30 oktober 2017 - De dag van de terugreis
De wekker gaat alweer vroeg vandaag want om zeven uur vertrekken we met het bootje. Alle spullen in de tassen en alles nog even nagekeken, ja we hebben alles. Ontbijten en dan kunnen we vertrekken. Er zijn meer mensen die vandaag weggaan en voor ons ligt een speedbootje klaar. Hmm als dat maar goed gaat met de bagage en het opspattende water.
Om zeven uur kunnen we instappen. Het is altijd wat lastig van de steiger af op een wiebelig bootje en we willen niet in het water vallen met onze foto-apparatuur op onze rug. Maar het gaat goed. We krijgen nog een mooi geel regenjack van de lodge wat we aantrekken. Er komt nog een dekzeil te voorschijn dat over de tassen die voor ons liggen wordt gelegd.
We zijn nog niet weg of het begint toch te regenen. Dat is niet fijn. We proberen het dekzeil wat beter over de tassen te leggen zodat het niet al te nat wordt. Zelf hebben we de regenjas helemaal dicht en de capuchon op. Het dekzeil over onze benen heen en hopen dat we een beetje droog blijven.
Helaas het begint steeds harder te regenen en het water loopt van de jas af rechtstreeks op onze korte broeken. Na een half uur zijn we weer bij het strand waar Bema ons al staat op te wachten. Het ziet er hier nu wel anders uit dan drie dagen terug toen we ons hier op een tropisch strand waande. We zijn tot op onze onderbroek zeiknat. We rennen over het strand naar de auto maar natter dan nat kunnen we niet meer worden.
Toch maar even omkleden want de temperatuur is ook flink gedaald van de ruim dertig graden die we zo ongeveer de hele vakantie hadden is weinig meer over. We denken dat het nu bij ongeveer 15 graden blijft steken. We trekken wat droge kleding uit de tassen en proberen ons wat af te drogen. Sonja haar bergschoenen zijn echt doorweekt. Het lijkt wel of al het water erin is gelopen. De sokken kunnen gewoon uitgewrongen worden. Dan maar uit.
Via de hobbelweg rijden we weer naar de RN2. Dit is nu echt 4x4 rijden want het is inmiddels spekglad met al dat water. Bema geniet er van. Het blijft de hele ochtend regenen maar gelukkig is het niet druk op de weg. We komen weinig vrachtverkeer tegen.
Later blijkt dat dit een reden heeft. We sluiten aan bij een hele lange rij vrachtwagens. Omdat er helemaal geen tegenliggers komen, gaan we ze voorbij en wat blijkt. Twee vrachtwagens tegen elkaar die de weg blokkeren. Er kan geen vrachtwagen meer langs maar wij gelukkig wel. Door bewoners is een stuk van de helling al weg gegraven en omdat we een 4x4 hebben kunnen we door de inmiddels behoorlijke bagger erlangs. Wat een mazzel. Met een beetje pech sta je zo een paar uur stil. Er wordt met spanning mee gekeken door de bevolking of het goed gaat. Maar Bema stuurt zijn wagen er prima langs. De mannen die de boel hebben afgegraven lopen nog wel even mee en vragen om geld voor het werk. Zo werkt dat hier nu eenmaal.
Zo wij kunnen weer verder. Om twaalf uur stoppen we voor de lunch. Bema weet zijn adresjes dus al snel zitten we aan een heerlijk bord met nasi. En... er is WiFi dus we kunnen de thuisblijvers weer iets van ons laten horen na vijf dagen. Oh wat zijn die blij, die dachten al dat we in een pan soep gestopt waren of zo.
Het is nog een kleine twee uur rijden naar Antananarivo. Inmiddels is het gelukkig droog geworden en de zon komt er ook af en toe weer bij. In Antananarivo is het behoorlijk druk met verkeer en het is een grote stad. Maar uiteindelijk zijn we om drie uur in hotel Sakamanga. Bij binnenkomst wordt er middels een laserthermometer even gekeken of we koorts hebben. Gelukkig niet dus we mogen naar binnen.
We hebben een fantastisch grote ruime kamer. We zetten de airco op drogen en hangen onze natte kleding ervoor. Er blijkt toch wel heel veel nat te zijn geworden in de tas. Nou dat zien we thuis dan wel weer. We gaan niet alles uitpakken. Omdat we hier weer een lekker snelle WiFi verbinding hebben, worden er weer een paar verslagen online gezet en even geskyped met thuis.
Sonja duikt het bed in. Vanochtend op de boot is er water (of het opspattend of de regen was weten we niet) in haar oog gekomen en die is behoorlijk rood en doet erg zeer. Het traant behoorlijk dus het lijkt alsof er iets in zit maar er is niets te zien. Martin zet ondertussen de foto's op de laptop zodat we daar een back-up van hebben.
Om zeven uur gaan we eten in het restaurant bij het hotel. En dat is een prima keus. Wat hebben we lekker gegeten. Vooraf gebakken camembert met honing, een kipfilet met gestoomde groenten en als toetje een warme muffin gevuld met chocola en warme kersen. Zo dat is lekker.
Terug naar de kamer waar we lekker gaan douchen en nog een uurtje proberen te slapen. Om half elf de wekker want om elf uur vertrekken we naar het vliegveld. Het is doodstil in de stad en na 40 minuten komen we aan op een verlaten vliegveld. We nemen afscheid van Bema, onze chauffeur die ons twee weken lang heeft rondgereden over dit prachtige eiland.
Op het vliegveld wordt nog een keer gekeken of we koorts hebben. Gelukkig niet dus we mogen verder. We kunnen nog niet inchecken want ons vliegtuig vertrekt pas om half vier. Dat wordt wachten. Als we de ruimbagage hebben afgegeven kunnen we naar de vertrekhal waar het erg rustig blijft. We proberen nog wat te slapen op een paar stoelen. Dat lukt niet echt maar elke vijf minuten die we kunnen slapen is meegenomen.
We hebben nog een paar duizend Ariary (Malagasisch geld) over maar helaas kunnen we dat hier niet meer uitgeven. Je kan in het ene winkeltje wat nog even opengaat alleen betalen in EURO's. Nou ja, gelukkig is het niet echt veel wat we over hebben. Anders was het wel vervelend geweest. Het wisselkantoor op het vliegveld was al gesloten dan had je toch mooi met van die leuke flappen gezeten waar je niks mee kan.
Het vliegtuig van Kenya Airways landt om drie uur en dan kunnen we inchecken. In vier uur vliegen we naar Nairobi waar langzaam de zon weer op komt en we de besneeuwde top van Mount Kenya zien liggen. Op Nairobi hebben we een uur om over te stappen. De bagage is al door gelabeld naar Amsterdam dus daar hebben we geen omkijken naar. Het vliegtuig vertrekt op tijd. Gelukkig is dit net zoals het eerste deel een heerlijk rustige vlucht. Ieder kijkt een film of ligt wat te slapen. Achterin het vliegtuig kunnen we drinken halen als we dat willen. En zo is de ruim acht uur vliegen naar Amsterdam ook weer snel voorbij.
{flike}