7 september 2019 Reisdag 

 

Vandaag hebben we weer een lange reisdag voor de boeg. De wekker gaat vroeg. Geen probleem want Sonja is om kwart over zes al klaar wakker. Alles inpakken, douchen en naar het ontbijt.

 

We kunnen nu ontbijt kiezen van het buffet dus lekker rustig gegeten. In de overkapping bij het hotel zitten de zwaluwen onder het dak welke af en aan vliegen. Leuk om zo te zien. Om half negen gaat het bootje. Dit keer niet in een smalle lange kano maar weer een metalen schuit met overkapping. De zon is nog steeds afwezig door de rook die hier hangt. Hopelijk wordt dat vanaf morgen beter.

 

20190907_075450_DSC1081  20190907_081249_DSC1102 

 

Onderweg stoppen we even langs de weg want hier wordt rijst ingepland. In de berm langs de weg staan kleine plukjes felgroen gras (lijkt het wel). Als dit zo'n 30 cm hoog is wordt het uitgezet op een groot rijstveld. Ze oogsten hier 1x per jaar en de start van de rijstbouw is nu. Want vanaf eind september begint het regenseizoen dus dan kan de rijst lekker groeien.

 

Een paar kilometer verderop stoppen we weer. Er groeit hier in de berm een mooie bloem, de 'Bamboo Orchidee' een prachtige bloem op een inderdaad op bamboe lijkende stengel. Ook groeien hier langs de kant van de weg van dit vleesetende planten. Langwerpige kuipjes met een deksel erop. Deze gaat dicht zodra een insect zich heeft laten verleiden om in de kuip te kruipen.

 

20190907_09334620190907_093346  20190907_09344320190907_093443  20190907_11365620190907_113656

 

Ook stoppen we bij een peper-farm. Hiet de chillies maar de peperkorrels. Deze groeien als bessen aan een struik, net zoals druiven, als trossen. Eén keer per jaar worden de peperkorrels geoogst. Omdat het hier het hele jaar hetzelfde weer is (geen seizoenen) kunnen ze de struiken in verschillende oogsten en hebben ze continu verse aanvoer. De bessen worden geoogst als de onderste trossen bessen geven die al zover zijn dat er een grote pit inzit. Trossen die hoger hangen hebben dit stadium al eerder bereikt maar die laten ze eerst nog hangen. De bessen worden te drogen gelegd. Na 10 dagen is de pit veranderd in een rode peper korrel. Deze worden alleen in Europa gebruikt. Na vier weken zijn het de zwarte peperkorrels geworden die we allemaal kennen. Er bestaat ook witte peper. De ontstaat door na de oogst de bessen eerst in water te weken. Vervolgens worden gaan ze door een machine waarin ze van hun vel worden ontdaan en dan hen je een witte peperkorrel die ook weer wordt gedroogd. Eigenlijk is wit, rode of zwarte peper allemaal hetzelfde alleen in een ander stadium. 

 

We hebben een lunch stop bij een restaurant bij een waterval. We lopen even een rondje door het 'park'. Het is nog steeds blaf heet waar we niet echt goed aan kunnen wennen. Ondertussen wordt voor ons een heerlijke lunch gekookt en als we weer terugkomen wordt die direct geserveerd. Lekkere rijst met verschillende soorten groenten. Dat hebben ze hier wel heel veel verschillende groentes, heerlijk.

 

Dan is het nog ruim een uur rijden zodat we om vier uur weer bij The Ranee Boutique hotel zijn in Kuching. De andere tas staat al op de kamer dus dat is mooi geregeld. We halen wat te drinken en uploaden het reisverslag van de afgelopen dagen. Alles stond al klaar alleen nog even snel internet. Dus Sonja op de gang, wat hier overigens geen straf is een mooie ruime tafel met goede stoelen onder een waaier.

 

Dineren doen we weer bij James Brooke aan het waterfront. Daarna pikken we even een geocache op zodat Maleisië ook op deze kaart staat voor ons. We lopen terug via de Chinese straat want het Moon Cake festival deze dagen. De Chinese tempel is nog open dus daar nemen we een kijkje en verder lopen we door een smal straatje met voornamelijk eettentjes. We hebben het snel gezien en lopen dus maar terug naar het hotel. Lekker op de koele kamer.

 

20190907_19240220190907_192403  20190907_19242120190907_192421  20190907_19250220190907_192502

 

 


8 september 2019 Mulu N.P. Lang en Deer Cave 

 

Na het ontbijt de laatste check. Is de kamer leeg? Ja, dan zit alles in de tassen. We vliegen vandaag zo'n 1300 km noorderlijker naar Mulu. Op wonderbaarlijke wijze zijn onze tassen bij elkaar ruim 3 kilo zwaarder geworden maar gelukkig maken ze er bij het inchecken geen probleem van. Ook wordt niet naar het gewicht van de handbagage gekeken. Sonja's tas zal nog net binnen de zeven kilo vallen maar die van Martin haalt eerder het dubbele. Gewoon op je rug houden en stug doorlopen.

Op het vliegveld moeten we helemaal achteraan zijn. Daar staat een propellor vliegtuig al klaar. Het is een ATR72-500 wat inhoudt dat er 72 passagiers meekunnen. Ook met de 24 personen die er nu in zitten vliegt het toestel. Anderhalf uur later zijn we in Mulu. Het is een kleine landingsstrip die volledig wordt benut voor de landing. Dit schijnt weer kerosine uit te sparen. De tassen worden vanuit het vliegtuig direct op de karren geladen, niks geen lopende band of zelfs containers die als lego zo precies in een boeing 747 worden geladen.

 

20190910_11432420190910_114324 

 

Er staat weer iemand met een bordje op ons te wachten. We mogen plaatsnemen in een grote open vrachtwagen met bankjes en zo rijden we de 5 kilometer naar het Mulu Marriott Resort & Spa. We krijgen een drankje eneen ijskoud doekje op onze zweethanden en gezicht een beetje af te koelen want ook hier is het gewoon lekker warm. Wel is de continue mist van de branden hier niet aanwezig dus we zien eindelijk wat blauwe lucht.

 

We hebben een prachtige ruime kamer met gelukkig weer airco en een waaier. En die staan al aan. Joepie. Even afkoelen. Om bij onze kamer te komen lopen we over hoge boardwalks langs prachtige hoge bomen. Waarvan de meeste weer overwoekerd zijn door lianen en andere klimmers. We lunchen in het restaurant waar we een hoofdgerecht en dessert van de kaart mogen kiezen. De chickencurry van Sonja valt wat tegen want de kip zit in een soort bouillon en het zijn gewoon stukken kip met de botten er nog in. Dus dat is weer pielen met mes en vork. Martin heeft nasi goreng en ook hij mag de handen gebruiken voor de kippenvleugeltjes en grote gambas. Het is wel erg lekker.

 

Om half drie vertrekken we naar de grotten. We stappen weer in de open kar en rijden naar het visitor centre van Gunung Mulu N.P. Daar moeten we helemaal met paspoort worden geregistreerd. Dit N.P. staat sinds 2000 op de lijst van het Unesco Werelderfgoebieden. Het is het grootste N.P. van de deelstaat Sarawak en is gelegen aan de zuid-oost zijde van de grens met Brunei. Het Nationale Park is bekend om zijn inmens grote grottenstelsel. Via een goed aangelegde boardwalk lopen we 3,5 kilometer naar de Lang Cave. We zijn samen met drie Duitse dames die niet als ons ook van fotograferen houden dus je snapt dat het wat langer duurt allemaal. We komen onderweg verschillende beestjes tegen. Zoals Lantern Bugs, dit zijn een soort torren welke 's nachts licht geven vandaar de naam.

 

20190908_151507_DSC1104   20190908_151759_DSC1111 

 

Maar ook verschillende slangen eerst een donker bruin slangetje wat op de reling zit van de boardwalk. Deze moet natuurlijk wel even vastgelegd worden. Dan ziet Martin ook een rood met zwarte slang welke snel wegkruipt in de rotsen. 

 

20190908_153220_DSC1142

 

Er vliegen best veel vlinders rond maar meestal ver weg helaas. Wel zien we van dichtbij een wandelende tak en een wandelend blad. Deze zou je zelf niet zo zien zitten maar de gids gelukkig wel. 

 

20190908_154039_DSC1151   20190908_161157_DSC3788   20190908_162211_DSC1179 

 

Om half vijf zijn we bij het hek waarmee we naar de grotten kunnen. Ook hier wordt weer geregistreerd met hoeveel we zijn zodat ze later kunnen kijken of ook werkelijk iedereen weer naar buiten is gekomen. Het is nog een behoorlijke klim naar boven. We gaan eerst naar Lang Cave deze heeft prachtige stalagmieten en stalagtieten (druipsteen). We lopen er vlak langs en we mogen hier gelukkig wel flitsen anders was het echt niet gelukt iets hiervan fotografisch vast te leggen. 

 

20190908_164833_DSC3826   20190908_170001_DSC3843 

 

20190908_165459_DSC3837

 

Dan moeten we een beetje vaart maken want we bezoeken ook nog de Deer Cave en voor zes uur moeten we weer buiten het hek staan. Dit is echt een mega grote grot. Op het laagste punt ligt de bovenkant van de grot 160 meter boven ons. Aan het dak van de grot hangen verschillende groepen met vleermuizen. Bij elkaar een paar miljoen en verschillende soorten. De ruimte is ook zo'n 50 meter breed en dan nog 200 meter lang en dan zijn we nog niet eens helemaal achterin geweest. We hadden nl. nog 600 meter dieper de grot in kunnen lopen maar we zitten een beetje tegen een tijdslot aan. 

 

20190908_171633_DSC3862   20190908_17230820190908_172308

 

20190908_17344020190908_173440

 

We lopen weer terug naar de uitgang. Daar staat een andere groep eigenlijk stil. Waarom? We blijken heel veel mazzel te hebben, de miljoenen vleermuizen zijn zich aan het verzamelen voor hun nachtelijk diner. Elke nacht vertrekken zo'n 2 tot 3 miljoen Wrinkle Lipped Bats de grot om zo'n 15 ton vliegende insecten te verorberen. Dit doen ze alleen bij knap weer, als het regent blijven ze binnen. De vleermuizen komen uit de grot en vlak voor de ingang verzamelen ze zich.Ze vliegen in cirkels totdat de groep groot genoeg is en dan vliegen ze in een langgerekt lint weg. Dit herhaalt zich de hele tijd. We hebben het even staan aanschouwen en dan moeten we deze plek verlaten. Wij hebben wel erg veel mazzel want doordat we zo laat zijn hebben we mooi het verzamelen van de vleermuizen kunnen zien. Dan lopen we alle trappen weer af naar beneden en het poortje door wat inderdaad al dicht was.

 

Daar komen we bij een open ruimte waar allemaal bankjes staan waar we de exodus van de miljoenen vleermuizen kunnen zien tegen een steeds donker wordende hemel. 

 

20190908_175012_DSC1279  20190908_174914_DSC1253

 

Dan wordt het tijd om weer de 3,5 kilometer boardwalk terug te lopen. Overigens helemaal prima verlicht met lampen laag bij de grond. Prima verzorgd hier allemaal. We stoppen natuurlijk als we wat zien dus uiteindelijk lopen we in het pikkedonker door het bos. 

 

20190908_18385720190908_183857_001   20190908_18551420190908_185514

 

Na een verfrissende douche dineren we in het restaurant waar een overheerlijk buffet voor ons klaar staat.

 

 


9 september 2019 Mulu N.P. Wind en Clearwater Cave

 

Prima geslapen en na het ontbijt stappen we in een Longboat (dit is een lange kano) richting Guning Mulu N.P. We zitten met z'n achten in de kano en soms loopt de kano dan ook vast op de bodem van de rivier. Het heeft hier al een maand niet geregend en de rivier staat daardoor dan ook erg laag. 

 

20190909_08233220190909_082333   20190909_08360920190909_083609

 

Als we vastzitten springen de bootjongens en onze gids eruit en duwen de kano over de stenen heen. Wij kunnen gelukkig blijven zitten want het was niet fijn geweest als we met onze wandelschoenen aan in het water hadden moeten stappen wetende dat je ook nog een eind moet lopen. Er was wel gezegd dat we sandalen aan moesten maar laten we die nu net niet (mee) hebben. 

 

We stoppen bij de Wind Cave dit is ook weer een prachtige grot die ook deel uitmaakt van het het hele grottenstelsel hier. Het voordeel van in de grotten lopen is dat het niet zo heet is. Maar met 94% luchtvochtigheid loop je je evengoed helemaal lam te zweten. Zo wat verliezen wij een vocht door alle poriën. Onze broeken zijn dan ook helemaal doorweekt van het zweet. De Wind Cave is ontstaan zoals de naam al aan geeft door de wind. De grotten kunnen hier zo groot worden door de hoge temperatuur die het hier continu is. Daardoor het is het water ook warm als het hier stroomt vooral in het regenseizoen stroomt er hier heel veel water wat het limestone zo wegschuurt. En dan nog een ding waardoor de grotten zo groot zijn is omdat het limestone erg hard is stort het plafond niet zo snel in waardoor de grotten steeds dieper worden. 

 

20190909_10003220190909_100032   20190909_100903_DSC1415

 

20190909_101622_DSC3976   20190909_101816_DSC3982

 

We stappen weer in onze longboat en varen een klein stukje verder over de Melinau River naar Clearwater Cave. Deze grot is wel 107 km lang en is de langste van Azië. Bij de ingang hangen prachtig gevormde pinnacels.  

 

20190909_105417_DSC1420   20190909_105854_DSC4007

 

Ook in deze grot weer een mooie boardwalk en vooral heel veel trappetjes omlaag. Op de bodem van deze grot stroomt een riviertje wat het begin is van de rivier waarover we zijn aan komen varen. Het is echt inmens zo groot hier. Achterin zijn er weer mooie stalagmieten en stalagtieten daar moeten we ook weer een steile trap omhoog klimmen en dan lopen we over een boardwalk boven langs weer terug. Wat een diepte zeg.

 

20190909_110429_DSC4014   20190909_111427_DSC4032   20190909_112314_DSC1424

 

Buitengekomen weer de vele trappen af naar beneden waar op een beschutte picknick plek een lunch voor ons klaar staat. Lekker met een bak thee erbij. We zouden hier ook kunnen zwemmen maar dat doen we vanmiddag in het zwembad wel. Terug met de longboat en nu stroomafwaarts waardoor we iets minder vaak vastlopen. 

 

20190909_12185920190909_121859

 

20190909_12224520190909_122245 

 

Bij thuiskomst in het hotel zien we dat één van de bedden prachtig is versierd. Er staan twee prachtige zwanen op die naar elkaar kijken zodat er een hartje is gevormd, dit is gemaakt van badhanddoeken. Er omheen allemaal roze blaadjes met de letter I 'hartje' U. Er liggen gekleurde ballonnen en er hangt een slinger 'Happy Anniversary'. Dat is wel heel attent van het hotel. We hebben bij de boeking opgegeven dat we tijdens onze reis 20 jaar zijn getrouwd en dat is dus prima door gegeven. Want vandaag is het exact 20 jaar geleden dat we elkaar het jawoord gaven. 

 

20190909_135546_DSC1441   20190909_135612_DSC1442

 

We gaan lekker bij het zwembad liggen. Even een middagje niets heerlijk. We liggen onder twee parasols maar ondanks de schaduw is het behoorlijk zweten dus af een toe een verkoelende duik.

 

Nog even afkoelen op de kamer voordat we gaan dineren. We kunnen weer genieten van een heerlijk buffet en bij het toetjesbuffet stellen we voor onszelf een 'grand dessert' samen. Heerlijk diner op onze trouwdag welke wordt afgesloten met een mooi onweer spektakel. Helaas geen grote lichtflitsen kunnen vastleggen vanwege de vele bewolking.

 

20190909_194358_DSC1508

 

Als we na het 4e kopje thee weer terug zijn op de kamer begint het te regenen.

 

 

 


10 september 2019 Vlucht Mulu - Kota Kinabalu

 

De tassen kunnen weer ingepakt worden want vandaag vertrekken we hier weer. Maar eerst uitgebreid ontbijten daar hebben we alle tijd voor want pas om 10:30 uur vertrekken we naar het vliegveld. Daar nog even een klein probleempje op wonderbaarlijke wijze zijn onze tassen voor ruimbagage 3 kilo zwaarder geworden dan thuis en we hebben dus twee kilo te veel aan ruimbagage. Oeps. Kan je er niet iets uithalen. Ja natuurlijk maar wat kost het als we ervoor betalen? Nou 10 Ringit (dat is circa 2,60) dus maar betaald dat is makkelijker.

 

Een korte vlucht van een uurtje brengt ons naar Kota Kinabalu in het Noorden van Borneo, dit is de hoofdstad van de deelstaat Sabah. We krijgen dan ook weer een aantal mooie stempels in ons paspoort erbij.

 

Bij de uitgang staat er weer een mannetje ons op te wachten die ons naar het Meridien Hotel brengt aan het Waterfront in Kota Kinabalu. Het is een werkelijk schitterend hotel en we hebben een prachtige kamer op de 10de verdieping met uitzicht op de haven en zee. Bij het inchecken kregen we nog een brief mee want ook hier hebben ze door gekregen dat we 20 jaar zijn getrouwd.

 

Op ons bed vinden we weer een tweetal prachtig gevouwen zwanen die we vanavond toch echt even op de grond moeten zetten als we willen slapen. Ook kunnen we vanmiddag een soort van high tea halen boven op de 14de in Le Meridien Club Lounge ook mogen we hier om zes uur nog een cocktail halen en genieten van de zonsondergang.

 

20190910_13440820190910_134409   20190910_15052820190910_150528 

 

De high tea is heerlijk wat een verwennerij. Een kop thee en scones met jam en room en een kleine sandwich. Zo hebben we onze lunch ook weer binnen. We gaan weer terug naar de kamer, we hebben beiden geen zin om de stad in te gaan. De chauffeur die ons bracht vertelde ons ook dat als we naar buiten gingen dat we dan onze waardevolle spullen vooral moesten achterlaten in het hotel. Niet echt veilig dus. En het is nog steeds bloedheet met een hoge luchtvochtigheid dus een dagje helemaal niets is ook wel fijn. Sonja kan dan mooi de website bijwerken en Martin leest een boek. Ook vakantie toch.

 

Om kwart voor zes voor naar de Lounge voor de zonsondergang. Het is niet alleen een cocktail die we mogen halen maar er zijn ook allerlei verschillende hapjes. Echt ongelooflijk wat er allemaal staat. We hebben dan ook al snel besloten dat er niet meer gedineerd hoeft te worden vandaag. We blijven gewoon hier. Het is allemaal even lekker. Een cocktail hoeven we niet maar een ananassap en een Maleis biertje gaan er prima in. De zonsondergang is de eerste die we echt zien op Borneo. Het wordt een prachtige lucht met een opkomende onweersbui. De zon is nog niet onder of het begint te onweren en regenen.

 

20190910_182709_DSC4175-Pano

 

Zijn we net weer terug op onze kamer gaat de bel. Staat er iemand van het hotel voor de deur met een groot stuk chocolade taart: 'Happy Anniversarry'. En oef, zoooo lekker. Wat een verwennerij hier in het hotel waar we alleen zijn voor een overnachting om morgen heel vroeg weer door te vliegen.

 

 

 

 

{flike}