3 januari 2018
Laatste concert, maar waar?
Heerlijk geslapen na de ontspannende voetmassage van gisterenavond. Rustig opgestaan en na het ontbijt nog even de tijd om de webverslagen te typen. Dat is nog lastig want concertdagen lijken toch erg op elkaar en wanneer zaten we ook al weer in welk theater maar het is toch gelukt. Om half twaalf vertrekt de bus naar Zhuji een kleine stad ten Zuiden van Hangzhou. Bij het instappen de spullen weer op de plek. Uh, ik stop toch altijd mijn trompet daar. Oeps, waar is die eigenlijk. Nou niet in mijn hand. Shi.... Snel terug naar de kamer in de hoop dat ik hem daar ben vergeten. En ja, daar ligt ie nog keurig op het bed.
Het is nog even rijden en er moet ook nog ergens geluncht worden dus daarom vertrekken we op tijd. Helaas is het weer regenachtig en beslaan de ramen ook weer dus onderweg is er weinig te zien. Het is wel raar want het stadje Zhuji is al best wel in de buurt en ze zeggen dat het drie uur rijden is. Dan stoppen we even bij een wegrestaurant voor een sanitaire stop en wordt er gezegd dat het daarna nog anderhalf uur rijden is. Uh, het stadje Zhuji zijn we al voorbij. Hoe zit dat dan? Het blijkt dus dat we heel ergens anders concert hebben. Raar hoor. Bij het wegrestaurant is weer een Starbucks en deze doet deze ochtend goede zaken.
Het is wel jammer dat ook vandaag de ramen van de bus weer ontzettend beslagen zijn. Martin doet nog een poging om de ramen schoon te maken maar helaas. De omgeving waar we nu doorheen rijden is echt wel anders dan de afgelopen dagen. We rijden nu meer door de bergen en als we de ramen even droog maken ziet we mooie groene heuvels en de smog is ook opgetrokken. Er hangen nu gewoon wolken voor de bergen. De plaatsen waar we de afgelopen week waren, liggen in de delta tussen de twee grote rivieren de Yangtze (die uitmondt in zee bij Shanghai) en de Qiantang Jiang die door Hangzhou stroomt.
Uiteindelijk stoppen we in Dongyang bij het Zhejiang Dongyang Theatre. Buiten staat een hoge zuil met daarop allemaal reclame en..... ook van ons een aankondiging. Het duurt even voordat alle reclame voorbij is, zodat we onze 'aankondiging' even vast kunnen leggen. Via allerlei gangetjes komen we in de zaal. Daar is nog niet veel gebeurd, behalve dat er zo'n 50 stoelen midden op het grote toneel staan. Het blijkt dat de vrachtauto met al het slagwerk, celli en bassen nog niet is gearriveerd en met de vrachtauto ook de 'mannetjes' die alles keurig opstellen. We zijn dus ook eigenlijk te 'vroeg'.
We kunnen onze spullen 'achter' kwijt maar wat is het hier een bende en het stinkt hier echt vreselijk. Getver. We zoeken een tafel waar we de spullen op kunnen leggen. Op de vloer ligt een laag stof van wel 3 cm. Ongelooflijk wat een bende. We hangen wat rond want repeteren kunnen we toch nog niet. Het is een zaal met zo'n 1.100 stoelen. We nemen een banaantje want we hebben best wel trek.
De lunch onderweg is niet gekomen, maar nu wordt er gezegd dat er straks hamburgers worden bezorgd. Uh. Nou ja we zien wel. Inmiddels weten we dat iets hier in China pas zeker is, als het gebeurt. Van te voren zaken plannen en ook communiceren naar de mensen, daar hebben ze in China nog nooit van gehoord.
Ondertussen wordt het toneel verbouwd. Gordijnen komen omlaag uit het plafond. Toch al snel gordijnen van zo'n 12 meter hoog en die hingen dus nog hoger want eerst zagen we daar helemaal niets van. Het podium wordt ook in verschillende etages verdeeld en zo komt het podium er plots heel professioneel uit te zien. De vrachtwagen is inmiddels ook gearriveerd en alles wordt in gereedheid gebracht.
We hangen wat rond als er grote dozen met inderdaad hamburgers met cola van de KFC worden binnengebracht. Nu ben ik zelf niet zo'n fan van die kleffe broodjes van de grote hamburger ketens maar dit smaakt na een week Chinees wel lekker. Later blijken er ook yoghurtjes te zijn maar die zijn helaas al op. De mierzoete taartpunten - allen apart verpakt - zijn dan wel weer lekker. Genoeg zoetigheid om lekker actief en wakker de repetitie in te gaan.
We hebben allemaal een beetje een katerig gevoel over ons laatste concert. De stad zag er erg stil en saai uit en het theater valt tegen, vies en stoffig wat gaat dat worden vanavond. En dan na afloop nog drie uur terug naar het hotel rijden. Nou ja, we zien wel. We gaan er het beste van maken.
Het concert begint vroeg al om half zeven. Bij aanvang van het concert zitten er nog niet veel mensen in de zaal en dat komt ook doordat de zaal best wel groot is. Zit je in een zaal met zo'n 400 stoelen dan zit het gewoon stampensvol. Bij het eerste nummer blijkt het een ontzettend enthousiast publiek te zijn wat direct applaudiseert zodra ze horen dat wij een Chinees nummer spelen als openingsnummer. Als dan Peter, de zangsolist, het liedje Hongyan (Swan Goose) inzet, dan krijgt hij na elke zin een hartverwarmend applaus. Gedurende het concert komen er steeds meer mensen de zaal binnen. Dat gebeurt hier ook gewoon tijdens de nummers. De mensen lopen ook veel heen en weer tijdens de concerten. Halverwege het concert zit de zaal bijna helemaal vol.
Na afloop worden we uitgezwaaid door een enthousiast publiek. Zo te zien hebben ze genoten. Veel Chinezen komen ook naar voren naar het podium. Wij lopen ook allemaal naar de rand. Kinderen worden op het podium gezet om met ons op de foto te gaan en als de Chinezen door hebben dat wij dat geen probleem vinden. Klimmen ze zelf ook het podium op om met zo'n blanke Hollander op de foto te gaan. Het duurt dus ook iets langer dan het van te voren afgesproken kwartiertje voordat we allemaal weer in de bus zitten. Ach ja, moet kunnen toch.
We dineren weer in het hotel en dan is het slapen. De laatste nacht in China want morgen gaan we weer terug naar huis.
{flike}