Op naar Etosha N.P.

Vandaag naar het grootste en bekendste National Park van Namibië, Etosha.

13 oktober 2023 naar Etosha N.P.

Na een goed ontbijt met een prachtig uitzicht staat er vandaag een redelijk lange reisdag op het programma.

We gaan naar Etosha N.P. Alles weer ingepakt, de kamer nog een keer extra gecheckt of er echt niets is blijven liggen. Nee, mooi dan kunnen we gaan. Auto vol tanken, bandenspanning laten controleren en gaan. 

Eerst nog door de heuvels van het mooie Damaraland wat zeker als de zon nog laag staat er prachtig bij ligt. De gravelroad hier in het Noorden is gelukkig een stuk beter dan het stuk bij Twijfelfontein. Maar evengoed is het behoorlijk schudden. Onderweg komen we veel borden tegen waarop we gewaarschuwd worden voor Springbokken of Olifanten.

Die zien we niet maar wel weer een mooie Giraffe.

We klimmen over de Grootbergpas waar we een prachtig uitzicht hebben over het mooie land.

We hebben besloten dat we de 'grote' weg de C40 gaan volgen. Dat is wel meer kilometers maar ook meer asfalt dus dat zal zeker een stuk 'relaxter' rijden. Terwijl je dan ook goed moet uitkijken of er geen kuilen in de weg zitten.

In de plaats Kamanjab tanken we de auto weer vol. Hier komen direct heel veel mensen op je af om van alles aan je te verkopen. Als we weer verder gaan komen we bij een grote kruising. Voor ons blijft een busje stil staan zonder dat er wat aan komt. Martin besluit deze in te halen. Oeps, foute beslissing. Het busje blijkt nl. staande te zijn gehouden door NAMPOL. De Namibische Politie, Martin moet zijn rijbewijs laten zien wat wordt ingenomen (goed bekeken word en dan vastgehouden word). We moeten naar de kant van de weg waar een officier onder een parasol zit met een groot boekwerk. Dit blijkt een bonnenboek te zijn wat vooral vol moet. Gelukkig is de agent met Martin zijn rijbewijs ook meegelopen naar de parasol. Ondertussen pakken we het Internationaal Rijbewijs er ook maar bij.

We krijgen een bekeuring voor niet stoppen voor een stopteken, het inhalen vlak voor een kruising, het blokkeren van tegenliggend verkeer omdat het inhalen op de tegenliggende strook plaatsvond, het negeren van de politie en het bijna omver rijden van een agent. Kosten 4000 Namibische Dollars (200 EURO). Ja dat zal mooi worden. Het klopt natuurlijk allemaal niet. Martin weet zijn hoofd koel te houden en na 50x zeggen dat we het roadblok onmogelijk konden zien als er voor ons een bus stil staat. Wordt uiteindelijk het een en ander kwijt gescholden en komen we er met een boete van 1000 Namibische Dollars (50 EURO) vanaf. We moeten terug rijden naar het politie buro waar we het contant af moeten tikken. Pech, het is echt 'Vrijdag de 13de'.

Gelukkig hebben we het nog bij ons maar het contante geld is nu wel bijna op. Dan kunnen we weer verder. Bij Outjo gaan we linksaf de C38 richting Okaukuejo in Etosha.

Om even na tweeën zijn we in Etosha N.P. bij de ingang krijgen we een formulier mee waarop we moeten aangeven hoe lang we in Etosha willen verblijven. Dit moeten we inleveren bij de organisatie waar we een Permit moeten kopen dit kan in Okaukuejo waar we ook slapen.

Etosha is een Nationaal Park sinds 1908 en betreft een gebied van 22.270 km2. Het park is vernoemd naar de Etosha Pan, wat midden in het park ligt. In Oshivambo (de taal van hier) betekent Etosha 'Grote witte plaats'. De grote zoutpan is een bijzonderheid in het Nationaal Park na een grote regentijd verandert de pan in een vlakke lagune.

In het N.P. zijn 6 resorts allemaal gerund door de Namibia Wildlife Resorts (NWR). Je kan het park via 4 ingangen binnen komen. Wij komen door de Zuidingang. In het park zijn verschillende waterholes al dan niet op een natuurlijke manier. Helaas staan er ook veel helemaal droog, blijkt later. 

Buiten het park hebben we al een boekje met daarin een kaart gekocht zodat we al direct langs de eerste waterhole kunnen.

Ombika waterhole, hier staan verschillende Zebras te drinken.

Als we verder rijden zien we in het struikgewas de leuke Springbokjes. 

We rijden nog langs een tweetal andere waterholes maar deze staan helaas droog. Wel staat er langs de kant van de weg nog een prachtige Northern Black Korhaan. Hij blijft rustig staan in de schaduw van een struikje.

Struisvogels lopen hier ook genoeg rond.

Dan rijden we naar Okaukuejo waar we eerst ons permit kopen. We moeten aangeven hoe laat we over drie dagen het park weer willen verlaten. Nou doe maar zo laat mogelijk zodat we zo lang mogelijk op zoek kunnen naar wild. Daarna inchecken voor de kamer. Eerst nog op zoek waar dat kon, blijkt dat de dame te zijn die naast de permit verkoopster zit. Die zeggen ook niks.

We hebben een hutje bij de waterhole. Het is een heel klein hokje waar we eigenlijk niks kwijt kunnen. De tassen moeten zowat op elkaar staan in een hokje op de grond. Wel is er een koelkast dus de flessen water kunnen mooi koud staan.

Bij de waterhole staan werkelijk wel 50 Zebras te drinken. Prachtig.

Een grote Kori Bustard komt ook parmantig aangelopen. Dit is de grootste vliegende vogel, hij kan wel 26 kilo wegen. Daarnaast een brutale Zwart Witte Raaf, die weer worden afgewisseld door Springbokken. 

We besluiten toch nog een stukje te gaan rijden naar een waterhole ten Noorden. Wolfnes, helaas staat deze helemaal droog. Wel zien we nog een prachtig klein roofvogeltje op een struikje zitten de Greater Kestrel (een Steppenvalk).

De zon gaat bijna onder en voor zonsondergang moet je weer terug zijn binnen de poorten. In de verte zien we nog een tweetal olifanten lopen en als we bijna bij de poort zijn, kijken we in de verte naar de konten van een hele grote kudde olifanten.

We rijden terug naar ons hutje. En gaan naar de waterhole. Daar staan net een aantal Giraffes die ook dorst hebben voor een prachtige zonsondergang nemen ze een slokje.

Het is een fascinerend gezicht hoe zo'n giraffe drinkt. Zijn voorpoten wijd gespreid en dan helemaal voorover. Dit niet nadat ze de hele omgeving minutieus hebben afgespeurd op eventueel wild omdat ze op hun kwetsbaarst zijn als ze staan te drinken.

Dan komt er een groep Black Faced Impalas om te drinken.

Ondertussen zakt de zon echt op zijn Afrikaans onder de horizon.

Het spektakel is nog niet afgelopen want van rechts komen er twee kolossen van olifanten aangesjokt die ook wel trek hebben in wat water. 

De zonsondergang is fenomenaal.

En dan aan de overkant duiken er zomaar twee Witte Neushoorns op. 

Met het ondergaande zonnetje erachter is het werkelijk waar schitterend.

Helaas moeten we de voorstelling verlaten, want ons diner wacht op ons.

Na het eten nog een tijd bij de waterhole gezeten. Waar nog een aantal Neushoorns langskwamen. Eén zelfs met twee kleintjes. Je wilt bijna niet gaan slapen met zo'n spektakelstuk voor je neus. Toch maar wel gedaan want morgen weer een dag.