27 oktober 2017
Andasibe naar Kanaal van Pangalanes
Het is vandaag mistig als we wakker worden, het was ook lekker fris vannacht dus prima geslapen. Sonja is er al weer vroeg uit en ziet het zonnetje steeds meer door de mist heen prikken. Na het ontbijt is het weer helemaal helder dus het wordt weer een warme zonnige dag.
Om acht uur alles weer in de auto voor de reis naar ons laatste echte verblijf hier op Madagascar. We rijden de RN2 verder af naar het oosten. Het is een erg bochtige weg met heel veel heuvels. In de buurt van Andasibe is er nog wel veel begroeiing van bomen maar snel wordt dat ook hier helaas minder. Er groeien hier vooral heen veel bananenbomen en ander fruit. Langs de weg dus heel vaak fruitstalletjes met heel veel fruit. We kopen weer een trosje kleine gele banaantjes want die zijn wel erg lekker.
Er is hier bijna geen rijstteelt terwijl er toch wel grote kale stukken zijn. De grond zal wel minder vruchtbaar zijn. Al slingerend volgen we de stroom van een mooi riviertje. In een plaatsje stoppen we even om de benen te strekken.
Onderweg zien we ook heel veel van deze zakken (zie foto) langs de kant van de weg. Dit is houtskool. Ze laten ongehakte bomen onder een berg grond helemaal verkolen. Deze kolen worden dan weer verkocht.
Onderweg komen we veel vrachtwagens tegen dat komt omdat deze weg leidt naar de grootste havenplaats van Madagaskar. Maar m.b.v. de toetercode kunnen we ze redelijk vaak makkelijk passeren. Brickaville is de laatste grote plaats die we passeren daarna slaan we een 4x4 road in naar de plek waar onze boot ligt te wachten. Het is nog zeven kilometer behoorlijk schudden. Dit is echt 4x4 we vliegen van links naar rechts en soms komen we los van de achterbank maar uiteindelijk zijn we bij het meer.
Een prachtig wit strand met een palmboom met kokosnoten en kabbelend helder blauw water. Onder een boom gaan we lekker lunchen. We zitten nog niet of er komt een jongen aan met een bordje met daarop onze naam. Het blijkt de schipper te zijn die ons naar het Bushhouse gaat varen. Prima geregeld hier allemaal hoor. Tot nu toe komt iedereen op tijd en is het prima geregeld.
Na de lunch kan alle bagage op de boot en gaan we. Het Kanaal van Pangalanes is een aaneenschakeling van meren en kanalen vlak langs de kust. Een smalle kuststrook van 200 meter breed scheidt het kanaal van de Indische Oceaan die hier behoorlijk te schijnt te gaan. Gevaarlijke stromingen en hevige golven.
Het Pangalanes Kanaal is, met 655 kilometer, een van de langste kanalen ter wereld. De vele meren en lagunes zijn met handmatig gegraven kanalen met elkaar verbonden door de Fransen in de koloniale tijd voor het transport van goederen. De Indische Oceaan was te ruw voor de kleinere transportschepen, dus dit was de ideale oplossing voor rustig vaarwater. Tegenwoordig is er zoveel begroeiing in het kanaal (waterlelies en hyacinten) dat het niet echt meer geschikt is voor de professionele scheepvaart. Het kanaal is op sommige plekken maar 100 meter verwijderd van de kust en er zijn vele visserdorpjes die van beide wateren veel gebruik maken.
Met traditionele kano's (uitgeholde boomstammen) gaan ze het kanaal op om te vissen. Het water wordt tevens gebruikt als wasplaats en het wordt zelfs gebruikt als drinkwater. Het water van het kanaal is brak (zoet en zout gemengd) en heeft daardoor veel natuurschoon.
Zo varen we dus via een aantal meren en kanalen naar het Bushhouse waar we na zo'n 35 minuten aankomen. De manager staat ons al op te wachten op de steiger. Met een welkomstdrankje worden we vriendelijk onthaald en krijgen we informatie wat we hier allemaal kunnen doen. Nou, we wilden eigenlijk alleen maar relaxen deze laatste dagen van de toch wel intensieve vakantie.
We horen het aan en krijgen een mooi ruim huisje met grote veranda uitkijkend over het grote meer. Er staat een lekker briesje dus we gaan lekker buiten zitten en drinken wat. Hier gaan we ons wel vermaken. We maken het bed alvast klaar voor de nacht want er schijnen hier heel veel muggen te zitten. En het huisje heeft een open douche. Een grote regendouche in de openlucht en er is geen deur die de kamer afscheidt van buiten. We richten het bed dus maar alvast in. Wat inhoudt dat we het dikke zware dekbed verwijderen de lakenzakken alvast neerleggen en het klamboe laten zakken. Als je dat nog moet doen met licht als het al donker is, dan lok je alleen maar meer muggen en dat is iets wat we niet echt willen.
Om vijf uur gaan we naar een uitkijkpunt hier achter de gebouwtjes. Zo te zien hebben we echt het mooist gelegen huisje gekregen er liggen namelijk ook heel veel huisjes in het bos en die hebben niet echt een uitzicht en lijken ook een stuk kleiner. Na 10 minuten staan we bij een gebouw waar een aantal mensen zitten te eten van hele grote vruchten. Volgens Sonja is het dorian maar het wordt iets van klapzak genoemt. Het is een vrucht van wel 30 cm doorsnede dat groeit in een boom. Het bestaat uit heel zoet vruchtvlees met hele grote pitten (wel 5 cm groot). Het is echt heel zoet en kleverig. Ook wij moeten natuurlijk wat proeven.
Bovenop het gebouw kijken we uit over een glooiend landschap met daarachter de ondergaande zon. Helaas is het bijna helder dus niet echt Afrikaans spectaculair. Dat hebben we de hele vakantie trouwens ook nog niet echt meegemaakt. We drinken onze cola en gaan weer terug. Bij het restaurant maken we kennis met een stel uit Nieuw Zeeland waar we gezellig mee kletsen. Tijdens het eten schuift nog een Zwitserse dame aan die alleen reist. We hebben het gezellig met zijn vijven.
Het is inmiddels al donker als in een boom naast het restaurant de eerste maki's al naar beneden komen. Ze worden gevoerd met een banaantje. Het zijn de kleine Bamboo en Bruine lemuur. Erg grappig hoe die beestjes de banaan wel willen, maar toch bang zijn om helemaal naar beneden te komen omdat wij in de buurt zijn. Maar de lekkere banaan wint het en ze smikkelen er lekker van.
Wij ook, inmiddels hebben we gebakken bloemkool gekregen en als hoofdgerecht vis met aardappelen. Toe krijgen we vers fruit. Lekker hoor allemaal. Om negen uur gaan we terug naar ons hokje en slapen.
{flike}