4 januari 2018
Laatste dag in Shanghai
Om negen uur vertrekt de bus. Het is nog drie uur rijden voordat we in Shanghai zijn. Het is de pech van deze reis want helaas regent het nog steeds. De ramen zijn nog steeds beslagen en ondanks verschillende pogingen om ze droog te krijgen lukt dat niet echt. Om 12 uur worden we los gelaten en Shanghai met het verzoek om om zeven uur weer terug te zijn bij de bus. Het regent pijpenstelen dus de verkoper van kleine plastic parapluutjes doet goede zaken als er twee bussen met Westerlingen uitstappen.
Shanghai is de grootste stad van China en heeft sinds 2004 de grootste haven ter wereld. Wij gaan via de Bund, het uitzichtpunt van Shanghai, de stad in. We zien direct dat het iets helderder is dan twee jaar terug. De smog is waarschijnlijk naar beneden geslagen door de regen. Dus zo heeft regen ook wel weer voordelen. We lopen eerst naar de Linyin Road, de straat met tientallen muziekwinkels naast elkaar. We zien een prachtige piano met geïntegreerde touch screens. Daar staat de bladmuziek op. De piano kan dit zelf spelen als een pianola en op de bladmuziek zie je waar je bent. Tegelijkertijd kan je ook meespelen. Je hebt ook een optie om de muziek te spelen en dan worden de noten rood en groen al gelang je ze goed of fout speelde. Zo drukken we nog op allerlei verschillende mogelijkheden. De verkoper zelf weet ook nog niet echt hoe het werkt en keek zijn ogen al uit hoeveel wij eruit haalden. Al met al zien we genoeg instrumenten en in één winkel hebben ze zelfs een fagot liggen. Merk onbekend. P-Bones (plastic trombones) zien we ook nog maar omgerekend niet echt veel goedkoper dan dat je ze in NL kan kopen.
We lopen verder naar de Nanjing Road, de grote winkelstraat met veel neonreclame hier in Shanghai. We zijn nog steeds op zoek naar een computerwinkeltje maar helaas niet gevonden. Telefoonwinkels in overvloed maar iets met snoertjes, batteriepacks nee niet te vinden. Het is inmiddels al vijf uur dus we gaan maar wat eten. We gaan naar de Pizza hut. De laatste dag in China dan maar wat westers eten. De pizza is op een andere manier klaargemaakt maar smaakt toch wel goed. We warmen ook weer een beetje op want het is hier echt wel koud (maar twee graden) en de regen maakt het er ook niet warmer op.
Na het eten lopen we naar de Bund waar we nog wat mooie foto's proberen te maken.
Toch jammer van de regen want ook nu komt de goede camera niet eens uit de tas. Alle dagen meegesjouwd op mijn rug en amper gebruikt. Ach ja, vandaag heeft hij ervoor gezorgd dat ik geen koude rug had.
Een leuke anekdote is nog dat we van te voren gewaarschuwd waren om altijd wc-papier bij je te hebben in China. In de meeste toiletten is dat namelijk niet aanwezig. Wij hebben door het vele reizen wel geleerd dat als je ergens in een grote stad bent en van een toilet gebruik moet gaan maken. Ga dan niet naar een openbaar toilet maar loop gewoon hondsbrutaal een luxe hotel binnen. En zo ook hier in Shanghai. Een prachtig hotel waar in de lobby een keurige heer achter een balie staat. Hij verwijst ons naar de derde etage waar de lobby van het hotel is. Wij naar het toilet. En dat was een goede. Een verwarmde toiletbril met een automatisch schoonmaaksysteem met allerlei knopjes. En dan allebei wat langer blijven zitten omdat je zo koud bent geworden van het buiten lopen en dan toch tegelijkertijd lachend naar buiten stappen met heerlijk verwarmde billen.
Het blijft prachtig om te zien, en de meeste neon reclame wisselt ook nog. Zo komt er plots aan de overkant 'Love Shanghai' langs. Dat moet natuurlijk wel even worden vastgelegd dus wachten tot het weer langskomt en ja hoor na vijf minuten daar is ie weer. Snel een foto en in looppas terug naar de bus.
Om zeven uur zijn we weer terug bij de bus en even later zijn we weer helemaal compleet. Geen mensen verdwaald in deze miljoenen stad. Het is nog een uurtje rijden naar de luchthaven Pudong. Daar proberen we automatisch in te checken wat niet lukt dus we mogen in een rij gaan staan. We geven onze paspoorten en ja hoor, we staan gewoon geboekt op de vlucht. Koffers afgeven en gaan. Ja dat denken we. De koffer gaat direct door een scan en het blijkt dat één koffer niet wordt goedgekeurd. Dus we mogen naar een apart hokje. Daar mogen we de koffer openmaken en hij gaat op zoek. Ja, naar wat eigenlijk. Uiteindelijk blijkt het te gaan om de multitool die Martin in zijn toilettas heeft zitten. We krijgen de koffer weer mee en kunnen we naar de balie. Daar gaat de koffer opnieuw door de scan en weer niet goed. Dus weer terug naar het hokje. Waar inmiddels meerdere passagiers staan die hun koffer open mogen maken. Gelukkig zijn we ruim op tijd want zo kan het nog wel even duren. Weer een teken op de plek waar dezelfde toilettas zit en nu blijkt het om de bus scheerschuim te gaan. Akkoord gegeven en weer terug naar de aardige mevrouw aan de balie. En ja, hoor drie maal is scheepsrecht. De koffer wordt weer afgekeurd. Nu is ze het zat en loopt met ons mee. Ze laat de jongen onze koffer opzoeken op het scherm. Nu staat er een teken om de GoPro die we in de koffer hebben zitten. Ze wil het niet eens weten. Ze dwingt de jongen om op de groene oké knop te drukken. Zelf doet ze dit niet. De koffer zou nu door moeten gaan en we krijgen onze instapkaart. De koffer komt niet het hokje ingedraaid maar daar ligt het inmiddels ook al helemaal vol met koffers.
Dan gaan we naar het volgende loket en dat is de douane. Hier krijgen we een mooi stempel in ons paspoort en wordt het kaartje wat we op de heenweg al hadden ingevuld ingenomen. Zo wij zijn in niemandsland. Nog even langs de handbagage security en dan kunnen we ergens gaan zitten. Het is niet zo'n grote luchthaven of waarschijnlijk zijn dit net zoals de meeste luchthavens ter wereld allemaal losse terminals. We zoeken een plekje en lezen wat.
Om half één kunnen we boarden. Sonja valt blijkbaar als een blok in slaap want als Martin me wakker maakt omdat het eten wordt gebracht, is de eerste vraag; zijn we al opgestegen dan? Ja joh, we vliegen al twee uur. Zo moe dus. De vlucht van in totaal elf-en-half-uur voornamelijk slapend doorgebracht. Het is ook heerlijk rustig in het vliegtuig daar hebben we ook deze reis heel veel mazzel mee. Om kwart over vijf landen we op Schiphol en als we alle spullen hebben, ja ook mijn trompet ;-) nemen we om zes uur afscheid van de groep. Vast een keer tot ziens ergens tijdens een concert en anders misschien op de reünie. De bus staat al klaar die ons naar P3 brengt waar we snel in de auto stappen en voor de files nog naar huis rijden.
{flike}