheid van voedsel en emotionele ondersteuning wordt verminderd. Last but not least, de meeste dieren bereiken totale onafhankelijkheid en worden geïntegreerd in de Sepangok wilde Orang Oetanpopulatie.
We zijn nog niet binnen of er zitten twee prachtige Orang Oetans vlakbij de boardwalk in de bomen. Helaas mogen we niet blijven staan om foto's te maken en moeten we na één foto direct doorlopen.
We lopen over de boardwalk door het oerwoud naar een groot gebouw. Daar kunnen we plaatsnemen en dan zien we door grote ramen een plek met verschillende voederplatformen en vooral veel touwen. Op de platformen wordt voedsel neergelegd wat bestaat uit fruit en groente. Grote slabladeren maar ook bananen, vruchten en kokosnoten.
Al snel komt er een Orang Oetan aangelopen en later nog meer. En dan ook een aantal verzorgers met een jonge Orang Oetan aan de hand. Ze brengen de kleintjes richting het platform waarna ze aangemoedigd worden om omhoog te klimmen.
Uiteindelijk lopen er een stuk of 15 Orang Oetans rond en zelfs twee moeders met een kleintje. Het is een hoog 'dierentuin' gehalte maar we begrijpen dat hier goed werk wordt geleverd. De kleine Orang Oetans die hier zijn zouden het zelf nooit hebben gered in het wild of weggekwijnd zijn in gevangenschap. We zijn blij dat we de afgelopen dagen tot twee keer aan toe deze prachtige beesten in de vrije natuur hebben gezien.
We lopen weer naar buiten want er is in de Outdoor Nursery nog een voederplatform. Ook hier weer een verzorger die voedsel neerlegd. De mand is nog niet leeggegooid of de eerste Orang Oetan komt al aangeslingerd. Het blijkt een vrouwtje te zijn van 12 jaar oud en zwanger.
Ze zit lekker te eten als er vanuit de boom een grote zwarte eekhoorn naar beneden komt die ook wat te eten wil halen. Het kleine beestje wordt steeds weggejaagd door de Orang Oetan.
Dan pakt ze een grote groene kokosnoot en klimt in de touwen. Waar ze al hangend de groene schil er vanaf pelt. Vervolgens een gat erin maakt en de klappermelk wordt lekker opgeslobbert. Vervolgens wordt de gehele kokosnoot in stukjes naar binnen gewerkt.
Er komt een tweede Orang Oetan bij. Het blijkt een mannetje te zijn uit het wild dus nooit hier opgevangen geweest. Deze heeft veel donkerder haren (komt door voedsel) is wel wat mager en heeft een kale rug. Samen zitten ze op het platform te eten.
Dan moeten we het park verlaten en gaan weer terug in onze lodge.
We lopen via een brug met daaroverheen een begroeiing. Zit daar gewoon een grote zwart met gele slang. Vlak boven je hoofd, deze is giftig dus maar voorzichtig een foto maken en dan snel er onderdoor lopen.
We stappen onder de douche en relaxen even. Dinertime en op tijd gaan slapen.
{flike}